Μια “απεργία” για την ανάπτυξη – και την λύση!

Η συζήτηση σχετικά με την αναζήτηση ενός διαφορετικού τρόπου καταβολής του εφάπαξ στους δημοσίους υπαλλήλους, δείχνει ορισμένες πραγματικότητες. Πιθανώς τα έσοδα του δημοσίου να μην βρίσκονται στα προβλεπόμενα επίπεδα και το ΥΠΟΙΚ αναζητά λύσεις που θα μειώνουν το χάσμα ανάμεσα στις προβλέψεις και τα δημόσια έσοδα. Ο φαύλος κύκλος θα συνεχιστεί όσο μαζί με την εφαρμογή της δανειακής σύμβασης δεν αναπτύσσονται ταυτόχρονα πολιτικές για την ανάπτυξη που θα δώσουν θέσεις εργασίας, προοπτικές και ελπίδες για ανάκαμψη. Η ανασυγκρότηση της κυπριακής οικονομίας είναι η πραγματική «ατμομηχανή» για την έξοδο από την κρίση. Η πολιτική για την ανάπτυξη έχει πολλές διαστάσεις, μερικές απαιτούν χρόνο για να αποδώσουν γιατί σε κάθε περίπτωση απαιτούν ρυθμίσεις, ξεπέρασμα της γραφειοκρατίας, πίεση και επιμονή. Μερικές άλλες απαιτούν περισσότερο πρακτικό πνεύμα σε σχετικά με σχετικά πιο εύκολες αναπτυξιακές ρυθμίσεις. Ορισμένα παραδείγματα προκύπτουν από την αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας σε συνθήκες οικονομικής κρίσης ως εξής:

Α. Όλοι γνωρίζουν ότι οι σημαντικές κατοικίες προερχόμενες από τα χρόνια της αγγλοκρατίας στη Λευκωσία βρίσκονται δίπλα από το Προεδρικό Μέγαρο. Ανήκουν στο κράτος και για λόγους ακατανόητους για πολλές δεκαετίες παραχωρούνται έναντι συμβολικού ενοικίου σε προσωπικότητες της κυπριακής ελίτ. Με αδιαφανή κριτήρια και με ερωτηματικά για τον τρόπο επιλογής των ενοίκων. Θα μπορούσε οι οικίες αυτές να αξιοποιηθούν μέσα σε ένα νέο αναπτυξιακό πρόγραμμα σε μια περιοχή ειδικής βαρύτητας, με διαφάνεια και δημόσιο διαγωνισμό.

Β. Υπάρχει κάποιος λόγος οι Έπαρχοι να διατηρούν προνόμια της αγγλοκρατίας και να διατηρούν επαύλεις με την κωδική ονομασία «Kατοικία Eπάρχου;». Καμία λογική δεν συνδέεει την καριέρα ενός επάρχου με διαβίωση σε ανάκτορο. Θα μπορούσε να αξιοποιηθούν για πολύ συγκεκριμένες, δημόσιου χαρακτήρα ανάγκες όπως λ.χ. η φιλοξενία των πολιτιστικών δραστηριοτήτων κάθε πόλης, ή να είναι έδρα συλλόγων γύρω από τον πολιτιστική ανάπτυξη.

Γ. Στα χρόνια της αγγλοκρατίας η οροσειρά στο Τρόοδος απέκτησε μια εξαιρετική «οροφή» από εξοχικές κατοικίες. Τι αποφάσισε η Κύπρος μετά την ανεξαρτησία της; Να παραχωρήσει τις κατοικίες στους δημόσιους υπαλλήλους για τις καλοκαιρινές διακοπές τους! Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί αυτός ο τουριστικός παράδεισος για ανάπτυξη του τουριστικού προϊόντος, με παραχώρησή τους στον ιδιωτικό τομέα κάτω από προϋποθέσεις που θα συνδέονται με το σεβασμό στο περιβάλλον, το χρονικό πλαίσιο και το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Συνεπώς με καταγραφή του δημόσιου πλούτου, με ανοικτό διαγωνισμό, με ένταξη σε ένα νέο αναπτυξιακό πλάνο με την ευθύνη στην ιδιωτική πρωτοβουλία για να δώσει λύσεις για τις τέσσερεις εποχές του χρόνου.

Τα πιο πάνω παραδείγματα δείχνουν ότι πολλά μπορεί να γίνουν σχετικά σύντομα, με καθαρή στόχευση και αποφασιστικότητα που συνδέεται με τη δημιουργία ενός νέου αναπτυξιακού δρόμου, ικανού να βγάλει την Κύπρο από τα σημερινά αδιέξοδα και να την οδηγήσει στη βιώσιμη, σταθερή ανάπτυξη μετά το μνημόνιο. Απαιτείται η διαμόρφωση ενός δικού μας, ενός κυπριακού δρόμου για την ανάπτυξη που θα βασίζεται στα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και στις σταθερές της συμμετοχής μας στην ΕΕ και τις διεθνείς εξελίξεις. Αν δεν προχωρήσουμε προς την κατεύθυνση αυτή, η κρίση θα έχει, όχι μόνο μεγαλύτερη διάρκεια, αλλά και θα καθίσταται ολοένα και πιο πολύπλοκη καθιστώντας την πολιτική για έξοδο από το μνημόνιο ολοένα και πιο δύσβατη. Οι ειδικοί στο Συμβούλιο Οικονομίας διαθέτουν τις γνώσεις και τις ικανότητες για να συμβάλουν αποφασιστικά προς την κατεύθυνση αυτή, ενώ το ΥΠΟΙΚ διαθέτει τις δυνάμεις για να συντονίσει νέες αναπτυξιακές πολιτικές.

Την περασμένη Παρασκευή, θα μπορούσαμε να έχουμε μια πρωτοβουλία των συνδικάτων, μια διακήρυξη ή μια δημόσια παρέμβαση, που θα πίεζε για αναπτυξιακές πολιτικές, που θα ζητούσε θεσμικές μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο, που θα ασκούσε πίεση για συλλογή της φοροδιαφυγής και θα απαιτούσε επιτάχυνση των ανακρίσεων για τα αίτια που οδήγησαν την οικονομία στη σημερινή κατάσταση. Ακόμα και για να υψώσουν φωνή διαμαρτυρίας για το ζήτημα που προέκυψε με την επαναπρόσληψη της γραμματέως της Διοικητού της Κεντρικής Τράπεζας -μετά την αφυπηρέτησή της-, με μισθό 62 χιλιάδες ευρώ! Ασφαλώς τα προβλήματα της κυπριακής οικονομίας δεν συνδέονται με την υπόθεση της γραμματέως της Διοικητού, αλλά αυτό το ζήτημα συνδέεται με την πλήρη αγνόηση της κοινωνικής πραγματικότητας από το ΔΣ της ΚΤ!

Στην κορυφή της επικαιρότητας θα μπορούσε να ήταν μια μεγάλη πρωτοβουλία των συνδικάτων, μια μεγάλη κινητοποίηση η οποία θα στήριζε την προσπάθεια για την επίλυση του κυπριακού στην παρούσα φάση της, καθώς ο νέος αντιπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ νορβηγός Έσπαν Μπαχτ Άιντα αρχίζει τη δική του συμβολή στη τράπεζα των διαπραγματεύσεων. Αυτή η μεγάλη πρωτοβουλία με συμμετοχή των μεγάλων συνδικαλιστικών ενώσεων οι οποίες είναι γεμάτες με ιστορικές εμπειρίες και γνώσεις, θα έλεγε το αυτονόητο: η λύση του κυπριακού μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στο ξεπέρασμα της κρίσης, η λύση στην κρίση και «στα εφάπαξ» αδιέξοδα συνδέεται πλήρως με την οικονομική ανασυγκρότηση της νήσου η οποία με τη σειρά της ταυτίζεται με την επίλυση στου κυπριακού. Αυτή η ουσιώδης αλλαγή στην ανάλυσή μας οδηγεί στην ανάπτυξη χωρίς κατοχή, σε όλη την Κύπρο, οδηγεί σε ανάπτυξη με ασφάλεια, σε ένα φυσιολογικό κράτος-μέλος της ΕΕ. Με αυτό τον τρόπο τα συνδικάτα θα έθεταν στην πρώτη σειρά της δραστηριότητάς τους όσα αποτελούν την αιτία της υστέρησής μας, και όχι να παρεμβαίνουν με κινήσεις οι οποίες στην ουσία συνδέονται με το αποτέλεσμα του εκτροχιασμού που βιώνει η κοινωνία μας.