Μια βελτιωμένη αντίφαση…
Με δύο ανακοινώσεις που εξέδωσε το εκλογικό επιτελείο του υποψηφίου προέδρου Τ. Παπαδόπουλου (19 Νοεμβρίου και 1 Δεκεμβρίου 2007) διευκρινίστηκαν ορισμένες πλευρές της άποψης του προέδρου σε σχέση με την πορεία του κυπριακού. Στην πρώτη ανακοίνωση τονίζεται ότι «εκφράζουμε την ικανοποίησή μας για τη διεθνή κινητικότητα αναφορικά με τις προσπάθειες λύσης του κυπριακού».
Δυστυχώς, η περισσότερη κινητικότητα που κυριαρχεί στο κυπριακό είναι αρνητική κινητικότητα. Βλέπουμε λ.χ. τις στροφές στην πολιτική της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Σουηδίας, της Συρίας, της Ισλαμικής Διάσκεψης. Η αρνητική κινητικότητα σημαίνει το κυπριακό από θέμα εισβολής-κατοχής να γίνεται θέμα άρσης της δήθεν απομόνωσης των τ/κ, ακόμα και στο παραδοσιακά φιλικό στην υπόθεσή μας Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Σε άλλο σημείο της πρώτης ανακοίνωσης τονίζεται ότι «είναι πολιτική επιτυχία του προέδρου Παπαδόπουλου η συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006…και από την εφαρμογή της θα προκύψει νέα βάση λύσης του κυπριακού…»
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η Συμφωνία της 8ης Ιουλίου (σημείο 1) κάνει λόγο για λύση «δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας, βασισμένης στην πολιτική ισοτητα…». Ποιες δυνάμεις από όσες υποστηρίζουν τον Τ. Παπαδόπουλο δέχονται αυτή την παράγραφο; Μερικές θέλουν «ενιαίο κράτος», άλλες θέλουν δικοινοτική αλλά όχι διζωνική λύση, και άλλες θέλουν λύση που να βελτιώνει τη Ζυρίχη. Ενώ ο πρόεδρος Παπαδόπουλος υπέγραψε την παράγραφο αυτή, μάλλον δύσκολα θα βρει υποστηρικτές της μέσα στις δυνάμεις που τον υποστηρίζουν. Συνεπώς δεν αρκεί να μιλάμε για «επιτυχίες». Είναι ειδικής βαρύτητας η αξιοπιστία κάθε κίνησης, η απήχηση που έχει στο διεθνή χώρο και η λαϊκή βάση που υποστηρίζει κάθε υπογραφή ή κάθε συμφωνία.
Η ανακοίνωση στις 17 Νοεμβρίου γίνεται πιο «προφητική» σε σχέση με την ουσία του κυπριακού γι’ αυτό και επανελήφθη την 1η Δεκεμβρίου. Εκτιμά ότι « η μόνη περίπτωση να βάλουν στο τραπέζι (σε σχέση με το Σχέδιο Ανάν) κάτι καλύτερο και βελτιωμένο, είναι με τον Τ. Παπαδόπουλο διαπραγματευτή…».
Το ερώτημα είναι φυσιολογικό. Από πού προκύπτει η φράση « να βάλουν;» Κατά την άποψή μου, κανένας δεν θα βάλει τίποτα βελτιωμένο στο τραπέζι αν εμείς δεν πείσουμε για το τι ακριβώς θέλουμε, αν εμείς δεν αγωνιστούμε στο διεθνή χώρο για να πείσουμε για όσα είναι οι δίκαιες διεκδικήσεις μας, αν εμείς δεν έχουμε μια στοιχειώδη συναντίληψη ανάμεσα στις πολιτικές μας δυνάμεις. Κανένας δεν θα βάλει τίποτα στο τραπέζι επειδή έχουμε δίκαιο ή επειδή το διεθνές δίκαιο μας καλύπτει. Η πολιτική διαπάλη γίνεται με άλλους όρους. Η πολιτική που αλλάζει τα κατοχικά δεδομένα γίνεται με στρατηγική διεκδίκησης, με καθαρή στόχευση, με διεθνή δράση, με δημιουργία πλαισίου συμμαχιών, με πρωτοβουλίες ενταγμένες στο ευρωπαϊκό δίκτυο ασφαλείας. Η βελτίωση δεν προκύπτει από «εντολές». Η ανατροπή προκύπτει με πειστικές δράσεις και μια μελλοντική ευκαιρία σχεδιάζεται με επιμονή μέσα από την πολιτική των ευρωπαϊκών διασυνδέσεων.