Μνημεία «υποκρισίας»

Συνήθεια ανίκητη, εμείς δεν έχουμε καμμιά ευθύνη και για τίποτε. Εξ ορισμού, οι άλλοι να κάνουν το ένα, ή το άλλο και αφού είναι έτσι, τους καταγγέλλουμε για να μάθουν. Αν δεν μαθαίνουν, κακό του κεφαλιού τους-δικό τους είναι το πρόβλημα;

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Κυπριακό, με αφορμή τα 41 έτη από την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, 25/11, ρεπορτάζ, ΚΥΠΕ.

• ΚΥΠΕ: «Ο Ευρωβουλευτής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), Λουκάς Φουρλάς, ανέφερε ότι «η στάση της ΕΕ απέναντι στο Κυπριακό είναι ένα μνημείο υποκρισίας. Η Ευρώπη δείχνει καθημερινά ότι εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά» και «κλείνει τα μάτια στη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή».

Μάλιστα, το γεγονός ότι η ΕΕ είπε στην Κύπρο ότι στηρίζει το σχέδιο λύσης των ΗΕ για λύση του κυπριακού το 2004 δεν μετρά, κατά Φουρλάν. Το ότι ο Επίτροπος για την Διεύρυνση Γ. Φερχόιγκεν μίλησε για «εξαπάτηση»,  ή ακόμα και το γεγονός ότι η ηγεσία της παράταξης της οποίας ο ΛΦ είναι ευρωβουλευτής στήριξε το σχέδιο, προφανώς δεν έχουν καμμιά αξία. Επίσης. Η ΕΕ υποστήριξε τις συνόδους κορυφής για την Κύπρο σε Γενεύη με τον πρόεδρο Γιούνκερ και Κραν Μοντάνα με την αντιπρόεδρο Μογκερίνι. Το ότι ο Γιούνκερ ανακοίνωσε στήριξη της λύσης με 3.2 δις, (Γενεύη, 1/17) προφανώς δεν έχει καμμία αξία. Το ότι ο Ν. Αναστασιάδης πέταξε τις συνομιλίες στον γκρεμό, το ότι μίλησε στον Μ. Τσαβούσογλου για «δύο κράτη», δεν μετρούν.  Κατά συνέπειαν, εύστοχη η φράση ΛΦ: «μνημείο υποκρισίας». Ή όχι;

«Στην εποχήν ΕΕ», δύο φορές (2004/2017), η Ε/Κ ηγεσία εττούμπαρεν τη λύση.  Άρα το να μιλάς «για δύο μέτρα και δύο σταθμά» παραγνωρίζοντας τα πασιφανή, τότε έχει εξήγηση γιατί οι εταίροι μας απορούν για το τι ακριβώς θέλουμε- και αν πράγματι θέλουμε. Αυτός είναι ο λόγος που ευρωπαίοι προοδευτικοί πολιτικοί, οι στυλοβάτες της στρατηγικής «η Κύπρος στην ΕΕ ως ο καταλύτης της λύσης» εξαφανίστηκαν μετά την μεγάλη εξαπάτηση- Μ. Ρόττε, Π. Γκριν, Ζ. Πόος, Μ. Α. Μορατίνος, Γ. Φίσιερ, Ρ. Κουκ.

ΚΥΠΕ: «Ο ευρωβουλευτής των Σοσιαλιστών-Δημοκρατών, Κώστας Μαυρίδης, απευθυνόμενος στον Μαργαρίτη Σχοινά ανέφερε ότι από τον τίτλο της συζήτησης στην Ολομέλεια απουσιάζει η λέξη «Τουρκία», η οποία δημιούργησε το ψευδοκράτος, το χρηματοδοτεί και το στηρίζει»

Η   αλλοίωση των ονομάτων είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγεις να μιλήσεις για την ταμπακέρα. Η Τουρκία είναι παρούσα σε κάθε συζήτηση-αλλά πώς; Με λεκτικές αναφορές ή με πραγματικές πολιτικές; Για παράδειγμα, ο ΓΓ των ΗΕ (30/6/17) μιλά για σταδιακή αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων («δραστική μείωση από την πρώτη ημέρα,  ώστε να φτάσουμε στο επίπεδο των στρατευμάτων του ‘60»). Η επίλυση χρειάζεται μεταβατικές ρυθμίσεις, στάδια, χρονοδιαγράμματα, καταληκτικές ημερομηνίες, αλλιώς η αντίληψη ότι όλα υπόκεινται στην διαμόρφωση μιας επινόησης, δεν μάς οδηγεί πουθενά. Η ιστορία των τριγωνικών σχέσεων ΕΕ-Κύπρου-Τουρκίας λέει ότι χωρίς διασύνδεση κυπριακού με ευρωτουρκικές σχέσεις όλα θα μείνουν ακίνητα.

Συνολικά, ο κυπριακός τρόπος άσκησης πολιτικής- με λεκτική κατατρόπωση των εχθρών- δεν έχει αποδώσει κάτι αξιόλογο, συνήθως απευθύνεται στο εκλογικό ακροατήριο. Όμως, όταν οι όροι άσκησης πολιτικής οργανώθηκαν με βάση τον κοινοτικό τρόπο διεκδίκησης, ήρθαν οι επιτυχίες για χειρός Κρανιδιώτη-η Ελλάδα πήρε έναρξη ενταξιακών για την Κύπρο και έδωσε Τελωνειακή Ένωση Τουρκίας- ΕΕ, 1995. Η Ελλάδα πήρε απρόσκοπτη ένταξη για την Κύπρο και η Τουρκία πήρε έναρξη ενταξιακών (1999). Αν αυτά ήταν με χειρισμούς «τύπου Φουρλά», θα ήμασταν ακόμα ως το «1995».

 

Σε γενικότερο επίπεδο, η τάση να καλλιεργούμε ψευδαισθήσεις, οδηγεί τα θέματα στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Γι’ αυτό, κατά κανόνα, παίζουμε και χάνουμε,

γιατί αγνοούμε το δάσος (λύσεις) και παίζουμε συνοικιακά παίγνια με το δέντρο (καταγγελίες),

γιατί αγνοούμε τα συμφέροντα των άλλων και ζητούμε η εξωτερική πολιτική των κρατών- μελών να γίνει ουραγός μιας πολιτικής που πλήττει ευθέως το κοινό ευρωπαϊκό συμφέρον,

γιατί αγνοούμε τις ικανότητες των άλλων να χρησιμοποιούν τα δικά τους μέσα, ή επιχειρήματα, για να πείσουν για τη δική τους θέση,

γιατί δεν αξιοποιούμε τις γνώσεις εκείνων που πέτυχαν μεγάλες επιτυχίες με την πλήρη ένταξη της νήσου στην ΕΕ. Αξιοποίηση με πρωτοβουλίες για μια μεγάλη γεωπολιτική αλλαγή, ώστε ΟΗΕ-ΕΕ μαζί να έχουν κεντρικο ρόλο στη διαδικασία επίλυσης του κυπριακού- ασφάλεια, μηχανισμός εφαρμογής, πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας, ανασυγκρότηση των υποδομών,

γιατί ζητάμε ρυθμίσεις που αφήνουν αδιάφορους τους υπόλοιπους, αλλά θα ήταν με ανοικτά αυτιά να ακούσουν τον κύπριο πρόεδρο να λέει: «αξιοποιώ το Πλαίσιο του ΓΓ Α. Γκουτέρες γιατί ικανοποιεί τις εύλογες ανησυχίες των δύο πλευρών. Εφόσον οριστικοποιηθεί συμφωνία πάνω στο Πλαίσιο Γκουτέρες, σημείο 1 (κατάργηση επεμβατικών δικαιωμάτων) και σημείο 2 (αποχώρηση τουρκικών στρατευμάτων), είμαι έτοιμος να αποδεχθώ στην ολότητά του το σημείο 6 του Πλαισίου του ΓΓ για τη διακυβέρνηση όπως συμφωνήθηκε στο Κραν Μοντάα. Ταυτόχρονα είναι έτοιμος να άρω το veto που έχουν ασκήσει προκάτοχοί μου σε σχέση με τα 14 ενταξιακά κεφάλαια της Τουρκίας».

 

Λάρκος Λάρκου