Μυθοπλασίες και επίλυση

Έως τώρα υπήρχε η εντύπωση ότι στην επιδίωξη λύσης στο κυπριακό, υπάρχουν ορισμένα αυτονόητα, όπως οι Συμφωνίες Κορυφής και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Για δεκαετίες οι βασικές πολιτικές δυνάμεις είχαν ως γραμμή τους την επιδίωξη λύσης στην πιο πάνω κατεύθυνση. Σήμερα δεν μπορεί κανείς να πει το ίδιο. Εδώ και λίγα χρόνια αναπτύσσεται μια λογική στηριγμένη σε φαντασιώσεις ότι δήθεν μπορούμε να αλλάξουμε τη βάση που έχει υιοθετήσει η ε/κ πλευρά και ο ΟΗΕ, έτσι χωρίς κόστος, ανέμελα και χαλαρά λες και εμείς διευθύνουμε την ορχήστρα και τον παγκόσμιο χάρτη.

Στη διεθνή σκηνή μπορείς να κάνεις αλλαγή στάσης, αλλά έναντι ποιου τιμήματος; Ποια είναι η πρόταση που έχει περισσότερα πλεονεκτήματα από τη λύση με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ; Αυτοί που επιδιώκουν την αλλαγή, δεν λένε με τι θα την αντικαταστήσουν. Είναι σαφές ότι είναι κάτι που  δεν λέγεται, αλλά εννοείται, προκύπτει από το αποτέλεσμα μιας σκόπιμα καλλιεργημένης εντύπωσης ότι «οι ξένοι δεν μας βοηθούν», «οι απεσταλμένοι του ΟΗΕ μας αδικούν ασύστολα», «κάποιοι θέλουν να φάνε το φυσικό μας αέριο», «κάποιοι θέλουν να ακυρώσουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα».

Μερικοί φοβούνται να αναφέρουν το αυτονόητο, ότι η αποτυχία είναι δική μας, αποτύχαμε γιατί δεν εργαστήκαμε, δεν πείσαμε, δεν φέραμε αποτέλεσμα γιατί δεν κατανοήσαμε πως δουλεύει το διεθνές σύστημα. Άρα, όταν καταγγέλλλεις τους απεσταλμένους, την ίδια στιγμή αποκαλύπτεις τη δική σου αδυναμία να εφαρμόσεις μια πολιτική και να φέρεις ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Αυτό είναι, εκτός, άλλων, και μια κορυφαία απόδειξη ανικανότητας να σταθούμε στο διεθνές περιβάλλον με σοβαρότητα και πειστικότητα.

Η ουσία είναι ότι η άποψη που βλέπει μέρα νύχτα «συνωμοσίες», προτιμά να μείνουν τα πράγματα ως έχουν αλλά δεν τολμά να το πει δημόσια, το καλλιεργεί, το προωθεί αλλά ως εκεί. Η εξήγηση είναι απλή: όταν σκόπιμα ταυτίζεις τον ΟΗΕ με την Τουρκία με σκοπό να ακυρώσεις μια προσπάθεια λύσης, όταν ζητάς τα μέγιστα για να σκοτώσεις τα εφικτά, πώς θα πεις δημόσια την αλήθεια ότι «προτιμώ να μείνουμε όπως είμαστε»; Παγιδεύεσαι στη ρητορεία που έχεις χρησιμοποιήσει εναντίον κάθε συμβιβασμού με βάση κείμενα του ΟΗΕ, έτσι δύσκολα θα πεις την πραγματική σου θέση. Μερικοί καλλιεργουν την ιδέα, αλλά δεν έχουν το θάρρος να το παραδεχούν, γιατί για τις ανάγκες του πολιτικού τους προφίλ παριστάνουν τους τολμηρούς! Έτσι, σκόπιμα αγνοούν τον αυξανόμενο αριθμό των εποίκων, παρασιωπούν τη σταδιακή αλλαγή διάθεσης στους τ/κ, τη χρησιμοποίηση της Τύμπου από ε/κ, την τουριστική κίνηση στα κατεχόμενα, τις επιπτώσεις από τους κανονισμούς της Πράσινης Γραμμής, τις εξωτερικές σχέσεις που αναπτύσσει το ψευδοκράτος. Για αυτούς είναι αρκετό που κάναμε μια καταγγελία στον ΟΗΕ ή που στείλαμε μια επιστολή στην ΕΕ, στον ίδιο ΟΗΕ που θεωρούμε εχθρό μας!

Χρειάζεται , λοιπόν, να μιλήσουμε για αυτά, να ενισχύσουμε το διάλογο που αποκαλύπτει την πραγματική διάθεση όσων δεν έχουν το θάρρος να πουν την πραγματική τους γνώμη,  αλλά μένουν ως την δημιουργία ψύχωσης μήπως κινηθεί κάτι στο κυπριακό, μήπως ο ΟΗΕ κάνει ένα γύρο για να διερευνήσει το έδαφος. Ενοχοποιήσαμε τον ΟΗΕ αλλά έως χθες ζητούσαμε «διεθνοποίηση», «προσφυγές», «συναντήσεις». «καταγγελίες».  Τα εργαλεία της λύσης εδώ και λίγα χρόνια τα αρνείται ένα μέρος της δική μας πλευράς από φόβο για την αλλαγή ή από επιλογή για να μείνουμε όπως είμαστε, παραπλανώντας την κοινή γνώμη με μυθοπλασίες.