Ο γάτος και η ουρά του.

Το τελευταίο διάστημα και μπροστά στη συζήτηση για την αξιολόγηση της τουρκικής υποψηφιότητας από τους «27», αναπτύσσεται η φιλολογία ότι για να αντιμετωπισθεί η τουρκική πολιτική, χρειάζεται η ε/κ πλευρά να «σκληρύνει» τη στάση της. Έτσι διατυπώνονται μια σειρά από εισηγήσεις που βαφτίζονται «σκληρές» και με αυτό το εισιτήριο γίνεται ο αγώνας για να τύχουν και επικοινωνιακής αξιοποίησης. Τι σημαίνει στην Κύπρο σήμερα «σκληρή» ή «ήπια» πολιτική; Με ποια κριτήρια χαρακτηρίζεται, έτσι ή αλλιώς;

Σε μια χώρα στην οποία κυριαρχεί ο επιφανειακός λόγος, οι αρχικές εντυπώσεις και η δημιουργία «καπνού», η «σκληρή» γραμμή εύκολα μπορεί να θεωρηθεί από μερικούς και σαν κατάλληλη για λαϊκή κατανάλωση. Έτσι και στο θέμα της αξιολόγησης της Τουρκίας: διατυπώνονται μια σειρά από προτάσεις σε σχέση με την άρνηση της Τουρκίας να εφαρμόσει το πρωτόκολλο της Άγκυρας (άσκηση βέτο, μπλοκάρισμα των ενταξιακών, πάγωμα όλων των κεφαλαίων, άρνηση της Κύπρου να υπογράψει τα Συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής του Δεκεμβρίου κλπ). Είναι αυτό «σκληρή» γραμμή όταν προτάσσει μια αυτονόητη υποχρέωση της Τουρκίας που αφορά το πρωτόκολλο και παραβλέπει την ουσία του κυπριακού, δηλαδή το τρίπτυχο, εισβολή- κατοχή- επίλυση; Είναι αυτό «σκληρή» γραμμή όταν προτάσσει το πρωτόκολλο και παραβλέπει την προσπάθεια για επίλυση στις συνομιλίες Χριστόφια-Ταλάτ;

Ας μιλήσουμε με κείμενα και ντοκουμέντα: μια πολιτική χρειάζεται να είναι επιτυχής, να κερδίζει πόντους, να βρίσκει συμμαχίες, να σημειώνει διπλωματικές προόδους, να νικά. Μόνο μια πολιτική ασκήθηκε και είχε αυτά τα χαρακτηριστικά: ο ενταξιακός αγώνας της Κύπρου, 1985-2004. Για 20 περίπου χρόνια, βήμα, βήμα, με σχεδιασμό και επιμονή κατακτήθηκε ένας στόχος που φαινόταν πραγματικά ακατόρθωτος, αφού οι περισσότερες χώρες-μέλη ζητούσαν πρώτα λύση στο κυπριακό και μετά ένταξη στην ΕΕ. Αυτή η γραμμή που νίκησε τι ήταν; «Σκληρή» ή «μαλακή»;

Αυτό το σημείο δίνει και τις απαντήσεις για το ζητούμενο: στην πολιτική μετρά το αποτέλεσμα, όχι τα επίθετα, όχι οι προθέσεις. Μετρά μόνο αν στο τέλος της ημέρας οι στόχοι που θέτεις είναι ένα βήμα πιο κοντά στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα! Αυτός είναι ο «ορισμός» μιας πολιτικής που δεν συνδέεται με συνθήματα και επίθετα. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται μόνο να λες τι θέλεις. Μια επιδίωξη που δεν βρίσκει συμμαχίες μπορεί και να ζημιώσει. Πώς ζυγίζεις τα πράγματα; Συχνά αγνοούμε ότι στη διεθνή σκηνή υπάρχουν και άλλα συμφέροντα, άλλες συμμαχίες και αυτό που μετρά είναι εάν μπορείς να κινητοποιήσεις δυνάμεις που θα στηρίξουν τα δικά σου συμφέροντα σε ένα πλαίσιο ικανοποίησης και άλλων, περιφερειακών συμφερόντων, ενταγμένων στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Ο πολιτικός αυτισμός που συνοδεύεται από «ανένδοτη ρητορεία», πληρώνεται ακριβά όπως βεβαιώνει το παράδειγμα της πολιτικής που οδήγησε την Κύπρο να ψηφίσει την έναρξη ενταξιακών συνομιλιών της κατοχικής δύναμης στις 3 Οκτωβρίου 2005, χωρίς κανένα αντάλλαγμα στην Κύπρο, κράτος-μέλος της ΕΕ. Έτσι, όμως, δυστυχώς, σκέφτονται και σήμερα δυνάμεις που έχουν βαπτίσει την ανεδαφική ρητορεία ως «σκληρή» γραμμή. Διπλωματία, όμως, που δεν πιάνει γάτους, στο τέλος θα κυνηγά την ουρά της καταγγέλλοντας τους γάτους γιατί τρέχουν πιο γρήγορα από αυτήν…