Ο Κάστρο χωρίς μοντέλλο…

Μέσα σε ελάχιστες λέξεις ο κουβανός ηγέτης Φ. Κάστρο τα είπε όλα στον αμερικανό δημοσιογράφο Τ.  Γκόλντμπεργκ: «το κουβανικό μοντέλο δεν λειτουργεί πια, ούτε καν για μας» (18/9/10). Η δήλωση συνοδεύεται από σοβαρές ειδήσεις: με απόφαση του προεδρεύοντος Ραούλ Κάστρο απολύονται 50.000 χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι. Η δήλωση και η απόλυση δείχνουν το βαθύ αδιέξοδο στο οποίο περιήλθε η Κούβα τα τελευταία χρόνια. Τι πρέπει να γίνει; Η δήλωση Κάστρο χρειαζεται να γίνει πολιτικό έργο! Δηλαδή η νυν πολιτική ηγεσία να πάρει την πολιτική απόφαση ώστε η ίδια η Κούβα να δημιουργήσει μια νέα σελίδα με:

αλλαγή από τον μονοκομματισμό του ΚΚ Κούβας  σε πολυκομματικό δημοκρατικό σύστημα,

απόλυση όλων των κρατουμένων για πολιτικούς λόγους ώστε να ετοιμαστεί το έδαφος για εκλογές.

καθορισμός ημερομηνίας για ελεύθερες εκλογές με τη συμμετοχή όλων των ιδεολογικών ρευμάτων που διαθέτει η Κούβα.

Θεωρώ ότι η ελεύθερη έκφραση του κουβανικού λαού αποτελεί τη μόνη απάντηση στη σημερινή κρίση. Είναι πασιφανές ότι η ηγεσία των Κάστρο δεν εκφράζει το μέλλον των κουβανών. Η ιστορία είναι δεμένη με τον Φιντέλ Κάστρο και μια αναφορά σε αυτήν είναι επιβεβλημένη. Η ανατροπή του δικτάτορα Μπατίστα (1959) ήταν μια ιστορική δικαιωμένη πράξη. Μετά την ανατροπή του και σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα η  Κούβα έπρεπε να πάει στην δημοκρατική, πολυφωνκή οργάνωση. Ο Φ. Κάστρο επέλεξε τον μονοκομματισμό, την διοίκηση των πάντων από  το ΚΚ. Αρνήθηκε πεισματικά την πρόταση των Σαντινίστας στη Νικαράγουα: ανατροπή του δικτάτορα Σομόζα και δημιουργία πολυφωνικής κοινωνίας και πλουραλιστικής δημοκρατίας.

Σήμερα η Κούβα βρίσκεται σε αδιέξοδο, η παραγωγη της είναι σε δραματική υστέρηση, ο λαός πεινά μετά από 41 χρόνια με το ΚΚ στην εξουσία. Ο πολιτικός μονοκομματισμός, η απόλυτη διεύθυνση  της οικονομίας από το κράτος, τα κεντρικά πλάνα, η διάλυση της ατομικής πρωτοβουλίας έφεραν το σημερινό τέλμα. Ασφαλώς δεν χρειάζεται μια αυτοκριτική μόνο στα λόγια, ούτε μόνο άνοιγμα στη ιδιωτική πρωτοβουλία. Η Κούβα χρειάζεται πρώτα τη δική της μεταπολίτευση και στη συνέχεια αλλαγή οικονομικού μοντέλου. Οι κυρώσεις που επιβάλλουν οι ΗΠΑ στην Κούβα, πιστεύω, ότι πέρα από απαράδεκτες και καταδικαστέες, είναι και αντιπαραγωγικές στην προσπάθεια για δημοκρατική αλλαγή στην Κούβα. Βοηθούν μόνο την εσωστρέφεια των κουβανών. Οι ΗΠΑ με την τυφλή τους  στάση τους μάλλον βοηθούν στη διατήρηση ενός ξεπερασμένου συστήματος «που δεν λειτουργεί πια» κατά τη δήλωση του Φ.  Κάστρο. Εσωτερικές δυνάμεις ανατροπής δεν φαίνεται να υπάρχουν στον πολιτικό ορίζοντα: άλλες είναι στη φυλακή, άλλες προτίμησαν την εξορία. Εύκολη διέξοδος δεν υπάρχει. Η ιστορία έδειξε ότι πολλές φορές γεννά μόνη της ορισμένες λύσεις μοναδικές για τα δεδομένα μιας χώρας. Μια ομαλή αλλαγή φαίνεται μάλλον δύσκολη, αλλά και οι Κάστρο δεν είναι σε θέση πλέον να επιβάλλουν τον ρυθμό τους…

Λάρκος Λάρκου