Ο καθιστός ύμνος στον νομπελίστα!

Στην ιστοσελίδα για θέματα παιδείας http://paideia-news.com διαβάζω τα πιο κάτω:
«Το Ινστιτούτο Παγκόσμιας Οικονομίας του Κίελου (IFW) ανακοίνωσε, στις 25 Φεβρουαρίου, τη βράβευση του Καθηγητή, του Πανεπιστήμιου Κύπρου και κάτοχου Νόμπελ Οικονομίας (2010), Sir Χριστόφορου A. Πισσαρίδη, με το Βραβείο Παγκόσμιας Οικονομίας για το 2015. Το βραβείο του IFW απονέμεται κάθε χρόνο από το 2005, για να τιμήσει σημαίνoυσες προσωπικότητες στην πολιτική, τις επιχειρήσεις και τις επιστήμες. Έχει ως στόχο να αναδείξει άτομα τα οποία είναι πρωτοπόροι στην εξεύρεση λύσεων για τα παγκόσμια οικονομικά προβλήματα, είναι πρόθυμοι να συμμετέχουν σε διάλογο με επιστήμονες από άλλους κλάδους και είναι κοινωνικά πετυχημένοι, βασιζόμενοι στην ατομική τους πρωτοβουλία και ευθύνη. Τα προηγούμενα χρόνια έχουν τιμηθεί με τιμηθεί με το ίδιο βραβείο, εκτός των άλλων, ο Joseph E. Stiglitz, ο George Akerlof, ο Jean-Claude Trichet, ο Helmut Schmidt,οEdmund S. Phelps, ο Lawrence H. Summers και ο Robert Mundell. Όσον αφορά το ερευνητικό έργο του Καθ. Πισσαρίδη ο Πρόεδρος του IFW, Καθηγητής Dennis Snower, τόνισε πως «Η ανάλυση των αγορών με τριβές αναζήτησης διεύρυνε την αντίληψή μας για τον τρόπο που λειτουργεί η αγορά εργασίας» και «Η ιδέα ότι η αμοιβαία έλλειψη γνώσεων καθιστά δύσκολη την ταύτιση της προσφοράς και της ζήτησης υπήρξε επαναστατική».

Ο Καθηγητής Πισσαρίδης ανέφερε: «Αποτελεί ξεχωριστή τιμή και είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος από την αναγνώριση της δουλειάς μου από το IFW. Η ανεργία στην Ευρώπη εξακολουθεί να κυμαίνεται σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα και ελπίζω, προς όφελος εκείνων που δεν εργάζονται, ότι η αναγνώριση αυτή θα δώσει περισσότερη προσοχή στο πρόβλημά τους. Εκτός από τον Καθηγητή Πισσαρίδη, για το έργο του στην οικονομική επιστήμη, θα βραβευτούν, ο πρώην πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης Michael Gorbachev, ο CEO της General Electric Jeffrey Immelt και οι επιχειρηματίες, Kristine και Douglas Tompkins για τη συμβολή τους στο χώρο των επιχειρήσεων. Η βράβευση θα πραγματοποιηθεί στις 11 Ιουνίου 2015».

Ο νομπελίστας για καιρό ζει στην Κύπρο. Δεν βλέπω την αναγνώριση της αξίας του στο επίπεδο της πολιτικής τάξης στη νήσο. Δεν γνωρίζω αν κόμματα, κυβερνητικοί αξιωματούχοι, παράγοντες και οικονομολόγοι ρωτούν τη γνώμη του ή επιχειρούν να αναλύσουν το βάρος της επιστημονικής του επάρκειας σε σχέση με την ειδίκευσή του. Προσέχω ιδιαίτερα τη θέση του ότι «η ανεργία στην Ευρώπη εξακολουθεί να κυμαίνεται σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα και ελπίζω, προς όφελος εκείνων που δεν εργάζονται, ότι η αναγνώριση αυτή θα δώσει περισσότερη προσοχή στο πρόβλημά τους». Εδώ και μήνες ο Χρ. Πισσαρίδης απουσιάζει από την Κύπρο, και σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, αυτό συμβαίνει ως μια αντίδραση στον τρόπο που τον έχουν αντιμετωπίσει ορισμένα ΜΜΕ. Είναι τα ίδια Μέσα που όταν πήρε το Νόμπελ στα οικονομικά έγραφαν επαίνους!

Τι σημαίνουν τα πιο πάνω; Προφανώς δεν σημαίνει ότι πει είναι αλάνθαστο, ή θέσφατο, ωστόσο, ο Χρ. Πισσαρίδης βρίσκεται πάνω από το μέσο όρο της ακαδημαϊκής ή οικονομικής ζωής της νήσου, η διεθνής κοινότητα τον βραβεύει, άρα όπου βλέπουν με ανοικτό φακό τα ζητήματα, προκύπτουν διακρίσεις και επιτυχίες. Αν μερικοί στην Κύπρο θεωρούν ότι κατεβάζοντας τον πήχυ, έτσι «ανεβαίνουν» οι ίδιοι, μάλλον έχουν λάβει λάθος απόφαση! Η Κύπρος της παρακμής προέκυψε, εκτός άλλων, και από την ισοπέδωση, την ομοιομορφία, την εξίσωση που επιβάλλει ένα σύστημα αξιολογήσεων του τύπου «όλοι άριστοι και παντού»! Έλα όμως που φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού (και) με ύμνους στον Νομπελίστα!

Ελπίζω η περίπτωση Πισσαρίδη να μην είναι ένα ακόμα μήνυμα από τον Ερμόδωρο τον εξ Εφέσου! («Μεταρρύθμιση» Κ. Πέτρουλας (24 Δεκεμβρίου 2014):

«Τον 5ο π.Χ. αιώνα, στην Ιωνική Έφεσο, ζούσε ο σπουδαίος πολίτης Ερμόδωρος. Φιλόσοφος, νομομαθής, φίλος και μαθητής του σοφού Ηράκλειτου. Ουδείς αμφέβαλλε για τις εξαιρετικές του ικανότητες και ουδείς προέβαλλε ποτέ οποιαδήποτε αντίρρηση για την αξία του. Όμως, δια του οστρακισμού, του γνωστού θεσμού της Αθηναϊκής και Ιωνικής δημοκρατίας, ο Ερμόδωρος εξορίστηκε για δέκα χρόνια από την πατρίδα του. Το εξωφρενικό της ιστορίας δεν είναι φυσικά μια ακόμη άδικη εξορία, είναι το επιχείρημα των Εφέσιων προκειμένου να απαλλαγούν απ’ αυτόν. «Κανένας από μας να μην είναι πιο άξιος, κι αν υπάρχει τέτοιος, να φύγει και να ζήσει αλλού και με άλλους». Ο Ερμόδωρος εξορίστηκε, έφτασε στη Ρώμη και ήταν αυτός που συνέταξε την Ρωμαϊκή Δωδεκάδελτο, την πρώτη συγκροτημένη νομοθεσία της Ρώμης. Αλλά οι Εφέσιοι απαλλάχθηκαν από τον καλύτερό τους πολίτη και έγιναν όλοι … ίσιοι».