Ο μοιραίος Κάμερον

Μια σκηνή από τη Μ. Βρετανία την επομένη της απόφασης για έξοδο από την ΕΕ:

«Ο Νάιτζελ Φάρατζ, ο ηγέτης του Brexit, μόλις ανακοίνωσε στους ψηφοφόρους του ότι ίσως δεν μπορεί να πραγματοποιήσει την βασική δέσμευσή του! Ποια ήταν αυτή; Το ότι μόλις φύγει η Βρετανία από την Ευρώπη, τα 350 εκατομμύρια λίρες την εβδομάδα που έδιναν στην Ευρωπαική Ένωση, θα μπορούν πλέον να τα διαθέτουν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Μεγάλης Βρετανίας!

Όπως καταλαβαίνετε, ήδη αυτό έχει γίνει μεγάλο θέμα στην Αγγλία! Ο διάλογος:

-Αυτά τα 350 εκατομμύρια μπορείτε να εγγυηθείτε ότι θα πάνε στο ΕΣΥ;

-Οχι, δεν μπορώ. Δεν θα δώσω ποτέ τέτοια υπόσχεση. Πρόκειται για ένα λάθος που διέπραξε το στρατόπεδο του «Out» και…

-Μισό λεπτό, ήταν ένα από τα επιχειρήματά σας.

-Όχι αυτό…

-Ήταν το κύριο επιχείρημα για το «Out»! Ότι αυτά τα χρήματα θα πήγαιναν στο ΕΣΥ!

-Ήταν λάθος..».

Πρώτο, ουσιαστικό σχόλιο από τον Π. Σκοτεινιώτη: «Ο Κολόμβος όταν ξεκίνησε, δεν ήξερε πού πήγαινε και όταν έφτασε, δεν ήξερε πού βρισκόταν», για να θυμηθούμε τον Ουίνστον Τσώρτσιλ. Κακά τα ψέματα, κάπου εδώ βρισκόμαστε. Οι καιροί που έρχονται θα είναι ταραγμένοι και αυτό που πρωτίστως χρειάζεται είναι ψυχραιμία και πολιτικό σχέδιο των δυνάμεων της λογικής… Πρόκειται αναμφισβήτητα για μια οδυνηρή εξέλιξη, αλλά δεν ήλθε και η συντέλεια του κόσμου. Ας μείνουμε λοιπόν στον Τσώρτσιλ: «Είμαι αισιόδοξος. Δεν φαίνεται να έχει καμιά χρησιμότητα να είμαι οτιδήποτε άλλο».

Τι έγινε στις 23 Ιουνίου στη Μ. Βρετανία; Η πλειοψηφία με 52% έδωσε απάντηση για έξοδο του ΗΒ από την ΕΕ, σε ένα δημοψήφισμα που ο Ν. Κάμερον οργάνωσε για να λύσει ένα δικό του, κομματικό πρόβλημα. Δυστυχώς, μια κομματική σκοπιμότητα, οδήγησε σε αλυσιδωτές εξελίξεις με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Στις 3 Μαίου σε σχετικό άρθρο μου με τίτλο «Διπλή ρουλέττα από Κάμερον», έγραψα και τα εξής:

«Ο Ν. Κάμερον παίζει στη ρουλέτα μια μεγάλη γεωπολιτική αλλαγή! Αποφάσισε δημοφήφισμα για να κλείσει εσωκομματικούς λογαριασμούς, μετέτρεψε το πρόβλημα του κόμματος των Συντηρητικών σε εθνικό και ευρωπαϊκό! Ειδικότερα: οι Εργατικοί δεν ζήτησαν κάτι τέτοιο, ωστόσο, οι Συντηρητικοί δέχονταν πιέσεις από την ακροδεξιά του Φαράτζ και ένα μέρος τους έγερνε σε παραπλήσιες απόψεις. Έτσι, ο Κάμερον αντί να παίξει το ρόλο του ηγέτη ενός διχασμένου κόμματος και να δώσει την οριστική λύση μέσα από δικό του εσωκομματικό τρόπο, (κομματικό συνέδριο, ή εσωτερικό δημοψήφισμα), προτίμησε να θέσει σε κίνδυνο μια ευρύτερη γεωπολιτική αλλαγή και να προχωρήσει στη διενέργεια δημοψηφίσματος».

Στο ίδιο άρθρο εκτιμούσα ότι «έξοδος σημαίνει μια σημαντική υποχώρηση της ευρωπαϊκής ιδέας, ενδεχομένως κάποια κόμματα σε άλλες χώρες να μιμηθούν τον Κάμερον, νέοι αστάθμητοι παράγοντες θα έρθουν στο προσκήνιο, οι συνεργασίες σε κρίσιμα θέματα όπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας και το προσφυγικό θα μπουν στον αστερισμό της αμφιβολίας. Λοιπόν, όταν συνήθεις ηγέτες δεν μπορούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, όταν κρύβονται πίσω από την λαϊκή ψήφο, όταν εκλιπαρούν τον Ομπάμα να τους σώσει την τελευταία στιγμή, και όταν βλέπουν τους αριθμούς που παράγουν τα γκάλοπ, μπορεί (εκ των υστέρων) να καταλαμβαίνουν ότι τα τρικς στην πολιτική ενίοτε εξελισσονται σε πραγματικότητα! Αυτό που επιχειρεί ο Κάμερον είναι μια αποθέωση της μικροπολιτικής! Έκανε διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, πέτυχε κάποιες παραχωρήσεις προς τη χώρα του, τις οποίες η ΕΕ για να κρατήσει την ενότητά της, κακώς τις έδωσε παραβιάζοντας την νομοθεσία της- ειδικά εκείνες που στόχευαν στον τομέα της μείωσης ορισμένων παροχών σε κοινοτικούς εργαζόμενους. Ούτε αυτό ήταν αρκετό για τον Κάμερον. Δεν είπε «διαπραγματεύτηκα βελτιώσεις στις σχέσεις του Λονδίνου με τις Βρυξέλλες, είναι αυτές, μια δύο, τρεις, ακούστε τις» και κατ’ αυτόν τον τρόπο να εισηγηθεί να κλείσει ένα κεφάλαιο. Έτσι τώρα όλα είναι στην πλάστιγγα, ως ακόμα μια απόδειξη ότι οι μεγάλοι ηγέτες διαθέτουν άλλα χαρακτηριστικά από εκείνα που έδειξε ο κ. Κάμερον!»

Έτσι κάτω από το βάρος μιας μαζικής φοβίας σχετικά με το μεταναστευτικό, οι ψηφοφόροι πήραν την λάθος απάντηση στο λάθος ερώτημα. Το CNBC σχολιάζει ένα ενδιαφέρον στοιχείο για το μέλλον των εξελίξεων σε ΕΕ και ΜΒ: «όσο νεότερος ήταν ένας Βρετανός ψηφοφόρος, τόσο πιθανότερο ήταν να ψηφίσει υπέρ της παραμονής. Η δημοσκόπηση της You Gov έδειξε ότι το 75% των ψηφοφόρων μεταξύ 18 και 24 ετών ψήφισαν υπέρ της παραμονής, με μόλις 39% αυτών που ήταν άνω των 65 ετών να τάσσονται υπέρ της ΕΕ. Παράλληλα, όσο νεότερος είναι κανείς, τόσο πιο πιθανό είναι να είναι δραστήριος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».

Το αποτέλεσμα προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Έτσι «την επομένη του δημοψηφίσματος δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι του Λονδίνου υπέγραψαν σε έναν κατάλογο συλλογής υπογραφών στο Διαδίκτυο σήμερα, αξιώνοντας η βρετανική πρωτεύουσα να κηρύξει την ανεξαρτησία της και να παραμείνει εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, παρά την απόφαση των Βρετανών πολιτών υπέρ του Brexit στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου. Περισσότεροι από 40.000 άνθρωποι υπέγραψαν αυτό το αίτημα στον ιστότοπο change.org με το οποίο ζητούν από τον δήμαρχο του Λονδίνου Σαντίκ Καν να «κηρύξει το Λονδίνο ανεξάρτητο από το Ηνωμένο Βασίλειο και να θέσει υποψηφιότητα προκειμένου να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση», (ΚΥΠΕ, 24/6/16).

Τρία στοιχεία δείχνουν μια ρεαλιστική εκδοχή στα μελλοντικά πράγματα. Οι νέοι σε ποσοστό 75%, ψήφισαν «ναι στην ΕΕ», οι κάτοικοι της Σκωτίας, του Γιβραλτάρ και της Β. Ιρλανδίας με υψηλό ποσοστό θέλουν παραμονή στην ΕΕ. Αυτά τα στοιχεία ομιλούν από μόνα τους. Όσο το θέμα έκλεισε με τους αριθμούς στις 23 Ιουνίου, άλλο τόσο δείχνει δείχνει πως προβληματίζει πολλούς ως προς την έκταση και την ένταση των επιπτώσεων από την έξοδο. Η κάλπη έκλεισε. Οι συζητήσεις μεγαλώνουν. Το 75% αποτελεί μια ελπίδα για το μέλλον!