Ο Σαρκόζι, η Ρουαγιαλ και ο Ροκάρ…

Ο Μ. Ροκάρ, τέως πρωθυπουργός της Γαλλίας και  ηγετική μορφή του Σοσιαλιστικού Κόμματος δίνει ορισμένες ερμηνείες για την νίκη Σαρκοζί και την κυριαρχία της δεξιάς στην πολιτική σκηνή της χώρας του. Μια από αυτές αφορά την αποτυχία του Σ.Κ. να αναπτύξει τις ιδέες και την πρακτική του μέσα στις νέες πολιτικές συνθήκες. Ο Μ. Ροκάρ λέει ότι «η γαλλική αριστερά, εκπροσωπούμενη από το PS, ηττήθηκε για τρίτη συνεχόμενη φορά σε προεδρικές εκλογές… Η διεθνής αριστερά έχει επιλέξει τη μεταρρυθμιστική οδό στην οποία συμπεριλαμβάνεται η αποδοχή της διεθνοποίησης της σημερινής οικονομίας και, όπου είναι απαραίτητο, η συγκυβέρνηση με κεντρώους εταίρους. Ο επιζών όμως κρατισμός του PS, ο εθνοκεντρισμός του και η άρνησή του να αποδεχθεί να συνεργαστεί πολιτικά με πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται στα δεξιά του, αντανακλά τη βίαιη και προβληματική του ιστορία όπως και τη μακρά ιδεολογική ηγεμονία των κομμουνιστών στην αριστερά». (Μ. Ροκάρ: «Μαθήματα από την εκλογή  Σαρκοζί»).

Ο Μ. Ροκάρ στην ουσία κρίνει ότι η αδυναμία του Σ.Κ. να κάνει συμμαχίες με το κεντρώο κόμμα του Φ. Μπαϊρού στοίχησε μια νεα ήττα στους Σοσιαλιστές. Αυτό όμως που επισημαίνει ο Μ. Ροκάρ ως αδυναμία του ΣΚ, μπόρεσε να υλοποιήσει με άλλα μέσα ο Ν. Σαρκοζί. Δεν έκανε αυθεντικές συμμαχίες αλλά οργάνωσε πολιτική «χημεία» με άλλα ρεύματα μέσα από τις ιδέες του. Άφησε τις ιδέες του να συναντήσουν κοινωνικές δυνάμεις στα δεξιά και στα αριστερά του.

Το ΣΚ έχει απαντήσει το ζήτημα των συμμαχιών με τη συνεργασία του με το ΚΚΓ και άλλα μικρά αριστερά κόμματα. Αυτή η προσέγγιση έκλεισε τον ιστορικό της κύκλο γιατί οι δυνάμεις που εκπροσωπούν έχουν συρρικνωθεί κοινωνικά, άρα και αριθμητικά είναι από καιρό μειοψηφία. Το ΣΚ εάν θέλει να αποκτήσει μια δυνάμει νικηφόρα συμμαχία κοινωνικών δυνάμεων χρειάζεται να προσέξει τις παρατηρήσεις Ροκάρ. Εκτιμώ ότι ο Ροκάρ είδε τις εξελίξεις με σοβαρό τρόπο και έγκαιρα εισηγήθηκε προεκλογική συμπόρευση Σ. Ρουαγιάλ με τον Φ. Μπαϊρού. Δεν εισακούστηκε. Συνεπώς δικαιώθηκε η ρήση του Κ. Τσάτσου ότι τα λάθη των αντιπάλων, κάνουν συχνά τους μέτριους, σπουδαίους.