Οι Αντιπρόσωποι και το Κυπριακό

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Δ. Χριστόφιας δήλωσε στις 24 Ιανουαρίου ότι «η Κυπριακή Δημοκρατία θα καλωσορίσει τον διορισμό ειδικού απεσταλμένου από τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Μ. Ομπάμα στο κυπριακό» και προσέθεσε ότι «αν ο κ. Ομπάμα αποφασίσει να διορίσει ειδικό αντιπρόσωπο – εκπρόσωπο είναι καλοδεχούμενος, νοουμένου ότι οι πολιτικές των ΗΠΑ θα είναι τέτοιες ώστε να σέβονται την Κυπριακή Δημοκρατία και να υποβοηθήσουν σε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση, θα καλωσορίσουμε ένα τέτοιο εκπρόσωπο».

Η μακρά συζήτηση που διεξάγεται στην Κύπρο τα τελευταία χρόνια για τη σύνδεση του κυπριακού με το διεθνές περιβάλλον είναι πραγματικά ανεξήγητη. Το κυπριακό ως πρόβλημα εισβολής-κατοχής έχει ανάγκη τη διεθνή στήριξη, αλλιώς θα μείνει στον κλειστό κυπριακό ορίζοντα με απέναντι μόνο την κατοχική δύναμη. Η διεθνοποίηση άλλωστε υπήρξε μια κλασσική θέση της ε/κ ηγεσίας από το 1974. Η αναφορά του προέδρου Χριστόφια το 2008 για την «κυπριακής ιδιοκτησίας λύση» είναι σωστή και ως τέτοια συνδέεται με το διεθνές περιβάλλον και τη δυνατότητα να υποστηριχθεί η προσπάθεια για επίλυση στη Λευκωσία. Το παράδειγμα της Μ. Ανατολής είναι χαρακτηριστικό αφού το «κουαρτέτο» (ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, ΟΗΕ) επιχειρεί να δώσει υποστήριξη στην ειρηνευτική διαδικασία. Το ίδιο και στο κυπριακό: ο διορισμός απεσταλμένων ( λ.χ. ΟΗΕ, ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία), η συμβολή του διεθνούς παράγοντα σε μια δύσκολη διαπραγμάτευση, μπορεί να δώσει θετικές εξελίξεις. Κανένα διεθνές πρόβλημα δεν κινείται στο κενό, υπάρχει σε ένα ορισμένο διεθνοπολιτικό περιβάλλον και τα επιχειρήματα δεν είναι αρκετά απέναντι στην κατοχική δύναμη. Ο ορισμός απεσταλμένων στο κυπριακό δεν αφαιρεί κάτι από την κυριότητα της διαπραγμάτευσης, ούτε επιβάλλει οτιδήποτε που δεν αποδέχεται η μια ή η άλλη πλευρά. Οι δύο ηγέτες διαθέτουν την κυριότητα της διαβούλευσης και η διεθνής επιρροή μπορεί να κινείται επικουρικά, συμβουλευτικά. Αυτό που είναι ανεξήγητο είναι η διστακτικότητα του προέδρου Χριστόφια να διευκολύνει την υποστήριξη αυτής της πτυχής της διαδικασίας, γεγονός που δίνει τη δυνατότητα στον τ/κ ηγέτη Μ. Α. Ταλάτ να θέτει πρώτος το ζήτημα. Μια βασική αρχή της διαπραγμάτευσης είναι να έχεις εμπιστοσύνη στη δική σου διαπραγματευτική στρατηγική και να είσαι σε θέση να αξιοποιείς κάθε διεθνή δυνατότητα για πρόοδο. Σημειώνω ότι δεν έτυχε καμιάς σοβαρής υποστήριξης από τη Λευκωσία ο διορισμός του Λ. Μάουρερ ως απεσταλμένου του προέδρου της Επιτροπής Χ. Μ. Μπαρόσο στο κυπριακό. Ούτε έγιναν γνωστοί έως τώρα οι όροι εντολής που έχει λάβει ο Λ. Μάουρερ. Οι διαδικασίες τρέχουν στο κυπριακό. Συμπληρώνονται σχεδόν δύο χρόνια από την έναρξη της διαδικασίας ανάμεσα στον πρόεδρο Χριστόφια και τον τ/κ ηγέτη Μ. Α. Ταλάτ. Κάποια πράγματα τίθενται με καθυστέρηση, γεγονός που δεν βοηθά την ουσία της προσπάθειας. Ορισμένα στοιχεία της σχέσης του κυπριακού με το διεθνές περιβάλλον όπως ο ορισμός αντιπροσώπων, αφορούν τον αρχικό, το συνολικό σχεδιασμό του 2008 και δεν είναι παραγωγικό όταν τίθενται σχεδόν στον επίλογο της διαδικασίας.