Οι ιδέες Ντενκτάς έξω από τη ντουλάπα!
Όλοι οι σκελετοί βγαίνουν από την ντουλάπα; Μάλλον ναι, αν κρίνουμε από τις ειδήσεις που δημοσιεύει η «Κίπρις» στις 16 Αυγούστου. Σύμφωνα με αυτές ο Λατίφ Ακσιά επικεφαλής του Συνδέσμου «για τη διατήρηση ζωντανών των ιδεών του Ραούφ Ντενκτάς» έκανε έκκληση στον τ/κ ηγέτη Μ. Ακιντζί λέγοντάς του ότι «οι τ/κ δεν μπορούν να χάνουν ούτε μια μέρα πλέον». Σχολιάζοντας την αποτυχία των συνομιλιών στο Κρανς Μοντάνα ο Λ. Ακσιά είπε ότι ο « Μ. Ακιντζί πρέπει να πάρει τα αναγκαία βήματα και μαζί με την Βουλή να ακυρώσει όλες τις αποφάσεις που έλαβε σχετικά με την ομοσπονδιακή λύση στην Κύπρο και να εργαστεί για την αναγνώριση της ΤΔΒΚ και την άρση της απομόνωσης».
Αυτά επιτάσσει η διατήρηση των ιδεών του Ρ Ντενκτάς:
Πρώτο, και κυριότερο μέλημα, η πίεση στον Ακιντζί να ακυρώσει τα δώρα που έκανε στην ε/κ πλευρά σχετικά με το ενδεχόμενο να φτάσουν οι συνομιλίες στην ομοσπονδιακή δομή. Προφανώς η αγωνία του Συνδέσμου πάει στο εδαφικό και στη πρόταση Ακιντζί στο Μοντ Πελεράν 1, στην συμφωνία για τη τελική μορφή διακυβέρνησης σε ομοσπονδιακό και περιφερειακό επίπεδο, και στα ζητήματα της αποχώρησης του τουρκικού στρατού και της ασφάλειας όπως (δεν) συμφωνήθηκαν στις 7 Ιουλίου.
Δεύτερο, τι να γίνει αφού ακυρωθούν τα δώρα στους ε/κ; Να μείνουμε όπως είμαστε (ο επιθυμητός για τον Σύνδεσμο στόχος), συν η μάχη για την αναγνώριση της «ΤΔΒΚ» η οποία περιλαμβάνει και το στόχο της άρσης της απομόνωσης!
Αυτή ήταν η βασική σκέψη του Ρ. Ντενκτάς, «δύο κράτη δίπλα δίπλα» και ο Σύνδεσμος για να «διατήρησει ζωντανές τις ιδέες του Ραούφ Ντενκτάς» έκανε το φυσιολογικό, κατ΄αυτόν, βήμα. Να υπενθυμίσει σε όλους, ε/κ και τ/κ, ότι ένα ρεύμα στην τ/κ κοινότητα, πλειοψηφικό παλαιότερα, μειοψηφικό τώρα, επιδιώκει να μείνουν τα πράγματα ως έχουν-«αυτοί ποτζεί, εμείς ποδά». Αυτές είναι οι ιδέες Ντενκτάς, τις οποίες είναι καλό να θυμόμαστε σε αυτές τις παράξενες ημέρες που βιώνουμε. Επ’ αυτού του σημείου ο ρόλος αυτού του Συνδέσμου είναι χρήσιμος: επαναφέρει στη μνήμη όλα όσα αρκετοί ε/κ έχουν σταματήσει να σκέφτονται και εξαιτίας αυτού τελούν σε σύγχυση ως προς τις αναγκαίες προτεραιότητες.
Σε μια περίοδο που περισσεύουν οι εξυπνάδες, είναι σημαντικό η ε/κ κοινωνία να θυμάται ότι οι τ/κ πλειοψηφικά στηρίζουν Ακιντζί και τη διαδικασία επίλυσης (58%), αλλά μπορούν να ζήσουν και χωρίς αυτήν. Έστω και αν η μη λύση τους στερεί τα αγαθά της ειρήνης, μπορούν να επιβιώσουν σε μια διαιρεμένη Κύπρο και κάτω από τις σημερινές περιστάσεις. Έστω και εάν ψηφίζουν πολιτικούς που δεν ανήκουν στην ντενκτασική σχολή, η επίλυση δεν εξαρτάται μόνο από την ψήφο τους λόγω της πολυπλοκότητας της διασύνδεσής τους με την Τουρκία.
Κατά συνέπεια, είναι οι ε/κ που έπρεπε να έχουν συνεπή πρωταγωνιστικό ρόλο στην επεξεργασία μιας στρατηγικής για την αλλαγή. Είναι οι ε/κ που έπρεπε να αγωνιούμε μέρα νύχτα για την επίλυση γιατί ειναι τα θεμελιώδη δικαιώματά μας που είναι κάτω από στρατιωτική κατοχή. Είναι οι ε/κ που έπρεπε να είμαστε εκατό βήματα μπροστά από τον μέσο τ/κ στην μάχη για την αναζήτηση λύσης. Είναι η δική μας πατρίδα η οποία σε περίπτωση μονιμοποίησης της σημερινής κατάστασης θα έχει σύνορα με την Τουρκία σε όλο το εύρος της επικράτειάς της, μια αρνητική προπτική για την πλειοψηφία των τ/κ, αλλά και μια καταστροφική εξέλιξη για τους ε/κ.
Ο Σύνδεσμος «για τη διατήρηση ζωντανών των ιδεών του Ραούφ Ντενκτάς» μετά το ηχηρό αδιέξοδο στο Κρανς Μοντάνα αισθάνεται πιο άνετα, κινείται πιο δραστήρια γιατί βλέπει πού πάνε τα πράγματα. Δεν γνωρίζω αν αυτό βοηθά την ε/κ κοινωνία να σκεφθεί ξανά τα δεδομένα. Σε κάθε περίπτωση ας θυμόμαστε ότι ζητά από τον Μ. Ακιντζί «να ακυρώσει όλες τις αποφάσεις που έλαβε σχετικά με την ομοσπονδιακή λύση στην Κύπρο και να εργαστεί για την αναγνώριση της ΤΔΒΚ και την άρση της απομόνωσης».
Λάρκος Λάρκου