Oι <<Επτά Εντολές>> της Λισαβόνας

Η πρόκληση ολοένα και βαδίζει προς τον Έβερεστ των νέων κοινωνιών. Όποιο προϊόν δεν είναι νικητής στα πλαίσια ενός ανταγωνισμού χωρίς σύνορα, πολύ σύντομα θα βρεθεί στο περιθώριο, ο βιομήχανος ή ο βιοτέχνης στην απόγνωση, και πολλοί εργάτες στα ταμεία της ανεργίας. Οι 15 Ευρωπαίοι ηγέτες στην «Ειδική Σύνοδο» της Λισαβόνας πήραν αποφάσεις, έθεσαν χρονοδιαγράμματα, τρέχουν με πιο γρήγορους ρυθμούς. Έτσι, οι 15 συμφώνησαν στα:

1. Απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών έως το τέλος του 2001, εξασφάλιση ανταγωνιστικού πλαισίου, με στόχο τη μείωση του κόστους πρόσβασης στο Ίντερνετ.
2. Μέχρι το τέλος του 2001 όλα τα σχολεία θα πρέπει να αποκτήσουν σύνδεση με το Ίντερνετ.
3. Μέχρι το 2002 θα έχουν εκπαιδευτεί όλοι οι καθηγητές και οι δάσκαλοι.
4. Όλες οι κρατικές υπηρεσίες να έχουν διασύνδεση με το Ίντερνετ μέχρι το 2003.
5. Ενίσχυση των ανταλλαγών, της κινητικότητας ανάμεσα σε μαθητές και φοιτητές, και εκπαιδευτικούςανάμεσα στις 15 χώρες.
6. Αναζήτηση νέας φόρμουλας για «απελευθέρωση» και του τομέα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
7. Απλούστερα συστήματα και διαδικασίες στην πιστοποίηση της γνώσης από το ένα κράτος στο άλλο.

            Τα «επτά» σημεία φωτογραφίζουν σε αδρές γραμμές μερικές από τις πρώτες ευθύνες κάθε σύγχρονης πολιτείας, κάθε οργανωμένης συλλογικής έκφρασης (συνδικάτα, κόμματα, δήμοι και κοινότητες). Εάν δεν πάρουμε σοβαρές πολιτικές αποφάσεις – και όχι απλώς να φλυαρούμε επί των προβλημάτων – ως Κύπρος θα βρεθούμε προ ισχυρών εκπλήξεων στο αμέσως επόμενο διάστημα.

Όποιος στις περασμένες εποχές κλεινόταν στο φρούριό του, εξασφάλιζε θέσεις εργασίας, και κάποιο έλεγχο στις τιμές. Σήμερα, όποιος δεν αντιλαμβάνεται με απόλυτη ευκρίνεια τις εξελίξεις, οδηγείται σταδιακά στο περιθώριο της Ε.Ε., έστω και εάν τυπικά κάποιος είναι και μέλος της.

Όλα τα βασικά στοιχεία αυτού του κοσμογονικού ηφαιστείου, οδηγούν στο εκπαιδευτικό σύστημα κάθε χώρας, και στην ανάγκη για μεγάλες και ριζοσπαστικές αλλαγές. Το ίδιο ισχύει για την Κυπριακή Δημοκρατία και τους τρόπους αντιμετώπισης της κορυφαίας αυτής πρόκλησης. Μικρά κράτη κάνουν θαύματα, η ισχύς προκύπτει πλέον και με νέα κριτήρια, όσα οι μικρές κοινωνίες δεν τολμούσαν να σκεφθούν πριν λίγα χρόνια. Η Λισαβόνα έδωσε ένα διάγραμμα, μια κατεύθυνση. Όσοι βλέπουν, τρέχουν στο ρυθμό της επανάστασης στη γνώση…

Λάρκου Λάρκου

ΣΗΜΕΡΙΝΗ, 10/6/2000