Πανεπιστήμιο και κριτική σκέψη

Κάθε πανεπιστημιακό ίδρυμα δημιουργεί προσδοκίες. Υπόσχεται ελπίδα. Το Πανεπιστήμιο Κύπρου ανήκει σε αυτόν τον κύλκλο: εξ’ ορισμού το Πανεπιστήμιο εισφέρει στο τεκμητριωμένο διάλογο , είναι δύμαμη ανατροπής απέναντι στην προχειρότητα ή το διάλογο του ποδαριού. Η έως τώρα «εσωτερική» λειτουργία του Πανεπιστημίου Κύπρου φαίνεται να ικανοποιεί τους κύριους συντελεστές του. Μπορεί να λεχθεί κάτι για την εξωτερική λειτουργία του. Θα ανέμενε κανείς πως ο πανεπιστημιακός λόγος θα ήταν πιο δημιουργικά «εδώ». Το Πανεπιστήμιο Κύπρου εξελίσσεται σε ένα ορισμένο ιστορικό περιβάλλον. Η κοινωνία μέσα στην οποία κινείται χρειάζεται τον πιο απαιτητικό λόγο, το δημόσιο λόγο του πανεπισττημιακού δασκάλου.

Σε μια σειρά από τομείς όπως η οικονομία, η παιδεία, οι εξωτερικές σχέσεις, το κυπριακό, η δημόσια διοίκηση η κοινωνία μας μπορεί να ακούσει τον πιο σύνθετο /κριτικό λόγο που προέρχεται από την πανεπιστημιακή κοινότητα. Στην ιστορική Ευρώπη το Πανεπιστήμιο υπήρξε χώρος της μεταρρύθμισης, συχνά εργαστήριο ιδεών, θερμοκήπιο της κριτικής σκέψης. Ασφαλώς ένα Πανεπιστήμιο δεν ζει στο κενό. Επηρεάζεται από την κοινωνία –και αντιστρόφως.

Αυτό που είναι σημαντικό για το Πανεπιστήμιο Κύπρου είναι να μην ακολουθεί την πεπατημένη, να δώσει δείγματα γραφής ότι συμβάλλει δραστήρια στη διάδοση της ανοικτής σκέψης, να συμμετέχει στις μεγάλες προκλήσεις που η κοινωνία μας αντιμετωπίζει. Αυτό δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται χρόνος, επιμονή και κυρίως θέληση για μια νέα αντίληψη για το ρόλο του σε μια κοινωνία που το έχει σημαντική ανάγκη.

Έως τώρα δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει νέα ρεύματα σκέψης, πνευματικές δυνάμεις που με την επιρροή τους θα ήταν δυνάμεις εισαγωγής νέων κοινωνικών προτύπων. Το Πανεπιστήμιο Κύπρου αισίως κλείνει 15 χρόνια λειτουργίας. Αυτός είναι ικανός χρόνος για ορισμένες αξιολογήσεις-κυρίως από εκείνους που ζουν από μέσα την εξέλιξή του.