Πάο Μπάσκετ

Ελλάδα και μπασκετικός Παναθηναϊκός είναι δύο έννοιες με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά. Η Ελλάδα έπιασε πάτο στα της οικονομίας και ο Παναθηναϊκός την ίδια περίοδο έπιασε την πρώτη θέση του ευρωπαϊκού μπάσκετ στις 8 Μαίου 2011. Μια γενική εξήγηση γύρω από τις διαφορετικές πορείες Ελλάδας και ΠΑΟ είναι, κατά την άποψή μου, το ότι δουλεύουν με τον πιο αντίθετο τρόπο! Ας πάμε στην παναθηναϊκή εξήγηση: επαγγελματισμός, αξιοκρατία, σωστές επιλογές βασισμένες στην αρχιτεκτονική του ηγέτη του Ζ. Ομπράντοβιτς. Όλα υπακούουν σε ένα σχέδιο: προσλαμβάνω έναν κορυφαίο προπονητή, αυτός επιλέγει, αυτός αποφασίζει, η διοίκηση ασκεί διοίκηση και όχι προπονητική, υπάρχει προϋπολογισμός μέσα στην οποίο κινούνται τα πράγματα και μια φιλοσοφία γύρω από αυτόν όπως έγινε πέρυσι με τα συμβόλαια των παικτών. Στην κορυφή ο Δ. Διαμαντίδης και τα υπόλοιπα συμβόλαια πιο κάτω για να υπάρχει μέτρο και λογική στις αποδοχές.

Ο αντιπρόεδρος της ΚΑΕ Θ. Γιαννακόπουλος δήλωσε την επομένη του θριάμβου στη Μπαρτσελόνα: «Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν δύο πόλοι στον Παναθηναϊκό. Ο ένας είναι ο αγωνιστικός και ο άλλος ο επαγγελματικός. Έχουμε διαχωρίσει τη θέση μας από τον προπονητή. Ο μεν προπονητής από την πόρτα των αποδυτηρίων και μέσα είναι το απόλυτο αφεντικό και εμείς είμαστε αφεντικά έξω από την πόρτα των αποδυτηρίων. Αυτή η χημεία έχει δώσει τη δυνατότητα να γίνει αυτό το μεγάλο οικοδόμημα του Παναθηναϊκού και που τον χαίρονται οι φίλοι του».

Πολλά στοιχεία της ανάλυσης, ανήκουν στα θέματα τεχνικής, αφορούν την ικανότητα του τεχνικού τημ, την προετοιμασία, την ψυχολογία, την κατάσταση στα αποδυτήρια κλπ. Αυτά κρίνονται εκ του αποτελέσματος και αφορούν μιαν άλλη κατηγορία ανάλυσης. Αυτό που για μένα μετρά – ως γενικότερο φαινόμενο- είναι το πώς μπορεί να δουλέψει ένα αθλητικό σύστημα, και όχι μόνο, και να αποτελεί -στο είδος και στην κλάση του- ένα σοβαρό σύστημα δουλειάς που θα παράγει δημιουργικό αποτέλεσμα. Ο μπασκετικός ΠΑΟ για μένα αποτελεί πρότυπο για έναν σοβαρό σχεδιασμό που μπορεί να αποδώσει σε πολλά επίπεδα. Αν το ακολουθήσουν πολλοί, δεν θα γίνουν όλοι πρωταθλητές. Μπορεί όμως να αλλάξουν τη μοίρα τους και να βαδίσουν με άλλες προδιαγραφές μπροστά -έστω στο δικό τους επίπεδο. Ο επαγγελματισμός, η αξιοκρατία, ένα σύστημα κανόνων και η σκληρή δουλειά είναι ένα σχέδιο για να αλλάξει κανείς τη συλλογική πορεία του. Από ένα μικρό σωματείο, μέχρι μια ολόκληρη χώρα! Αν θέλει, και αν το επιλέγει, βεβαίως!