Podemos στα ρηχά…

Οι δημοσκοπήσεις βοηθούν να δούμε τις τάσεις του εκλογικού σώματος σε μια δεδομένη στιγμή. Η εφημερίδα «Το Βήμα» δίνει τις λεπτομέρειες. Στις 5 Αυγούστου γράφει τα εξής: «Το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (PP) του ισπανού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι αυξάνει το προβάδισμά του στην πρόθεση ψήφου μερικούς μήνες πριν από τις βουλευτικές εκλογές, ενώ ο σχηματισμός της ριζοσπαστικής αριστεράς Podemos υποχωρεί. Σύμφωνα με την έρευνα του κυβερνητικού Κέντρου Κοινωνιολογικών Ερευνών (CIS), το PP συγκεντρώνει 28,2% της πρόθεσης ψήφου, μεγαλώνοντας την απόσταση που το χωρίζει από το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE), παραδοσιακό αντίπαλό του, που συγκεντρώνει 24,9%. Η προηγούμενη δημοσκόπηση του CIS διενεργήθηκε τον Απρίλιο και έδινε στο PP ποσοστό 25,6% και 24,3% στο PSOE.

Το Podemos παραμένει τρίτο κόμμα στην Ισπανία, πλέον όμως δεν εξασφαλίζει περισσότερο από το 15,7% της πρόθεσης ψήφου, έναντι 16,5% τον Απρίλιο. Τον Ιανουάριο το Podemos συγκέντρωνε το 23,9%, ξεπερνώντας ακόμη και το PSOE που συγκέντρωνε 22,2%. Οι φιλελεύθεροι των Ciudadanos, τέταρτης πολιτικής δύναμης στην Ισπανία, χάνουν επίσης έδαφος στην πιο πρόσφατη έρευνα της κοινής γνώμης, με 11,1% στις προθέσεις ψήφου, έναντι 13,8% τον Απρίλιο».

Για όσους έβλεπαν λίγο πιο πέρα από το σήμερα, αυτά που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις ήταν αναμενόμενα. Κόμματα της συγκυρίας, που εκφράζουν μια «στιγμιαία» κοινωνική διαμαρτυρία, δεν φαίνεται να αντέχουν στο χρόνο. Στην Ιταλία το κίνημα με «Τα πέντε αστέρια» του Π. Γκρίλλο, δείχνει ακριβώς τα ίδια φαινόμενα-εκτίναξη, απογοήτευση, αποσύνθεση. Το Podemos εξέφρασε με έναν πιο «φρέσκο» τρόπο την απογοήτευση των ισπανών απέναντι στα δύο παλαιά κόμματα, το Λαϊκό και το Σοσιαλιστικό. Τα δύο κόμματα που κυριάρχησαν στην ισπανική μεταπολίτευση έχουν φθαρεί από τα φαινόμενα κακοδιοίκησης, έχουν υποστεί φθορά από την άσκηση εξουσίας και τα σκάνδαλα όπως αυτό με την μορφή που έλάμβανε η οικονομική ενίσχυση του Λαϊκόυ Κόμματος, ή με την χαρακτηριστική αδυναμία του Σοσιαλιστικού Κόμματος να κερδίσει το μεγάλο στοίχημα της ηγεσίας μετά τον Φ. Γκονζάλες.

Η φθορά των δύο μεγάλων σε «συμμαχία» με την οικονομική κρίση, ενίσχυσε το κίνημα αμφισβήτησης και ρήξης με το κατεστημένο πολιτικό σύστημα. Το Podemos κέρδισε σημαντικό έδαφος και κέρδισε επαίνους με πρωτοβουλίες δημάρχων που υποστήριξε όπως βεβαιώνει το παράδειγμα της Βαρκελώνης της οποίας η νέα δήμαρχος μείωσε αισθητά το μισθό της. Σήμερα, ωστόσο, οι αριθμοί αλλάζουν: το κίνημα διαμαρτυρίας στην Ισπανία δεν αντέχει στο χρόνο γιατί δεν είναι αρκετό να καταγγέλλεις, ούτε να περιμένεις κέρδη μόνο από τη φθορά των άλλων. Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι το Podemos δεν μπορεί να εξελιχθεί σε κόμμα εξουσίας. Η φυσιογνωμία, τα στελέχη και η θέση του στο πολιτικό σύστημα δεν το βοηθούν να πάει μακριά. Η πραγματικότητα εκδικείται. Αν δεν την διαβάσεις σωστά, και, κυρίως, αν δεν τις δώσεις πειστικές απαντήσεις, αλλάζει, μαζί με τους αριθμούς της.