Πολιτική ή νομική εξουσία;

Μπορεί να έτυχε, ή μπορεί να είναι σταθερά έτσι: σε κάθε «αμφιλεγόμενη» συζήτηση στη  Βουλή καλείται ο Γενικός Εισαγγελέας να πει τη γνώμη του ή να απαντήσει σε διάφορες απορίες. Αυτό έγινε μέσα σε μια εβδομάδα πρώτα με τη συμμετοχή, ή μη, της Κύπρου στο «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη» και μετά για προβλήματα που έχουν ανακύψει με τα επιδόματα που παρέχει το κράτος σε μετανάστες. Έτσι για να τύχει διαχείρισης ένα ζήτημα, η Βουλή οχυρώνεται πίσω από την παρουσία του Γενικού Εισαγγελέα.

Το ζήτημα της συμμετοχής, ή μη, της Κύπρου στον «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη» αφορά πολιτικές αποφάσεις όπως έχουν κάνει δεκάδες κράτη της Ευρώπης και μερικά της Κ. Ασίας που έχουν αποφασίσει να λάβουν μέρος. Συμμετέχουν με πολιτικές αποφάσεις των κυβερνήσεων, οι οποίες, κατά συνέπεια συνδέονται με τη λαϊκή ψήφο. Το ζήτημα με το ύψος των επιδομάτων στους νόμιμους μετανάστες συνδέεται με νόμο που ψήφισε ομόφωνα η Βουλή των Αντιπροσώπων το 2008. Αν η ίδια Βουλή επιθυμεί να τροποποιήσει το νόμο είναι στη δικαιοδοσία της. Δεν αφορά το Γενικό Εισαγγελέα. Η Βουλή διαθέτει την πλήρη νομοθετική πρωτοβουλία. Τα πολιτικά ζητήματα συνδέονται με πολιτικές αποφάσεις, με άσκηση πολιτικής επιρροής, με πολιτική αντιπαράθεση, όχι με αναζήτηση μιας νομικής «ανακούφισης».

Η συνεχής ενασχόληση της Βουλής με τη Γενική Εισαγγελία ασφαλώς συνδέεται και με την από εγκαθιδρύσεως Βουλής απουσία νομικής υπηρεσίας. Σε σχέση με τις τελευταίες υποθέσεις, η ουσία συνδέεται με την αδυναμία του σώματος να πάρει πρωτοβουλίες και να εκφράσει τις πολιτικές του κατευθύνσεις. Η «σύγχυση» των εξουσιών πάνω σε κεφαλαιώδους σημασίας πολιτικά ζητήματα δεν περιποιεί τιμή στο πολιτικό μας σύστημα.