Προκλητικές Δηλώσεις; Η εικόνα και οι λέξεις!!!
Κάθε δήλωση του τ/κ ηγέτη Μ. Ακιντζί χαρακτηρίζεται από την πλειοψηφία των ε/κ ΜΜΕ ως «προκλητική». Ποια είναι τα κριτήρια για να προκύψει αυτός ο χαρακτηρισμός; Το θέμα, στη δική μου κρίση, πάει πιο μακριά από μια συνήθη προσέγγιση του θέματος:
1. Κάθε τ/κ ηγέτης εκφράζει τις απόψεις που κυριαρχούν σε κάθε στάδιο εξέλιξης των πραγμάτων στη δική του κοινότητα. Για παράδειγμα, επί Ρ. Ντενκτάς και σε συνεργασία με το κεμαλικό σύστημα εξουσίας στην Τούρκία, τα πράγματα στην τ/κ κοινότητα ήταν επίπεδα και με ελάχιστες αλλαγές. Ο Ερτογάν εξανάγκασε τον Ντενκτάς σε παραίτηση. Οι εξελίξεις στη συνέχεια έδειξαν ότι έκρυβαν διαφορετικές διαστάσεις: η πλειοψηφία των τ/κ δεν ακολουθούσε τις εντολές του Ντενκτάς! Σήμερα τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Η ρεαλιστική αποτίμηση των πραγμάτων λέει ότι ο Μ. Ακιντζί δεν μπορεί να εκφράζεται ως ε/κ, ούτε αναλύει τα γεγονότα όπως θα ήθελε πιθανώς μια μερίδα ε/κ. Εκφράζει την πιο ισχυρή τάση υπέρ της επίλυσης στην τ/κ κοινότητα, γι’ αυτό το λόγο νίκησε στην ψηφοφορία ανάμεσα στους τ/κ το 2015.
2. Προσέχω ότι αυτή η τακτική να χαρακτηρίζουμε «προκαταβολικά» και εκ συστήματος κάθε δήλωση Ακιντζί ως «προκλητική» δεν προέκυψε από το πουθενά. Είναι κατάλοιπο της τοξικής συζήτησης που διεξήχθη την εποχή του δημοψηφίσματος γύρω από το σχέδιο λύσης που υπέβαλε ο ΟΗΕ το 2004. Η συστηματική χρήση του όρου «προκλητική» πρόκυψε και καθιεριώθηκε έκτοτε ως μέρος μιας πολιτικής στόχευσης. Θυμίζω ότι ο σημερινός τ/κ ηγέτης έχει αποδείξει με έργα την πίστη του σε λύση βασισμένη στα ψηφίσματα του ΟΗΕ -λέει πολλά η σχεδόν πλήρης συμφωνία του με τον ε/κ ηγέτη το 2017 σε σχέδιο λύσης ποιοτικά καλύτερο σε κύρια σημεία του από άλλες προηγούμενες απόπειρες.
3. Ας δούμε το ενδεχόμενο ότι και τα τ/κ μέσα μπορούν να χρησιμοποιούν τον ίδιο χαρακτηρισμό για κάθε δήλωση του ηγέτη της ε/κ κοινότητας. Τι προκύπτει από αυτό; Συμβολή στη μη επικοινωνία, διαρκής καχυποψία, συνεχής αντιπαραθετική λογική!
4. Δεν γίνονται δηλώσεις από τ/κ πολιτικούς οι οποίες υπονομεύουν τη διαδικασία επίλυσης; Ασφαλώς γίνονται! Όταν γίνονται, ο μέσος πολίτης έχει τη δική του κρίση και μπορεί να κατανοήσει τη λάθος ή τη σωστή δήλωση και δεν υπάρχει κανένας λόγος τα ΜΜΕ να σπεύδουν να την χαρακτηρίσουν εξαρχής, πριν καν ο αναγνώστης, ο θεατής ή ο ακροατής την διαβάσει, τη δει, ή την ακούσει. Ο πολίτης έχει γνώση και κρίση και μπορεί μόνος του να σχηματίσει άποψη!
5. Ορισμένα ε/κ Μέσα αγνοούν πολλές φορές δηλώσεις τ/κ πολιτικών που εκφράζουν θέσεις υπέρ της διατήρησης της σημερινής κατάστασης πραγμάτων, δηλώσεις τ/κ πολιτικών που συμβάλλουν στην πορεία προς την διχοτόμηση. Από αυτή την εσκεμμένη αντίφαση σημειώνω τα εξής χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Ο «πρωθυποργός» Χ. Οζγκιουργκιούν, ηγέτης του Κόμματος Εθνικής Ενότητας, στις 24 Ιανουαρίου 2017 δηλώνει: «Ευτυχώς που οι διαπραγματεύσεις (στη Γενεύη) δεν συνεχίστηκαν, διαφορετικά καήκαμε. Η κατάθεση χαρτών (από τον Μ. Ακιντζί) ήταν λάθος και ότι δεν πρέπει να κάτσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων».
Στις 16 Δεκεμβρίου 2016 ο «αν. πρωθυπουργός», «υπουργός οικονομικών» και ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος Σ. Ντενκτάς δήλωσε ότι θα πει «όχι» σε δημοψήφισμα για σχέδιο λύσης του Κυπριακού, καθώς οι εξελίξεις δεν είναι τόσο καλές για τους τουρκοκύπριους. Δήλωσε ότι ανησυχεί για τις διαπραγματεύσεις, υποστηρίζοντας ότι «δεν διασφαλίζεται η πολιτική ισότητα».
Ο Ζορλού Τόρε, «βουλευτής» του Κόμματος Εθνικής Ενότητας: «αν βρεθεί λύση και η «ΤΔΒΚ» καταργηθεί, θα προσευχηθώστον Αλλάχ να μου πάρει τη ζωή!» (21/10/16).
Η «Κίπρις» στις 16 Αυγούστου 2017 γράφει ότι «ο Λατίφ Ακσιά επικεφαλής του Συνδέσμου «Για τη διατήρηση ζωντανών των ιδεών του Ραούφ Ντενκτάς» δήλωσε ότι ο «Μ. Ακιντζί πρέπει να πάρει τα αναγκαία βήματα και μαζί με την Βουλή να ακυρώσει όλες τις αποφάσεις που έλαβε σχετικά με την ομοσπονδιακή λύση στην Κύπρο και να εργαστεί για την αναγνώριση της ΤΔΒΚ και την άρση της απομόνωσης».
Είναι άξιον προσοχής ότι αυτές οι δηλώσεις δεν είχαν κάποια προβολή στα περισσότερα ε/κ μέσα! Και, όμως διαθέτουν σημαντική αξία γιατί κάθε ε/κ θα μπορεί να κατανοεί καλύτερα τις διαφορές και κυρίως τις αποχρώσεις, αυτές που χαρακτηρίζουν τις δύο μεγάλες «παρατάξεις» ανάμεσα στην τ/κ κοινότητα: η μια υπέρ της επίλυσης, η άλλη υπέρ της συνέχισης του σημερινού status quo.
6. Λοιπόν, η συνεχής χρηση του όρου «προκλητική» δεν συνιστά μιαν αθώα κριτική στάση. Προσέχω ότι χρησιμοποιείται από ορισμένα ε/κ Μέσα των οποίων οι ιδιοκτήτες συμφωνούν με τις θέσεις που εξέφραζε παλαιότερα ο Ρ. Ντενκτάς, τις ίδιες που εκφράζει σήμερα ο Έρογλου, ο Οζγκιουργκούν και ο υιός Ντενκτάς. Ορισμένοι ιδιοκτήτες ΜΜΕ επιδιώκουν να μείνουμε την ακινησία, συμφωνούν με όσα δημόσια είπε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος. Θυμίζω τη δήλωσή του επικεφαλής της εκκλησίας: «όσοι είναι κάτω των 50 ετών δεν πιστεύουν ότι μπορεί να επιτευχθεί βιώσιμη λύση ομοσπονδίας στο Κυπριακό και θα ήταν προτιμότερο να πάμε σε λύση δύο κρατών. Το κράτος που θα δημιουργηθεί θα πρέπει να λειτουργεί μέσα σε ευρωπαϊκά πλαίσια, να απογαλακτιστεί από τη Τουρκία και να φύγουν οι έποικοι.» («Πολίτης» 28/11/2017). Στη δική μου σκέψη, η συστηματική προσπάθεια μερίδας των ε/κ ΜΜΕ να μαυρίζουν κάθε δήλωση του σημερινού τ/κ ηγέτη, έχει ως στόχο τη δημιουργία της ψευδούς εικόνας ότι «όλοι οι τ/κ πολιτικοί είναι ίδιοι».
7. Οι εικόνες και οι λέξεις παίζουν καταλυτικό ρόλο στη διαχείριση του κυπριακού. Τα ΜΜΕ δεν θα λύσουν το κυπριακό, δεν είναι αυτός ο ρόλος τους. Η ευθύνη τους ταυτίζεται με την αποστολή τους και αυτή συνίσταται στη σφαιρική ενημέρωση, στη δυνατότητά τους να ρίξουν φως στα γεγονότα, στο να αναδείξουν τόσο τις θετικές όσο και τις αρνητικές δηλώσεις και κινήσεις, και έτσι να μεγαλώσουν την κριτική ικανότητα των πολιτών παρέχοντάς τους πλουραλιστική ενημέρωση. Αυτό που γίνεται λ.χ, κάθε βράδυ στα περισσότερα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων δεν έχει προηγούμενο στην ε/κ τηλεοπτική παράδοση. Η μονομέρεια και οι χαρακτηρισμοί, στην ουσία η παρεμπόδιση του πολίτη από την ψύχραιμη πληροφόρηση, συνιστούν μια πολιτική επιλογή με πολύ εμφανείς στόχους.
Λάρκος Λάρκου