Πτήσεις για τον άπιαστο στόχο!
Έτσι πέρασε και η επέτειος της Κυπριακής Ανεξαρτησίας. Κενολογίες, ρηχά λόγια, έτσι από συνήθεια. Ωστόσο, αν εμείς το θέλουμε, κάθε επέτειος συνιστά μια καλή ευκαιρία για να βλέπουμε κριτικά το παρελθόν για να μπορούμε έτσι να γινόμαστε καλύτεροι στο μέλλον. Εμείς κάνουμε ακριβώς το αντίθετο! Καταναλώνοντας την παράδοση, επαναμβάνοντας τον «αλάνθαστο» εαυτό μας, συντηρούμε αδιέξοδα σχήματα και αντιδραστικές πρακτικές.
Η επέτειος της Κυπριακής Ανεξαρτησίας την 1η Οκτωβρίου 2017 βρίσκει την Κύπρο με μηδέν διακοινοτικό διάλογο, με μηδέν κινητικότητα από τον ΟΗΕ, με μηδέν προοπτικές για κάτι καλύτερο από την ακινησία.
Τι είπε ο ΓΓ του ΟΗΕ Α. Γκουτέρες με την Έκθεσή του όπως είδε το φως της δημοσιότητας στις 30 Σεπτεμβρίου; Ακριβώς αυτό που είπε ο παλιός αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών Τζειμς Μπέικερ στους ηγέτες του Ισραήλ και της Παλαιστίνης: «Αν θέλετε συνομιλίες, γνωρίζετε πού θα με βρείτε, γνωρίζετε το τηλέφωνό μου».
Ο Α. Γκουτέρες γνωρίζει πλέον καλά τα δεδομένα στο κυπριακό. Το κεντρικό του μήνυμα: με τα σημερινά δεδομένα η επίλυση του κυπριακού ισούται με «άπιαστο στόχο». Μόνο με «ισχυρότερη πολιτική βούληση, μόνο με θάρρος και αποφασιστικότητα» μπορεί να κινηθούν τα πράγματα.
Τα συνθήματα, η επιδίωξη του ανέφικτου, οδηγούν στην παγίωση των τετελεσμένων της εισβολής, πρακτικά στην επέκτασή της κατοχής. Γι΄αυτό είναι κρίσιμης σημασίας υπόθεση να αναδεικνύουμε καθημερινά το πραγματικό διακύβευμα στη σημερινή συγκυρία.
Πολλοί προβληματίζονται γύρω από την επιλογή της στασιμότητας ως μιας, κάποιας λύσης. Πρόκειται περί αυταπάτης. Στασιμότητα στο κυπριακό δεν πρόκειται να υπάρξει.
Στασιμότητα στο κυπριακό σημαίνει κινητικότητα. Δηλαδή, ανεξέλεγκτα σύνορα με την Τουρκία σε όλο το μήκος της Πράσινης Γραμμής, διαρκής αμφιβολία για το αύριο, εντάσεις, δυσκολίες στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου, μια Κύπρος «μισός», μη κανονικός εταίρος στην ΕΕ.
Γι’ αυτό στην πραγματική πολιτική διαπάλη, ελάχιστη σημασία έχει η καταγγελία ή η ρητορική κατατρόπωση των εχθρών.
Το θέμα δεν είναι ο ήχος που παράγουν τα F16, αλλά η ηχηρή απόσυρση του κυπριακού από τα διεθνή βήματα.
Το θέμα δεν είναι η εσωτερική ρητορεία, αλλά η ολοένα και εντονότερη αντίληψη στη διεθνή κοινότητα ότι το κυπριακό δεν υπάρχει πλέον στη διεθνή ατζέντα ως θέμα προς επίλυση.
Το θέμα δεν είναι ούτε οι νέες στρατηγικές, ούτε οι εκλογικές σκοπιμότητες αλλά η κόπωση της διεθνούς κοινότητας γύρω από τη διαχείριση του κυπριακού με βάση την εσωτερική κομματική ατζέντα.
Το θέμα, είναι πως το κυπριακό βουλιάζει επικίνδυνα στο τέλμα της ακινησίας.
Το θέμα λοιπόν, είναι η εσωστρέφεια, η ρητορική κατατρόπωση των εχθρών, η περιχαράκωση στη λογική της μικρής, μισής Κύπρου!
Παρακολούθησα τα μηνύματα γύρω από την επέτειο της 1ης Οκτωβρίου. Αυτά έχουν αξία στο βαθμό που οδηγούν σε καλύτερα αποτελέσματα από τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων -την κατοχή, τη διαίρεση, την περιθωριοποίηση.
Στην πραγματική πολιτική διαπάλη μετρούν μόνο τα εφικτά σχέδια, οι συμμαχίες, για να αλλάξουμε τα πράγματα.
Μετρά μόνο το αποτέλεσμα, όχι η πρόθεση, όχι η διακήρυξη, επετειακή ή άλλη.
Μετρά μόνο αν αλλάζουμε το σημερινό status quo και αν η αλλαγή φέρνει πιο κοντά την Κύπρο στο δρόμο της ελευθερίας και της ασφάλειας.
Το πραγματικό δίλημμα για κάθε κύπριο είναι απολύτως ευκρινές:
Επίλυση ή στασιμότητα; Πρόοδος ή οριστικό τέλμα;
Προσπάθειες που θα οδηγούν σε λύση με βάση το «Πλαίσιο Γκουτέρες» και την «Πρόταση Εφαρμογής» που κατέθεσε στο Κρανς Μοντάνα ο ΓΓ του ΟΗΕ ή εκφυλισμός της διαδικασίας επίλυσης που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο μόνιμο αδιέξοδο, πρακτικά στη λύση «δύο κρατών», στη διχοτόμηση της Κύπρου.
Πρωτοβουλίες για να βγάλουμε την Κύπρο από την ακινησία, να φέρουμε την Κύπρο στο επίκεντρο της διεθνούς πολιτικής ή διακηρύξεις κενές περιεχομένου που ισοδυναμούν με παραίτηση και βήμα βήμα οδηγούν σε μακρόσυρτη ήττα;
Λάρκος Λάρκου