Ρεσιτάλ σε μια «πόλη που πετά»…

Το ρεσιτάλ από συνεντεύξεις που δίνει αυτό το διάστημα ο Ν. Αναστασιάδης, έχει ως στόχο να αποδομήσει το κεκτημένο των συνομιλιών γύρω από την, έως τώρα, επιδιωκόμενη ομοσπονδιακή λύση και να ετοιμάζει το έδαφος για άλλες λύσεις. Παρακολουθώ τα νέα στοιχεία που θέτει στις συνεντεύξεις του. Πραγματικά εντυπωσιάζει ο κυνισμός που διέπει τις παρεμβάσεις του.

Πρώτο, αναιρεί τις συμφωνίες που προηγούμενοι ε/κ ηγέτες υπέγραψαν, αναιρεί επίσης όσα ο ίδιος συμφώνησε με τον Μ. Ακιντζί. Ειδικότερα: το κεφάλαιο της διακυβέρνησης ήταν κλειστό-ομοσπονδιακή δομή, σύνθεση Υπουργικού Συμβουλίου (7 με 4), εκ περιτροπής προεδρία με στάθμιση της ψήφου στο 20% (5ετής θητεία, με ρύθμιση στο 2-1-2 χρόνια που ο ίδιος ο Ν. Αναστασιάδης διαμόρφωσε, 4 χρόνια ε/κ, 1 τ/κ). Αίφνης προέκυψε θέμα με την «πολιτική ισότητα» των τ/κ στην ομοσπονδιακή δομή, όταν όλοι γνωρίζουν ότι το 7 δεν είναι 4, ούτε στην εκ περιτροπής το 4 ισούται με το 1. Αυτό δείχνει ανατροπή των δεδομένων που διαμορφώθηκαν τον τελευταίο χρόνο στις συνομιλίες και ότι οι δεσμεύσεις Αναστασιάδη σχετικά με την «αποτελεσματική συμμετοχή» των τ/κ πλέον είναι στον αέρα. Υπάρχει ένα γενικότερο θέμα με τις γενικότερες δεσμεύσεις Αναστασιάδη αλλά αυτό, επειδή αφορά εξωτερικές δεσμεύσεις κάτω από τον ΟΗΕ, είναι πολύ πιο σοβαρό.

Δεύτερο, προφανώς με την υποστήριξη ορισμένων δημοσκοπήσεων ο Αναστασιάδης κτυπά κέντρον, ανατροφοδοτώντας ιστορικές φοβίες των ε/κ, ανασύροντας από τη μνήμη της παλαιότερης γενιάς τις πιο δύσκολες εμπειρίες της, όπως η ρήξη του 1963. Στη συλλογική μνήμα των ε/κ αυτό ισούται με την αποχώρηση των τ/κ από το κοινό κράτος. Κατά κανόνα, αυτό γίνεται χωρίς καμμιά αναφορά στις ευθύνες της ε/κ ηγεσίας, καθώς προηγήθηκε της αποχώρησης, η μονομερής καταγγελία των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, με αίτημα για αλλαγές στα 13 σημεία του συντάγματος- μια πράξη που έγινε με νεύμα του Λονδίνου και ερήμην και αυτού ακόμα του πρωθυπουργού της Ελλάδας Κ. Καραμανλή.

Τρίτο, το παιχνίδι με την αποδόμηση του διαπραγματευτικού τοπίου μπορεί να προσφέρει πρόσκαιρες εντυπώσεις στον κόσμο της δημαγωγίας, αλλά ισοδυναμεί με ευθεία αναγνώριση ότι η πραγματική θέση Αναστασιάδη ισούται με τη συντήρηση του σημερινού status quo. Άλλωστε κάτι παραπλήσιο συζήτησε με τον Μ. Τσαβούσογλου στις δύο συναντήσεις τους, μια στο Κρανς Μοντάνα, την παραμονή του τελικού δείπνου, και, μια δεύτερη στη Νέα Υόρκη στις 28 Σεπτεμβρίου 2018. Η σημερινή θεώρηση των πραγμάτων από τον νυν πρόεδρο ισοδυναμεί με ευθεία αποσταθεροποίηση των συμφωνιών υψηλού επιπέδου και προφανώς όλων των κειμένων που υιοθέτησε, ο ΟΗΕ έκτοτε, συμπεριλαμβανομένων και σχεδίων λύσης των ΗΕ που ο ίδιος ο Ν. Αναστασιάδης υποστήριξε ενθέρμως.

Το κρίσιμο θέμα είναι οι συνεχείς μεταμορφώσεις Αναστασιάδη. Από υπέρμαχος του σχεδίου λύσης του ΟΗΕ το 2004, καθοδήγησε τη διάσκεψη του Κρανς Μοντάνα το 2017 σε ναυάγιο. Πώς από μεγαλύτερος επικριτής της πολιτικής Τ. Παπαδόπουλου έγινε εσχάτως οπαδός της; Τι μεσολάβησε; Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτή μετάλλαξη; Θεωρώ ότι μια πιθανή εξήγηση βρίσκεται στη φράση που η εφημερίδα «Πολίτης» αποδίδει στον ίδιον ότι «η Λεμεσός πετά». Ήδη επίσημο κυβερνητικό έγγραφο βεβαιώνει πως το δικηγορικό γραφείο Αναστασιάδη στη Λεμεσό- με το οποίο ο ίδιος, από το 2013, δεν έχει κάποια σχέση- ήδη έχει πωλήσει σημαντικό αριθμό διαβατηρίων σε ολιγάρχες από διάφορες χώρες. Είναι, επίσης, ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι παρατηρείται μια γενικότερη ανάπτυξη της πόλης, ειδικότερα με την ανέγερση μεγάλων πύργων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε η οργάνωση Διεθνής Διαφάνεια (Transparency International EU) «τουλάχιστον έξι χιλιάδες διαβατήρια και σχεδόν 100.000 άδειες παραμονής έχουν πωληθεί στην ΕΕ κατά την τελευταία δεκαετία. Η Ισπανία, η Ουγγαρία, η Λετονία, η Πορτογαλία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν χορηγήσει τον μεγαλύτερο αριθμό αυτών – πάνω από 10.000 το καθένα, με έσοδα 25 δισεκατομμύρια ευρώ σε ξένες άμεσες επενδύσεις κατά την τελευταία δεκαετία. Η Κύπρος έχει κέρδισε 4,8 δισ. Ευρώ από το 2013, ενώ η Μάλτα έχει περίπου 718 εκατ. Ευρώ από το άνοιγμα ενός καθεστώτος το 2014. Η Κύπρος, η Πορτογαλία, η Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο φαίνεται να κερδίζουν από μισό δισεκατομμύριο έως σχεδόν ένα δισεκατομμύριο ευρώ ετησίως. Παρά τα μεγάλα χρηματικά ποσά, η Κύπρος και η Πορτογαλία δεν φαίνεται να αμφισβητούν την πηγή του πλούτου των αιτούντων».

Η εξήγηση για τις μεταμορφώσεις Αναστασιάδη, πιθανόν, να βρίσκεται στη μετατόπιση του ενδιαφέροντός του από τη Λευκωσία (και την επίλυση) στη Λεμεσό (την πόλη που «πετά»…)

Λάρκος Λάρκου