Σεζέρ: Ο Κέρβερος του κεμαλισμού…

Ένα είδος Σαρτζετάκη προεδρεύει στην Τουρκία. Είδος σπάνιο για τις μεσογειακές χώρες: δικαστές χωρίς πολιτικό ένστικτο, έντιμοι, καλοί, απολίτικοι.

Στην πορεία αναδεικνύουν αυτό που πάντοτε ήταν. Εμπόδιο στην εμβάθυνση κοινωνικών εξελίξεων. Ο Χρ. Σαρτζετάκης σε άλλε εποχές δικαίωσε τους επικριτές του ως στενοκέφαλος πεισματάρης πρόεδρος.

Ο Α. Σεζέρ πήγε ανάποδα. Ως δικαστής διέπρεψε για την εμμονή του σε αρχές ενός “κράτους Δικαίου” στην Τουρκία.

Σήμερα γίνεται ο εμφανής εχθρός του Ερντογάν, και η κατοικία στο Τσιάνγκαγια το κέντρο συνωμοσιών κατά των επιλογών της πλειοψηφίας των Τούρκων. Η συμμαχία των Στρατηγών (ΣΕΑ) και Σεζέρ είναι η πιο χαρακτηριστική προσπάθεια για να μπει ο Ερντογάν στο ψυγείο. Ο πάγος ήρθε έγκαιρα.

Ο Σεζέρ ασκεί βέτο στις προσπάθειες του Κ.Α.Δ. να περάσει νομοσχέδιο ώστε ο Ερντογάν να εκλεγεί βουλευτής – Πρωθυπουργός.

Το επιχείρημα Σεζέρ ήταν λογικοφανές: “εμποδίζω σχέδια νόμου που υπηρετούν ατομικούς στόχους…” Η απάντηση στον Σεζέρ είναι λογική. Και οι προηγούμενες αποφάσεις για το “ποίημα Ερντογάν” ήταν φωτογραφικές. Τιμωρήθηκε με 10μηνη φυλάκιση για να μην γίνει Πρωθυπουργός. Γι’ αυτό οι δικαστές τύπου Σεζέρ σήμερα πέφτουν από αντίφαση σε αντίφαση με ένα κορυφαίο ψευδοεπιχείρημα.

Ότι ο Σεζέρ είναι ο “κέρβερος” του κεμαλισμού! Αυτός είναι ο ρόλος Σεζέρ, σήμερα το “δικαστικό” άλλοθι για να εμποδίζει την ιδεολογική νομιμοποίηση της νίκης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης με ότι αυτό εκφράζει (μετριοπαθής ισλαμικός χαρακτήρας).

Το τελευταίο χαρακτηριστικό του ενοχλεί τον “πατριάρχη” του παλαιού ισλαμισμού Ν. Ερμπακάν. Με δηλώσεις του παρεμβαίνει στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, κριτικάροντας τις θέσεις Ερντογάν γύρω από το Κυπριακό.

Ταυτίζεται με τους στρατηγούς εναντίον των διαδόχων του, ίσως επειδή έχουν τις προϋποθέσεις να τα καταφέρουν καλύτερα από αυτόν.

Και κάτι ακόμα πιο σημαντικό:

Τα διάφορα ρεύματα του Τουρκικού ισλαμικού ρεύματος, δεν έχουν ενιαία έκφραση στο πρόσωπο Ερντογάν.

Το παλαιό ισάλμ – ή η τάση Ερμπακάν – εχθρεύεται ανοικτά το νέο ηγετικό σχήμα. Τι ακριβώς επιδιώκει είναι άγνωστον προς το παρόν. Περίπτωση διάσπασης του ΚΑΔ είναι πολύ απομακρυσμένη εξαιτίας της αδυναμίας δημιουργίας εναλλακτικού κυβερνητικού σχήματος. Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα του Ν. Μπαϊκαλ εύχεται αυτή την εξέλιξη, αλλά και ο Ερμπακάν δεν ασκεί και ιδιαίτερη γοητεία στα πράγματα… Επομένως η μόνη αντιπολίτευση που μπορεί να στριμώξει το κόμμα είναι τα εκδοτικά συγκροτήματα. Αυτά συνήθως παίζουν ποικίλα παιχνίδια, βλέπουν τάσεις του εκλογικού σώματος, αλλά και το “Ταμείο Αλληλοβοήθειας Στρατού” παραμένει πάντα μια αστείρευτη πηγή πολιτικής…

Το ΚΑΔ εώς τώρα δείχνει να διατηρεί μια αξιοσημείωτη ενότητα στο πρόσωπο Ερντογάν.

Παρόλο που παρουσιάζει εμφανείς αντιφάσεις σε ορισμένα ζητήματα (Κυπριακό, Ιράκ) εντούτοις δεν φαίνεται να έχει κόστος εντός του. Αυτό μετρά στη διαμάχη ΚΑΔ – Στρατηγών. Αν δεν υπονομευτεί από μέσα το ΚΑΔ, τότε ο Α. Σεζέρ θα είναι ο διαρκής φύλακας σε κάθε παρασπονδία από τον “κεμαλισμό”.

Παιχνίδια εξουσίας με άλλοθι από τα έξι βέλη του κεμαλισμού…