Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης!

Μπορεί η Ελλάδα να τα βγάλει πέρα, έτσι όπως προχωρά; Μάλλον απίθανο! Τα σενάρια βασίζονται σε πραγματικά δεδομένα. Η κυβερνητική πλειοψηφία φαίνεται ισχνή (πλέον, με 153 βουλευτές) πέρασε τα προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της δόσης από το «κουαρτέτο», τώρα χρειάζεται μια νέα πλειοψηφία για να περάσει την αλλαγή στο ασφαλιστικό σύστημα. Η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Π. Παυλόπουλο στις 28 Νοεμβρίου δεν φαίνεται να απέδωσε κάτι αξιόλογο, η «συναίνεση» δεν είναι κάτι που το διατάζεις να έρθει από κάποια γωνιά. Τι πρέπει να γίνει;

Κάτω από τα σημερινά δεδομένα χρειάζεται τολμηρή, ακομμάτιστη σκέψη, γενναιότητα. Απλά κοινή λογική, αν τα δει κανείς με μια διαφορετική γωνία, αν βγει κανείς έξω από τα παραδοσιακά καλούπια. Χρειάζεται μια νέα κυβερνητική πλειοψηφία, μια κυβέρνηση ευρείας βάσης, που θα σέβεται την λαϊκή ετυμηγορία, άρα με πρωθυπουργό τον Α. Τσίπρα, και με υπουργούς προερχόμενους από όλους τους πολιτικούς χώρους που στήριξαν το καλοκαίρι την ευρωπαϊκή επιλογή και την παραμονή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ. Υπουργούς με τεχνοκρατική επάρκεια, με πολιτική συγκρότηση, όχι κομματικά στελέχη πρώτης γραμμής γιατί όπως έδειξε το πείραμα Παπαδήμου, αυτό δεν λειτουργεί.

Αυτή η σκέψη υποστηρίζεται από αρκετούς αναλυτές στην Ελλάδα, αλλά αυτοί δεν μπορούν να λάβουν σχετικές αποφάσεις. Είναι, κυρίως, ζήτημα του Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς διαθέτουν νωπή λαϊκή εντολή, διαθέτουν ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία, συνεπώς μπορούν να κινήσουν τις διαδικασίες. Από τα μέχρι στιγμής δεδομένα κάτι τέτοιο, δεν φαίνεται πιθανό, αντίθετα μοιάζει ως κάτι ισοδύναμο με «θαύμα». Ο τέως υπουργός Β. Κοντογιαννόπουλος σε σχετικό άρθρο του με τον τίτλο «ένα θαύμα για την Ελλάδα» εκτιμά ότι «σήμερα, εφόσον η πρόσκληση (της κυβέρνησης) για συναίνεση είναι ειλικρινής και πολιτικά ανιδιοτελής οφείλει να ολοκληρώσει το βήμα προτείνοντας Κυβέρνηση Εθνικής Συνεργασίας. Κυβέρνηση όλων των κομμάτων του φιλοευρωπαϊκού τόξου με επιστράτευση προσωπικοτήτων εντός και εκτός πολιτικής. Πρόσωπα με τεχνοκρατική επάρκεια, κυβερνητική εμπειρία, με αναγνωρισμένο κύρος και διάθεση προσφοράς και αφοσίωσης στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και όχι του κομματικού». Στη συνέχεια ο αρθρογράφος –τέως υπουργός διατυπώνει εκτιμήσεις: «(μια Κυβέρνηση Εθνικής Συνεργασίας) να επιβάλει τη συνεργασία ανάμεσα στα κόμματα του φιλοευρωπαϊκού τόξου. Να βγάλει το κομματικό σύστημα από τον καταθλιπτικό επαρχιωτισμό του. Να ακυρώσει την πορεία παρακμής της χώρας. Το αίτημα της βαθειάς ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής Μεταρρύθμισης, σε όλους τους τομείς, που θα απαλλάξει την κοινωνία από τις παθογένειες της διαφθοράς της διαπλοκής, των πελατειακών σχέσεων και τη «συνωμοσία των μετρίων» είναι κυρίαρχο. Είναι η ώρα και στην Ελλάδα η Κοινωνία των πολιτών να το εκφράσει.
Έχω επίγνωση ότι αυτά που προτείνω αγγίζουν τα όρια του θαύματος. Εδώ όμως που φτάσαμε μόνο ένα θαύμα μπορεί να σώσει την Ελλάδα». («Μεταρρύθμιση», 30 Νοεμβρίου).

Ο Ξ. Γιαταγάνας πιστεύει ότι «μία λύση απομένει: να εγκαταλείψουν όλοι τις πολιτικάντικες πρακτικές τους, να μιλήσουν με ειλικρίνεια στον λαό, να του εξηγήσουν καθαρά και χωρίς περιστροφές τις θυσίες που απαιτούνται, και να συγκροτήσουν μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας και τεχνοκρατικής επάρκειας, που θα μπορέσει επιτέλους να πάει τη χώρα παραπέρα. Αν δεν το κάνουν, θα είναι υπόλογοι στον λαό και στην Ιστορία και θα ανοίξουν τον δρόμο για ανείπωτες συμφορές, που δεν θέλω καν να σκέφτομαι», («Μεταρρύθμιση» 23/11/15).

Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς πως θα εξελιχθούν τα πράγματα τους επόμενους μήνες. Ο κίνδυνος χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας δεν έχει εξουδετερωθεί, οι εφαρμογές που επιβάλλουν οι δανειστές βελτίωσαν το οικονομικό κλίμα, αλλά το πολιτικό κλίμα παραμένει σε συνεχή ένταση, δυσκολεύει τη σταθερότητα και αποσυντονίζει μερικές αναγκαιοτητες, όπως η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Όπως το περιγράφει με καθαρό τρόπο ο Ξ. Γιαταγάνας, το βρίσκω πολύ λογικό: «μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας και τεχνοκρατικής επάρκειας, που που θα μπορέσει επιτέλους να πάει τη χώρα παραπέρα».