Στο Ζενίθ με τον γέροντα Παΐσιο!

Διαβάζω από την διαφημιστική προβολή που τυγχάνει το βιβλίο «Άγιος Παϊσιος» στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας «ο Φιλελεύθερος» στις 16 Ιουλίου 2017:

«600 σελίδες με τη βιογραφία, τα θαύματα, τις θεραπείες, τις προφητείες και τις διδαχές του Αγίου. Το πιο ολοκληρωμένο βιβλίο που γράφτηκε για τον Άγιο!

«Οι Τούρκοι θα φύγουν αλλά θα ξανάρθουν και πάλι και θα φτάσουν ως τα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν εις την Κόκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους 1/3 θα σκοτωθεί, το άλλο 1/3 θα βαπτισθούν χριστιανοί και μονάχα το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά».

Ο Άγιος Παϊσιος ανέφερε την προφητεία του Κοσμά του Αιτωλού και συμπλήρωσε «Η Τουρκία θα υποστεί μεγάλη συντριβή από το ξανθό έθνος. Το 1/3 των Τούρκων θα φονευθεί, το 1/3 θα αποσυρθεί στα βάθη της Ανατολίας και το υπόλοιπο 1/3 θα εκχριστιανισθεί». «Ο πόλεμος δε θα ξεκινήσει από τα έξι μίλια της θάλασσας, τα οποία ζητάνε οι Τούρκοι, ενώ εμείς οι Έλληνες ζητάμε δώδεκα μίλια τα οποία είναι κατοχυρωμένα. Θα γίνει μεγάλος πόλεμος και την Ελλάδα θα τη βοηθήσει η ξένη φυλή».

Μη χάσετε αυτή την Κυριακή, 16 Ιουλίου, το βιβλίο 600 σελίδων «Άγιος Παϊσιος» που κυκλοφορεί αποκλειστικά με τον Φιλελεύθερο στην προνομιακή τιμή των €5».

Δεν γνωρίζω εάν σε τόσες λίγες γραμμές μπορούν να εμφανιστούν σε βαθμό κακουργήματος τόσες και τέτοιες ανοησίες. Αυτό συμβαίνει με το πιο πάνω διαφημιστικό μήνυμα. Όλες οι πιο πάνω ασυναρτησίες διαπλέκονται με εκκλησιαστικές δοξασίες ώστε να αποκτήσουν μιαν κάποια θρησκευτική χροιά και έτσι να πιέσουν περισσότερο την σκέψη των ανθρώπων. Εσχάτως κυκλοφορούν διάφορες ασυναρτησίες με τη μορφή «οραμάτων» που διακινούνται από διάφορους όσιους, πατέρες, ή γέροντες. Οι ασυναρτησίες αυτές διανθισμένες με δοξασίες σχετικά με διαμελισμό της Τουρκίας ή τις μελλοντικές σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας, αποτελούν μια ανησυχητική οπισθοδρόμηση. Μια εκδοχή που ταυτίζεται με μια σκοταδιστική ερμηνεία πραγμάτων η οποία, κρατά, με τη μια ή την άλλη μορφή, για αιώνες.

Στην πραγματική ζωή ακούμε τον Β. Πούτιν να λέει: «Σε ό,τι αφορά στην Κύπρο, τη «βόρεια» και την Κυπριακή Δημοκρατία στο νότο, γνωρίζετε ότι προσπαθούμε να έχουμε ισορροπημένη θέση και να οδηγήσουμε την υπόθεση έως την επίλυση του προβλήματος, η οποία θα ικανοποιούσε τόσο το «βόρειο», όσο και το «νότιο τμήμα» τής νήσου, τόσο το τουρκικό, όσο και το ελληνικό» (18/12/2014).

Στην πραγματική ζωή ακούμε τον Τ. Ερτογάν να λέει μπροστά στον Β. Πούτιν: «Είμαστε αποφασισμένοι να ομαλοποιήσουμε τις μεταξύ μας σχέσεις. Τουρκία και Ρωσία να επαναβεβαιώσουμε το στόχο των 100 δις για τις ετήσιες εμπορικές μας συναλλαγές. Φτάσαμε στα 35 δις στις διμερείς εμπορικές σχέσεις, ο αριθμός έπεσε στα 27 δις το τελεταίο διάστημα. Είμαστε αποφασισμένοι να αυξήσουμε τον αριθμό στα 100 δις» (9/8/2016).
Η επιμονή στις δοξασίες αυτές δεν είναι μια αθώα ή αστεία διακίνηση μιας επιπόλαιης αφήγησης. Συνιστούν έναν χαρακτηριστικό τρόπο διεμβολισμού της ορθολογικής ερμηνείας των φαινομένων, καθώς είναι απέναντι σε κάθε μορφή σοβαρής ερμηνείας των πραγμάτων. Σε μια κοινωνία με εμφανή την κόπωση απέναντι σε άλυτα προβλήματα, με εμφανή την τάση αγανάκτησης κατά πάντων, συνιστά μια πολύ αρνητική εξέλιξη το γεγονός πως το κενό αυτό προσπαθούν να καλύψουν οι δυνάμεις που συνδέονται με διάφορες μεταφυσικές δοξασίες, παρεμποδίζοντας έτσι την επεξεργασία σύνθετων λύσεων πάνω σε πραγματικά ζητήματα της σύγχρονης εποχής.
Η έξαρση της εθνικολαϊκίστικης ρητορείας θέλει τους πολίτες δέσμιους της εθνικής περιχαράκωσης, κλεισμένους στο εθνικό τους κέλυφος, καχύποπτους και φοβικούς απέναντι στα μεγάλα ζητήματα που διαθέτουν πολύπλοκα ή και υπερεθνικά χαρακτηριστικά.
Η απόσταση που μας χωρίζει από τον επιθυμητό κόσμο, δεν θα προκύψει μέσα από την πίστη σε δοξασίες, αλλά μέσα από την επίπονη, την ορθολογική και ρεαλιστική ανάγνωση των όσων μας περιβάλλουν και έτσι στην επεξεργασίας μιας πολιτικής που ενδιαφέρεται να λύσει σύνθετα προβλήματα στηριγμένη στην πραγματικότητα και την έλλογη ερμηνεία της. Η δημιουργική μνήμη και το καινούριο είναι υπόθεση όλων των δυνάμεων που θέτουν την κριτική σκέψη ως το αναγκαίο εργαλείο στην υπόθεση της μεταρρύθμισης και της ανάπτυξης.
Αν ορίσουμε τη διεθνή πολιτική ως υπόθεση συμφερόντων και συσχετισμού δυνάμεων, τότε η Κύπρος έχει δρόμο να διανύσει ως προς την κατανόηση της «πρώτης αιτίας» που εξηγεί επιτυχίες ή αποτυχίες στη διαχείρηση των πραγμάτων. Συχνά η αδυναμία μας να διαβάσουμε σωστά τις -κάθε φορά- διεθνείς εξελίξεις, η αδυναμία μας να ερμηνεύουμε ορθά τις επιλογές και τα ισοζύγια ισχύος, οδήγησε σε αδιέξοδα, τα οποία με τη σειρά τους αποδίδονται, κατά κανόνα, σε «εξωτερική πίεση», αφού οι χειρισμοί της ε/κ ηγεσίας είναι εξ ορισμού «πολύ καλοί» και το λένε και τα σχολικά μας βιβλία.
Οι γέροντες ως διακινητές κάθε πολιτικής ανοησίας προσθέτουν νέο υλικό σε μια απρόθυμη σε αλλαγές κοινωνία. Η στρατηγική της σύγχυσης παραμένει η πρώτη ύλη στις αναζητήσεις τόσο στη ιδιωτική όσο και δημόσια σφαίρα. Η επικυριαρχία της επιτρέπει στα λιμνάζοντα ύδατα να εμφανίζονται ως κίνηση προς τα εμπρός και στον πολιτικό τυχοδιωκτισμό να εμφανίζεται ως πολιτική διαχείρισης της παρακμής μας.

Λάρκος Λάρκου