Συγκρίσεις, ανισότητες, σιωπή!

Τα στοιχεία από ανάρτηση στο facebook από το δημοσιογράφο Τ. Αγαθοκλέους στις 17 Απριλίου 2016. Με ονόματα και αριθμούς:

«O Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν κέρδισε €118.200 το 2015 σύμφωνα με τη φορολογική του δήλωση που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα. Για σκοπούς σύγκρισης παραθέτω μερικές από τις ετήσιες απολαβές εδώ στην Κύπρο, όπως έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Γενικού Λογιστηρίου της Δημοκρατίας:
● Πρόεδρος Δημοκρατίας €163.164
● Δικαστές Ανωτάτου, γενικός εισαγγελέας, βοηθός γενικός εισαγγελέας €154.756
● Προεδρος ΕΔΥ €130.88
● Πρόεδρος Βουλής €129.734
● Πρόεδρος ΕΕΥ €124.518
● Γενικός ελεγκτής, γενικός λογιστής, αρχηγός αστυνομίας, αρχιπρωτοκολλητής, επίτροπος Διοικήσεως και πολλοί άλλοι επίτροποι €122.53
● Υπενθυμίζω, επίσης, ότι ο μισθός της διοικήτριας της Κεντρικής Τράπεζας, ο οποίος θεωρείται απόρρητος, ανέρχεται γύρω στις €190.000 το χρόνο. Και όλα αυτά τη στιγμή που εμείς οικονομικά πιάσαμε πάτο, ενώ η Ρωσία είναι από τις πιο ισχυρές και αναπτυγμένες οικονομίες στον κόσμο».

Τα στοιχεία δείχνουν πόσο μεγάλες είναι οι μισθολογικές ανισότητες στην Κύπρο σήμερα. Εδώ και δεκαετίες κυβέρνησαν όλα τα πολιτικά ρεύματα. Κανένα δεν τόλμησε το αυτονόητο -να συμβάλει στη μείωση των ανισοτήτων, να δημιουργήσει ένα δικαιότερο σύστημα στους μισθούς, έτσι που να ανταποκρίνεται στο μέγεθος και τις ανάγκες της οικονομίας μας. Η κρίση έδινε την αφορμή, αφού σε ομαλότερες συνθήκες κανείς δεν τολμούσε να προωθήσει στοιχειώδη μέτρα δικαιοσύνης. Η κρίση έδινε την ευκαιρία, σε πρώτη φάση, να τεθεί μια οροφή στους μισθούς, σε πρώτη φάση να γίνουν σημαντικές περικοπές στις πολύ μεγάλες κλίμακες, και αυτή η επιλογή θα μπορούσε να στήριζε την πολιτική του ΕΕΕ. Κίνηση ουσίας (μείωση ανισοτήτων), κίνηση με νόημα (πράξη αλληλεγγύης). Τίποτα από τα δύο δεν έγινε στον ουσιώδη χρόνο γιατί πολλά πράγματα στην Κύπρο βασιλεύουν αδιατάρακτα, δημιουργώντας κεκτημένα, υποστηρικτές σε θέσεις-κλειδιά, και κατά συνέπεια πίεση σε πολιτικούς που με τη σειρά τους δεν τολμούν να λάβουν αποφάσεις που θα χειροκροτούσε ποσοστό πάνω από 90% των πολιτών.

Η μείωση των ανισοτήτων συνιστά ένα σημαντικό πρώτο βήμα γιατί θέτει το ζήτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης στην πρώτη σειρά της πολιτικής ατζέντας. Μαζί με αυτό, η περισσότερη υποστήριξη σε όσους έχουν πραγματική ανάγκη με πραγματική αναδιανομή του πλούτου, με αναθεώρηση της επιδοματικής πολιτικής έτσι που να στηρίζεται με έργα η αρχή της μείωση των ανισοτήτων. Οι αριθμοί που παραθέτει ο Τ. Αγαθοκλέους δεν προκάλεσαν κάποια κινητικότητα, ούτε προφανώς κάποιος θεώρησε ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο κυπριακό βασίλειο. Γράφτηκαν, δημοσιεύτηκαν και όπως όλα στην Κύπρο χάνονται στις ειδήσεις της χθεσινής ημέρας. Σιωπή. Άλλωστε αν κάποιο κόμμα ή κάποιος πολιτικός ή κάποια συντεχνία, ήθελε να αναλάβει κάποια δημόσια πρωτοβουλία δεν θα περίμενε να δει κάτι στο facebook, γιατί θα μπορούσε να κάνει μόνος του τη σχετική έρευνα στην ιστοσελίδα του Γενικού Λογιστηρίου της Δημοκρατίας!

Λοιπόν, τίποτε δεν είναι τυχαίο, όλα έχουν την εξήγησή της. Η επικυριαρχία του επιφανειακού λόγου, οι προεκλογικές εξαγγελίες που λύνουν όλα τα προβλήματα πριν την ψηφοφορία και αφήνουν τα πάντα ίδια και απαράλλακτα την επόμενη, η κατανάλωση ρητορείας, η αδυναμία στην επεξεργασία προοδευτικών λύσεων, στηριγμένων στις αρχές της περισσότερης κοινωνικής δικαιοσύνης, έχουν αυτά τα αποτελέσματα που το Γενικό Λογιστήριο παρέχει.

Σε κάθε περίπτωση η μείωση των ανισοτήτων δεν είναι η λύση, αλλά μέρος της στρατηγικής ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό που μετρά είναι μια ολοκληρωμένη στρατηγική στα πράγματα: μείωση των ανισοτήτων, επιδόματα σε όσους έχουν πραγματικά ανάγκη, δίκτυο ασφαλείας για τους μη προνομιούχους που χρειάζεται να αναπτύσσεται πάνω σε υγιή δημόσια οικονομικά, που θα υποστηρίζονται από μια σύγχρονη αναπτυξιακή στρατηγική και με ισχυρή οικονομική βάση. Χρειάζονται νέες μορφές οργάνωσης και διοίκησης, ευελιξία, μείωση της κομματικής επιρροής, έλεγχος από τις ανεξάρτητες εποπτικές αρχές, αύξηση της διαφάνειας, άρα χρειάζεται να τεθούν διαφορετικοί στόχοι, κίνητρα, για πραγματικές αναπτυξιακές πολιτικές