Συμμαχίες με Κοινωνικά Υλικά

Καθώς οι προεδρικές εκλογές ολοκληρώνουν τον κύκλο τους, οι πολίτες παίρνουν την τελική τους απόφαση. Αυτή η αναμέτρηση έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Είναι στις κορυφές της ολοκλήρωσης της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε., και της έντονης προσπάθειας για την επίλυση του Κυπριακού.

Έχω την άποψη πως οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς, μπορούν να δώσουν την στήριξη τους στο Συνασπισμό των Δυνάμεων της Αντιπολίτευσης – ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΚΙΣΟΣ, Οικολόγοι, Επαλξη. Δεν είναι η ώρα για αναφορές στο χθεσινό ιστορικό των διαβουλεύσεων για ένα συνασπισμό εξουσίας. Τώρα είναι η ώρα για να τεθούν οι βάσεις για μια νέα πορεία της πατρίδας μας, και πάνω σε αυτήν να οικοδομηθεί μια καλύτερη ισορροπία ανάπτυξης της πολιτικής, της οικονομίας, των θεσμών μέσα στην Ε.Ε.

Για τον σοσιαλιστικό τρόπο ανάλυσης ,συμμαχίες δεν είναι μόνο τα πρόσωπα. Είναι βάση της ανάλυσής μου το ποια κοινωνικά στρώματα οικοδομούν μια συμμαχία, οι ευαισθησίες των στρωμάτων αυτών, οι δεσμοί αλληλεγγύης ανάμεσα τους και οι δυνατότητες για την περισσότερη ανάπτυξη μέσα σε συνθήκες περισσότερης δικαιοσύνης, αλληλεγγύης, διατήρησης του κοινωνικού χαρακτήρα του κράτους.

Αυτή η πρόταση τοποθετεί τις ψήφους του σοσιαλιστικού χώρου στην πλευρά του ΑΚΕΛ και το ΔΗΚΟ. Επιτρέπει στις δυνάμεις της κεντροαριστεράς να δημιουργήσουν μια νέα κινητικότητα σε ένα πιο θετικό περιβάλλον. Οι συμμαχίες, άλλωστε, δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Δεν πας εκεί για να κρύψεις τις αδυναμίες σου. Αντίθετα: είναι ένα δύσκολο, πολύπλοκο εγχείρημα στο οποίο απαιτείται ταλέντο στους συμβιβασμούς, άνοιγμα νέων θεμάτων, συγκρούσεις, διαρκής αναζήτηση νέου πλαισίου κινήσεων στο οποίο όλοι οι συμμετέχοντες θα έχουν μερίδιο στην απογοήτευση. Μόνο έτσι, όμως, θα προχωρήσει μια σοβαρή συμμαχία. Οι διαφωνίες θα οδηγούν σε συμβιβαστικές φόρμουλες, αυτές που θα είναι πολιτικά ανώτερες από την υπάρχουσα, κατάσταση πραγμάτων.

Κατά συνέπεια, κάνω λόγω για μια διαφορετική αντίληψη για την πολιτική των συμμαχιών, πιο πολύπλοκη, πιο ρεαλιστική εάν θέλει να έχει υψηλούς στόχους. Είναι πολύ καλή βάση να είναι οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς με την παράταξη των φυσικών τους κοινωνικών συμμάχων και έτσι να είναι παρούσες σε μια πολυκεντρική συμμαχία με τις “όμορες” κοινωνικές δυνάμεις. Ορισμένα πράγματα – στο συνασπισμό της κεντροαριστερής συμμαχίας – θα μπορούσαν να είχαν προχωρήσει διαφορετικά, θα μπορούσαν σε άλλο χρόνο να είχαν περισσότερη διορατικότητα, άρα και αποτελεσματικότητα.

Στην πολιτική, όμως, το άριστον συχνά είναι αντίπαλος του ρεαλιστικού.

Η συμπαράταξη των κοινωνικών δυνάμεων του κέντρου, της κεντροαριστεράς, και της αριστεράς είναι σε θέση να πάρει την Κύπρο σε καλύτερη πορεία από αυτήν της κυβέρνησης Γ. Κληρίδη – Μια πιο ισχυρή συμπαράταξη κοινωνικών δυνάμεων έχει καλύτερο υλικό για να τρέξει μέσα στο πολύπλοκο, ανταγωνιστικό ευρωπαϊκό περιβάλλον. Συνδικαλιστικές συμμαχίες, ανάπτυξη με το μαζικό συνδικαλιστικό Κίνημα να έχει γνώση του νέου περιβάλλοντος.

Ο χώρος της κεντροαριστεράς έχει τη δική του ιδιαίτερη, αυτοτελή αξία. Διαθέτει ορισμένα σημαντικά πλεονεκτήματα, που κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, μπορεί να γίνουν εργαλεία ενός νέου τρόπου ανάπτυξης. Το μικρό και ελεγχόμενο “σχήμα” δεν είναι η προοπτική του.

Οι κάθε λογής μικρορεβανσισμοί δεν οδηγούν πουθενά. Σήμερα οι βάσεις για το σοσιαλιστικό κίνημα μπορούν να τεθούν στο διπλό στόχο “επιβίωση – ανασυγκρότηση”, Οι προϋποθέσεις πάντα υπάρχουν. Χρειάζεται καθαρός ορίζοντας πάνω στο νέο μετεκλογικό σκηνικό, ανοικτό πνεύμα,συνθετική ανάλυση. Η επομένη των εκλογών δημιουργεί εξαιρετικά μεγάλες ευθύνες για το σύνολο των σοσιαλιστικών δυνάμεων της πατρίδας μας. Ευθύνες που αφορούν τις προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού στη βάση του Σχεδίου Ανάν και την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Τα δύο αυτά κεντρικά ζητήματα επηρεάζουν το σύνολο της κοινωνικής, ιδεολογικής, οικονομικής, εξέλιξης της Κύπρου. Επομένως όλα είναι σε εξέλιξη, όλα αλλάζουν, νέα ημερήσια διάταξη του πολιτικού αγώνα διαμορφώνεται. Σε αυτό το εξόχως δημιουργικό περιβάλλον το σοσιαλιστικό κίνημα μπορεί να είναι μια δύναμη, ευθύνης, ισορροπίας, και νέας πρωτοπορίας.