Συρία στο παρα πέντε!

Η Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στις 3 Σεπτεμβρίου ανακοίνωσε, μεταξύ άλλων, και τα εξής σχετικά με τη Συρία: «ο αριθμός των σύρων προσφύγων ξεπέρασε τα 2 εκατομμύρια, υπενθυμίζοντας ότι πριν από έναν χρόνο ο αριθμός των προσφύγων ήταν 230.671 άτομα. Εδώ και ακριβώς ένα χρόνο, ο αριθμός των προσφύγων στις γειτονικές χώρες της Συρίας ανερχόταν σε 230.671 και 1,8 εκατομμύριο πρόσφυγες έχουν φθάσει κατά τη διάρκεια των τελευταίων 12 μηνών». Η ανακοίνωση κάνει σημαντικά σχόλια: « Η Συρία έχει μεταβληθεί στη μεγάλη τραγωδία του αιώνα, σε αποτρόπαιη ανθρωπιστική καταστροφή με δεινά και ρυθμούς εξόδου για τον πληθυσμό άνευ προηγουμένου στην πρόσφατη ιστορία. Η μόνη παρηγοριά είναι ο ανθρωπισμός και το αίσθημα αδελφοσύνης που επιδεικνύουν οι γειτονικές χώρες υποδεχόμενες τόσους πρόσφυγες και σώζοντάς τους τη ζωής», αναφέρει στην ανακοίνωση ο Υπατος Αρμοστής Αντόνιο Γκουτέρες. Συμπληρωματικά η ανακοίνωση αναφέρει ότι «στον αριθμό των 2 εκατομμυρίων προσφύγων περιλαμβάνονται άνθρωποι που έχουν καταγραφεί ή αναμένουν να καταγραφούν ως πρόσφυγες. Η Αίγυπτος, το Ιράκ, η Ιορδανία, ο Λίβανος και η Τουρκία είναι οι βασικές χώρες υποδοχής της πλειοψηφίας των Σύρων προσφύγων. Το 52% αποτελείται από παιδιά κάτω των 17 ετών. Η Υπατη Αρμοστεία υπενθυμίζει ότι 4,25 εκατομμύρια άνθρωποι είναι εκτοπισμένοι στο εσωτερικό της Συρίας. Το σύνολο των προσφύγων εντός και εκτός Συρίας ανέρχεται σε 6 εκατομμύρια, αριθμός που δεν έχει προηγούμενο σε καμία χώρα». Αν μαζί με την επίσημη παρουσίαση των αριθμών από τον ΟΗΕ προστεθεί και εκείνος που αφορά τον αριθμό των νεκρών (σε 200 χιλιάδες αναφέρεται ο συνολικός αριθμός τους), τότε μπορεί κανείς να κατανοήσει επαρκέστερα το δράμα του συριακού λαού.

Η συζήτηση τις τελευταίας ημέρες αφορά μια μορφή στρατιωτικής δράσης κατά Άσαντ από εναέριες δυνάμεις με άξονα τις ΗΠΑ και την Γαλλία εξαιτίας της πιθανής χρήσης χημικών ουσιών από δυνάμεις φιλικές στον σύρο πρόεδρο κατά πολιτών. Σε παλαιότερο άρθρο μου με τίτλο «Συρία χωρίς Άσαντ» θεώρησα ως πολύ σωστές τις θέσεις της ΕΕ επί του θέματος. Στη Λευκωσία στις 7 Σεπτεμβρίου 2012 η Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας Κάθριν Άστον έκανε την πιο σαφή δήλωση για το μέλλον της συριακής κρίσης: «ο πρόεδρος Άσαντ πρέπει να φύγει και η βία στην Συρία πρέπει να τερματιστεί δίνοντας τη θέση της στη διαδικασία πλήρους εκδημοκρατισμού της χώρας. Είμαστε ανένδοτοι, ο Άσαντ πρέπει να φύγει και πρέπει να υπάρξει πολιτική μετάβαση σε πλήρη εκδημοκρατισμό».

Η εμπειρία, στη δική μου ανάλυση δείχνει ότι μόνο ο ΟΗΕ μπορεί να καθοδηγήσει εξελίξεις όπως τις διατύπωσε η Κ. Άστον, να λάβει αποφάσεις, να τεκμηριώσει τη χρήση ή μη, χημικών όπλων από το καθεστώς Άσαντ ή και να επιβάλει κυρώσεις. Πρώτο, γιατί αποτελεί τη μόνη ενδεδειγμενη και νομιμοποιημένη οδό για αποφάσεις στηριγμένες στο διεθνές δίκαιο, και, δεύτερο, γιατί με απόφαση του ΟΗΕ ειδικοί επί του θέματος της χρήσης χημικών έχουν μεταβεί στη Δαμασκό, έχουν συλλέξει στοιχεία και σύντομα θα μιλήσουν με αποδείξεις βασισμένες στις επί του εδάφους έρευνες της ομάδας τους.

Στη δική μου κρίση η συριακή κρίση περιλαμβάνεται μέσα σε τρία αυτονόητα. Πρώτο και κυριότερο θεωρώ ότι είναι αναγκαία η δημοκρατική αλλαγή στη Συρία. Ο δεσποτισμός, η καταπίεση, το ανελεύθερο καθεστώς Άσαντ είναι θέμα του παρελθόντος -η πολυφωνική, δημοκρατική, αντιπροσωπευτική οργάνωση της Συρίας είναι το κύριο θέμα του μέλλοντος. Δεύτερο, η Ρωσία και η Κίνα ασκώντας εδώ και δύο χρόνια βέτο στο ΣΑ του ΟΗΕ και εμποδίζοντας των αποστολή των απεσταλμένων του ΟΗΕ Κ. Ανάν και Λ. Μπραχίμι, στηρίζοντας ουσιαστικά τον Άσαντ, περιέπλεξαν την κατάσταση και αντικειμενικά συνέπραξαν στο να υπάρχει η σημερινή τραγική της διάσταση. Τρίτο, η Κύπρος έχει κάθε συμφέρον να ακούσει τη φωνή της σύνεσης όπως εκφράζεται από τον ΓΓ του ΟΗΕ Μπα κι Μουν, και να διαβουλευτεί με τους εταίρους της στην ΕΕ για να υλοποιηθούν κυρώσεις που έχουν ήδη αποφασιστεί πάνω στο καθεστώς Άσαντ.

Η Κύπρος δεν μπορεί να βλέπει με τηλεσκόπιο τις εξελίξεις, στο κάτω κάτω η χώρα αυτή είναι δίπλα μας! Η Κύπρος δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα, όμως μπορεί να πει τη γνώμη της! Μια διαφορετική Συρία, μια δημοκρατική Συρία είναι ένας αναγκαίος μοχλός για την «Άνοιξη» στη χώρα αυτή, με ευεργετικές επιπτώσεις στη Μ. Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή, περιλαμβανομένης της Κύπρου!