Τα δύο πόδια της έρευνας!
Η συζήτηση γύρω από την «Επιτροπή των Τριών» για τη διερεύνηση των λόγων που οδήγησαν την οικονομία στην καταστροφή ολοκλήρωσε τον κύκλο της με τις καταθέσεις Δ. Χριστόφια, Α. Ορφανίδη και Ν. Αναστασιάδη στο τέλος Αυγούστου. Η συζήτηση τώρα επικεντρώνεται στην αξία, το έργο και το δια ταύτα της -πώς αξιοποιούνται τα πορίσματά της ως το αμέσως επόμενο βήμα.
Θεωρώ ότι δύο παράγοντες μπορεί να μετρήσουν για την επόμενη ημέρα και γενικά για το σύνολο της συζήτησης:
Α. Οι πολιτικές ευθύνες αποδίδονται από τους πολίτες, οι εκλογές, η πλειοψηφία, η συμμετοχή ή η περιθωριοποίηση ενός πολιτικού, αποτελούν το μέτρο που η πολιτική ευθύνη αποδίδεται. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει: η δημοκρατική διαδικασία αποτελεί τον τρόπο της απονομής της πολιτικής ευθύνης, της έγκρισης μιας πολιτικής γραμμής ή της απόρριψής της, τον έπαινο ή την αποδοκιμασία στην εφαρμογή μιας πολιτικής, την εντολή για συνέχιση ή την εντολή να πάει κάποιος στο σπίτι του.
Β. Ταυτόχρονα η κατάρρευση της οικονομίας, οι σαφείς λόγοι που συνδέονται με τραπεζικές πρακτικές, με σκάνδαλα σε δάνεια, χαριστικές πράξεις κλπ, αφορούν ευθύνες της δικαστικής εξουσίας να ερευνήσει και να πάρει αποφάσεις. Η ποινική διαδικασία αφορά τη Γενική Εισαγγελία και την έρευνα πάνω σε όλα όσα συνέτρεξαν για την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος με σαφείς ευθύνες σε όσους είχαν την ευθύνη του ελέγχου ή και διέπραξαν αδικήματα κατάχρησης θέσεως, για παράδειγμα, για παράνομο πλουτισμό ή λήψη δανείων έξω από την κανονική διαδικασία.
Αυτοί οι δύο παράγοντες μαζί, δίνουν την πιο σαφή και πλήρη απάντηση στο αίτημα να αναζητηθούν τα αίτια που οδήγησαν την Κύπρο στο γκρεμό. Η «Επιτροπή Πική» δεν έχει να προσφέρει κάτι στο μέλλον, το υλικό που έχει συλλέξει δείχνει βοηθητικό για μελέτη ή ανάλυση -από μια άποψη χρήσιμο για το τι κατέθεσαν πρωταγωνιστές της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου καθώς θα ανακοινωθεί ως τελικό πόρισμα τον προσεχή Οκτώβρη. Δεν μπορεί όμως αυτό το υλικό να αποτελεί απάντηση στα βαθειά αίτια της καταστροφής. Η νομική και ποινική ευθύνη της τραγωδίας είναι ένα διαφορετικό κεφάλαιο. Αυτή χρειάζεται να διερευνηθεί χωρίς καθυστέρηση για να ανοίξει ο δρόμος για την τιμωρία όσων ευθύνονται για την κατάσταση της οικονομίας. Η κοινή γνώμη έχει το δικό της ένστικτο, το δικό της έμπειρο κριτήριο και απαιτεί σαφή κατεύθυνση στα πράγματα.