Τα κριτήρια της Κοπεγχάγης και η Άγκυρα
Η Άγκυρα σε όλα τα επίπεδα των εκεί κέντρων εξουσίας έχει ανακαλύψει ένα επιχείρημα για τις σχέσεις της με την Ε.Ε. και το κατά πόσον το κυπριακό έχει κάποια σύνδεση με τα κριτήρια της Κοπεγχάγης. Για την Άγκυρα το κυπριακό δεν περιλαμβάνεται στα κριτήρια της Κοπεγχάγης, άρα κάνοντας ορισμένες μεταρρυθμίσεις ο δρόμος είναι ανοικτός για την ένταξη της στην Ε.Ε.
Αυτό το τουρκικό επιχείρημα στο λεκτικό / διαδικαστικό επίπεδο είναι έγκυρο. Προφανώς τα κριτήρια της Κοπεγχάγης δεν καλύπτουν μια χώρα ή ένα πρόβλημα. Είναι όλα εκείνα τα στοιχεία και προϋποθέσεις που αφορούν όλες τις υποψήφιες προς ένταξιν χώρες ( 10+2+1, 10 χώρες από 1-5-2004, συν Ρουμανία και Βουλγαρία ,συν Τουρκία). Δεν φωτογραφίζεται καμμιά εξειδικευμένη περίπτωση, άρα όταν η Τουρκία εξαιρεί το κυπριακό από τα κριτήρια αυτά απλώς παραβιάζει ανοικτές θύρες.
Τα κριτήρια της Κοπεγχάγης είναι πολύ σαφή και αναφέρονται στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τα κράτη – μέλη, το σεβασμό των μειονοτήτων, τη λειτουργία του κράτους – δικαίου, τα επίπεδα ανάπτυξης της οικονομικής δημοκρατίας, τα οικονομικά μεγέθη, τη λειτουργία του ανταγωνισμού.
Είναι προφανές πως η Τουρκία παραβιάζει ουσιαστικά το σκληρό πυρήνα των κριτηρίων της Κοπεγχάγης στην περίπτωση της Κύπρου. Δεν είναι έξω από αυτήν, γιατί τα κριτήρια είναι συνδεδεμένα με το σύνολο του Ευρωπαϊκού εδάφους, και καλύπτουν όλες τις χώρες που ενδιαφέρονται να γίνουν μέλη.
Σήμερα 28η υποψήφια είναι η Τουρκία, όπως αύριο θα είναι η Βοσνία ή η Σερβία – Μαυροβούνιο.
Κατά συνέπεια είναι μη σοβαρό να αρνείται κανείς τις υποχρεώσεις του αυτές που προκύπτουν από τα πολιτικά κριτήρια μιας ενταξιακής πορείας.
Στην Κύπρο ο κατοχικός στρατός παραβιάζει διπλά τα κριτήρια της Κοπεγχάγης.
Αυτά που αφορούν στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα των Ε/Κ (πρόσφυγες, / διακίνηση / εγκατάσταση / περιουσία). Άρα ζητήματα ελευθερίας, ατομικής ελευθερίας, συλλογικά δικαιώματα. Την ίδια στιγμή ακυρώνονται δικαιώματα των Τ/Κ, τα ίδια ζητήματα ελευθερίας όπως η έκφραση γνώμης, διακίνησης ιδεών, εγκατάστασης, ατομική και συλλογική ελευθερία.
Η τουρκική διπλωματία προφανώς εφευρίσκει λύσεις, παράγει επινοήσεις για να αποσυνδέσει τα κριτήρια της Κοπεγχάγης από τις ευθύνες της στο Κυπριακό. Το ότι ούτε η Αθήνα, ούτε η Λευκωσία θέτουν το ζήτημα αυτό σε μια ευρωπαϊκή / θεσμικά επεξεργασμένη απάντηση / ανάλυση πιθανώς να οφείλεται στην απουσία της κατάλληλης υποδομής στην διαχείριση και αντιμετώπιση του τουρκικού μηχανισμού προβολής θέσεων.
Εάν θέλεις να κινείσαι στις ευρωπαϊκές πραγματικότητες, τότε τα επιχειρήματα / θέσεις / αναλύσεις σου τις τεκμηριώνεις με υλικό από τον κόσμο του ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού. Γι’ αυτό άλλωστε θέλεις να συμμετέχεις σε αυτόν….