Ταλάτ. Ο επόμενος στόχος

            Ιδού ο επόμενος, νέος στόχος. Να γίνει ο Μ.Α. Ταλάτ ο νέος «μαύρος» στόχος. Εδώ και μήνες οι δυνάμεις της ακινησίας, και της πιο κακής συνεννόησης με τους Τ/Κ, επιχειρούν να εμφανίσουν τον Ταλάτ ως ίδιο με τον Ντενκτάς. Ο ψίθυρος δουλεύει, η κακόπιστη ανάλυση είναι πιο «επιστήμη» στους οπαδούς της Ε/Κ τυφλής σύγκρουσης με όλα και με όλους. Ας δούμε την περίπτωση Ταλάτ με ένα άλλο τρόπο. Ο Μ.Α.Ταλάτ είναι ηγέτης των Τ/Κ, ηγέτης του πιο μαζικού κινήματος (Ρ.Τ.Α.). Εκπροσωπεί τα συμφέροντα των Τ/Κ, κατά συνέπεια υπάρχουν  μαζί του και συμφωνίες και διαφωνίες. Διαμορφώνει πολιτικές μέσα σε ένα «ντενκτασικό» κεκτημένο(ρόλος κατοχικού στρατού, διαφορετικά κέντρα εξουσίας στην Τουρκία και στα κατεχόμενα, απομόνωση τ-κ με τουρκικές ευθύνες).

Κάτω από αυτά τα σημερινά  δεδομένα  έργα, όμως, ο Μ.Α.Ταλάτ ήταν η κινητήρια δύναμη για τρεις πολύ σημαντικές αλλαγές μέσα στην Τ/Κ κοινωνία.

Α. Με τον δικό του πρωταγωνιστικό σχέδιο ο Ρ. Ντενκτάς έκλεισε τον κύκλο του. Είναι ήδη παρελθόν. Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι ένα κατεστημένο 50 περίπου ετών θα έσβηνε με τρόπο ήρεμο, εκλογικό, αποτελεσματικό; Προφανώς ορισμένες δυνάμεις στους Ε/Κ δεν ήθελαν την αλλαγή στους Τ/Κ και είναι οι ίδιες δυνάμεις που (πιθανώς) να ήθελαν τον Ντενκτάς απέναντι τους.

            Αυτοί οι ίδιοι τώρα, διαδίδουν διάφορα, φθείρουν την εικόνα του Ταλάτ, παίζουν στο ρυθμό του «πες, πες κάτι θα μείνει…».

Β. Για πρώτη φορά στα 30 χρόνια του Κυπριακού, η Τ/Κ κοινότητα ψήφισε, στήριξε σχέδιο λύσης του ΟΗΕ. Αυτό είναι σημαντικό και αντανακλά στις συνολικές δράσεις του Μ.Α.Ταλάτ και άλλων Τ/Κ προοδευτικών πολιτικών.( Ακκιντζί, Ιτζιάν,Οζκιούρ,Αγκολεμλί). Σε ορισμένους Ε/Κ πολιτικούς ούτε αυτό αρέσει γιατί χάλασε την πιάτσα.

            Να λέμε «ναι» στα σχέδια του ΟΗΕ, να εννοούμε «όχι», και να κρυβόμαστε πίσω από τον Ντενκτάς…

            Έτσι «φταίει» ο Ταλάτ που αποκάλυψε μια τόσο απλή αλήθεια….

Γ. Θεωρώ ότι οι επιλογές, οι αξιολογήσεις, οι πολιτικές και του Μ.Α.Ταλάτ βοήθησαν στο να βγει η Τ/Κ κοινότητα από τον Ντενκτασικό μεσαίωνα, (την τρομοκρατία και την καταπίεση του καθεστώτος του) σε μια νέα εποχή που συνδέεται απόλυτα με την Ε.Ε.  Είχε στόχους (λύση / ένταξη), κέρδισε την πλειοψηφία, κέρδισε το στοίχημα μιας νέας μεγάλης στόχευσης (Ευρωπαϊκή ανάπτυξη).Μένουν να γίνουν και άλλα ,η αρχή όμως είναι μια δυνατή κίνηση προς τα εμπρός.

            Τα πιο πάνω ενοχλούν ένα μέρος του Ε/Κ κατεστημένου, γι’ αυτό και όπως έχουν καταστρέψει την εικόνα ορισμένων ελλαδιτών  πολιτικών, και ενός Επιτρόπου της ΕΕ  , τώρα πήρε σειρά ο Ταλάτ. Στην πραγματικότητα αυτή η προσπάθεια  δεν είναι έτσι, για να περνά η ώρα. Είναι τμήμα ενός γενικότερου σχεδίου που προωθείται από την άριστης μικρότητας  προπαγάνδα του Τ. Παπαδόπουλου. Εάν ο Ντενκτάς έφυγε, και στη θέση είναι ο νέος Ντενκτάς, τότε γιατί να συνομιλούμε για λύση; Είτε με τον ένα Ντενκτάς, είτε με τον άλλο (τον δεύτερο) το κυπριακό δεν επιλύεται, δεν έχει περιθώρια αισιοδοξίας ή χώρο για διαπραγματεύσεις.

            Αυτό το σχέδιο συμβάλλει στην παγίωση των τετελεσμένων της εισβολής / κατοχής, ενδυναμώνει τις τάσεις για «λύση» όπως είμαστε, ενισχύει τις φωνές για διχοτόμηση. Πιθανώς ορισμένοι να προτιμούν αυτό το σχέδιο και μέρος του σχεδίου είναι η καταστροφή της εικόνας Ταλάτ μέσα στους Ε/Κ. Απλό σχέδιο, εύκολο να περάσει, άρα τι πιο απλό να κτιστεί ένα ακόμα «τείχος» που οδηγεί στην ακινησία, την διατήρηση του αδιεξόδου, στη διχοτόμηση.

Από την άλλη πλευρά όμως μπορεί κάποιος  να έχει πιο πολλές απαιτήσεις από τον ΜΑ Ταλάτ , ακριβώς επειδή εκφράζει διαφορετικές απόψεις από εκείνες του Ρ. Ντενκτάς. Ορισμένες πλευρές της πολιτικής του θέλουν προσαρμογή  στα νέα δεδομένα. Χρειάζεται να συμβάλει με κινήσεις στο να παραμένει ανοικτή θύρα διαλόγου. Είναι  απολύτως χρήσιμο στο βαθμό που του αναλογεί να συμβάλει στο να παραμένουν οι τ-κ σε τροχιά λύσης. Αυτό σημαίνει στήριξη ή ανάληψη πρωτοβουλιών  μεσοπρόθεσμου χαρακτήρα, διαμόρφωση μιας διαφορετικής αντίληψης στους τ-κ για το τι σημαίνει για όλη την Κύπρο η Ευρωπαική Ενωση,( όχι μια αντίληψη για την «κοινοτική» ΕΕ).

Αυτή όμως η ανάλυση δεν έχει σχέση με την «ανάλυση» που προωθούν οι δυνάμεις της ακινησίας. Η  δίκαιη κριτική στον Ταλάτ αφορά τις πολιτικές της θετικής δράσης, τις πρωτοβουλίες που και ο ίδιος μπορεί να πιέσει ή να διαμορφώσει. Αυτό είναι ένα διαφορετικό θέμα ,από εκείνο που κατασκευάζει διαρκώς εχθρούς για να μένουν στον αφρό οι εκφραστές  της ακινησίας…