Τέλος στον <<Κύκλο Ραούφ>>

Η εκλογική διαδικασία στους Τ/Κ ολοκληρώνεται. Η προσπάθεια Ταλάτ να διαμορφώσει νέους, ευνοϊκότερους γι’ αυτόν συσχετισμούς θα βαθμολογηθεί με το τέλος της ψηφοφορίας.

Είναι όμως σημαντικό να υπογραμμισθεί πως ορισμένα στοιχεία είναι διαφορετικά σε σχέση με τις διαδικασίες του Δεκεμβρίου 2003.

1. Ο ρόλος και η επιρροή Ρ.Ντενκτάςέχει μειωθεί αισθητά. Είναι πιθανόν να έχει

αφομοιώσει την ιδέα ότι ο κύκλος του έχει κλείσει. Μια συμμαχία Έρογλου – Σ. Ντενκτάς θα τον έβγαζε από την ναφθαλίνη – αλλά αυτή δεν φαίνεται πιθανή.

2. Είναι ενδιαφέρον ότι το κόμμα τουΈρογλου, κρατά δυνάμεις αντέχοντας στην πίεση ενός σχήματος χωρίς προοπτική συμμαχιών.
3. Ο Σ.Ντενκτάςγέρνει την πλάστιγγα προς την πλευρά του Ταλάτ, και έτσι γίνεται ο «κεντρικός» παίκτης στις ισορροπίες για σχηματισμό ψευδοκυβέρνησης. Θα μπορούσε να παίξει με τον Έρογλου, αλλά αυτό το απορρίπτει ως «μη λύση» η Άγκυρα και ο ίδιος δεν θέλει να «καεί».
4. Το κόμμα τουΤαλάτσε όλες τις δημοσκοπήσεις έρχεται πρώτο, και μένει να διαφανεί το μέγεθος της απόστασης από το κόμμα του Έρογλου, στις 20/2/05 .

Ο Ταλάτ είναι σε γενική ευθυγράμμιση με τις βασικές επιλογές Ερντογάν .Αυτό του δίνει ορισμένα πλεονεκτήματα στο διεθνές πεδίο αλλά ταυτόχρονα του αφαιρεί σοβαρούς πόντους στην Κύπρο. Η άρνηση του να συμβάλει (ή να εισηγηθεί έστω) ορισμένα βήματα, ή χειρονομίες της κατοχικής δύναμης στην Κύπρο, δείχνει ότι κινείται σε μια αντιφατική κατεύθυνση. Θα μπορούσε να δείξει ότι είναι ένας «παγκύπριος» παίκτης, με πρωτοβουλίες με ευρύτερη σημασία. Προτίμησε να είναι ένας αμυντικός, παραδοσιακός και μερικώς «συνοικιακός» πρωταγωνιστής στο σχέδιο Κύπρος – Ε.Ε., Κύπρος – επίλυση του κυπριακού.

Δύο σαφή δείγματα γραφής είναι πρώτον, το ζήτημα της Αμμοχώστου, – μια διαβούλευση με την Ε.Ε. επί της πρότασης Τ. Παπαδόπουλου – και δεύτερον, η απουσία μικρών κινήσεων που βελτιώνουν τη συνολική ατμόσφαιρα. Το θέμα της αποχώρησης μέρους του Αττίλα ως χειρονομία καλής θέλησης εξαρτάται από το τουρκικό γενικό επιτελείο, συνεπώς δεν είναι στα χέρια του Ταλάτ.

Μαζί με τις πιο πάνω κριτικές παρατηρήσεις, είναι σημαντικό να υπογραμμισθεί πως ο Μ. Α. Ταλάτ είναι θετικός προς τη λύση, συμβάλλει σε μια σταδιακή αλλαγή προτεραιοτήτων στη κοινότητα των Τ/Κ, και βεβαίως είναι πολύ σημαντικό το ότι είναι ο μόνος σήμερα Τ/Κ πολιτικός που είναι σε θέση να βάλει τον Ρ. Ντενκτάς και τις ιδέες του στο περιθώριο. Προφανώς η ιστορία δεν είναι συμψηφισμός ανάμεσα στο καλό και το κακό, αλλά είναι σημαντικό το ότι το όραμα Ντενκτάς (δύο κράτη στην Κύπρο, με αναγνώριση του ψευδοκράτους του) δεν είναι πλέον πολιτική της πλειοψηφίας του Τ/Κ. Στην πλήρη καταγραφή της συγκυρίας (κατοχικός στρατός, έποικοι, δημογραφική αλλοίωση, επιρροές του ντενκτασιασμού) η παρουσία του Ταλάτ είναι μια συγκριτικά θετική εξέλιξη.

Είναι ο μόνος Τ/Κ πολιτικός που – κάτω από τους σημερινούς συσχετισμούς δυνάμεων στους Τ/Κ – μπορεί να συμβάλει σε μια διαφορετική πορεία.