Τι έγινε στην Ουκρανία;

Τα ονόματα δεν έχουν και ιδιαίτερη σημασία. Για την ουσία της υπόθεσης μπορεί να ειπωθεί ότι ο νικητής της εκλογική αναμέτρησης και πρόεδρος της χώρας με «φιλοδυτικές» τάσεις Γιούσενκο έκανε μια εντυπωσιακή στροφή στην εσωτερική σκηνή της χώρας: τα βρήκε με τον άσπονδο εχθρό του και ηγέτη της «φιλορωσικής» τάσης Β. Γιανουκόβιτς σχηματίζοντας νέα κυβέρνηση οιονεί «εθνικής ενότητας».

Είναι εντωπωσιακό να υπογραμμίσει κανείς ότι στην προσπάθειά του αυτή ο Γιούσενκο «θυσίασε» την Εβίτα των ουκρανών Γ. Τιμοσένκο που ο ίδιος διόρισε στη θέση του πρωθυπουργού. Έτσι η ονομαζόμενη και «πορτοκαλί επανάσταση» αποκτά νέο χρώμα.

Τι έγινε, λοιπόν, στην Ουκρανία; Ο πρόεδρος αναθεώρησε την πολιτική των συμμαχιών του με στόχο να υπηρετήσει μια ευρύτερης σημασίας εθνική στόχευση-να βγάλει στη χώρα του από τη θέση του φτωχού συγγενή στην ευρεία γειτονιά της.

Για την Ουκρανία σημαίνει μια νέα προσπάθεια να κλείσει ο φαύλος κύκλος της διαίρεσης στις έως χθες αλληλοαποκλειόμενες στα πρόθυρα εμφύλιας ρήξης «τάσεις». Η κίνηση ήταν εντυπωσιακή για μια χώρα που κουβαλά ισχυρά τραύματα και διαρετικές τάσεις από τα χρόνια που ζούσε στον αστερισμό του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Η εξέλιξη αυτή προκύπτει κάτω από την αδήριτη ανάγκη να βγει η χώρα από τον φαύλο κύκλο της εσωστρέφειας και της εσωτερικής αντιπαράθεσης. Προκύπτει από την ανάγκη να δώσει η χώρα μια νέα εικόνα στο διεθνές πεδίο ώστε να ελκύσει νέες συμμαχίες και να εμπεδώσει την αρχή της ομαλά λειτουργούσας πολυφωνικής κοινωνίας.

Κάθε χώρα, ασφαλώς, έχει τις δικές της ανάγκες. Δεν ξέρω εάν αυτό σημαίνει κάτι για την Κύπρο. Εάν δει κανείς τις αναλογίες, ίσως, καταλήξει σε μια βασική διαπίστωση: εάν για την Ουκρανία το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη και η πολυφωνία , για την Κύπρο τον διακύβευμα είναι πολύ πιο σημαντικό. Συνεπώς και η συζήτηση πολύ πιο απαιτητική.