Τι είναι ο Σιαρόν;

Τις τελευταίες εβδομάδες όλος ο κόσμος είδε με ακρίβεια τι σημαίνει “Αριέλ Σιαρόν”. Ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ εκφράζει κάτι πολύ βαθύτερο από τον συνήθη κυνισμό που πάνω κάτω υπάρχει στην πολιτική.

Είναι εκφραστής ενός τρόπου σκέψης που συναντά κανείς στα στρατιωτικά επιτελεία ορισμένων χωρών με “ειδικά” χαρακτηριστικά όπως το Ισραήλ, η Τουρκία ή το Πακιστάν. Σκέφτεται με τον τρόπο που ένας παραδοσιακός στρατιωτικός καταλαβαίνει. Πίεση, εξόντωση, εξαφάνιση του “άλλου”, επιβολή των όρων σήμερα. Το “κύρος” που προκύπτει μέσα από την πλήρη εξουθένωση του αντιπάλου. Εάν ο Σιαρόν ήταν μια κακή παρένθεση για το λαό του, αυτό, ίσως, λυνόταν στις επόμενες βουλευτικές εκλογές στο Ισραήλ. Το ζήτημα, όμως, είναι πιο πολύπλοκο από ότι συνήθως βλέπουμε. Οι ανατροπές που επιχειρεί ο Σιαρόν γυρίζουν προς τα πίσω όλο το μεσανατολικό πάζλ, και όλα εκείνα τα περιφερειακά ζητήματα, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εξαρτώνται από το Μεσανατολικό, ή χρειάζονται πρωτοβουλίες από τις ΗΠΑ για να κινηθούν. Το Κυπριακό ανήκει κυρίως στη δεύτερη περίπτωση. Έτσι, η πολιτική Σιαρόν συναντά την μονομέρεια της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ μετά τις 11 Σεπτεμβρίου 2001, και οι δύο αυτοί δρόμοι πιέζουν ασφυκτικά το διεθνές σύστημα. Είναι γι΄αυτό που ο Σιαρόν είναι μια εστία περιπετειών και εκτός Ισραήλ. Το τυφλό πάθος του κατά του Αραφάτ, δεν του επιτρέπει να δει το αυτονόητο.

Χωρίς τον Αραφάτ το δικό του κράτος θα ζει για πολλά χρόνια στον φαύλο κύκλο του αίματος. Με τον Αραφάτ υπάρχουν ελπίδες για την ειρήνη. Το Ισραήλ θεωρεί την τρομοκρατία ως την κύρια πηγή αστάθειας και κινδύνων για το ίδιο. Αυτό πρέπει να λεχθεί με βεβαιότητα. Αυτή η μορφή τρομοκρατίας που έχουν επιλέξει ορισμένες ομάδες παλαιστινίων δεν οδηγεί πουθενά. Είναι αυτογκόλ στην παλαιστινιακή υπόθεση. Όμως ο Σιαρόν ξεχνά κάτι πάρα πολύ απλό. Αυτές οι ομάδες πρώτα απ όλα έστρεψαν το μίσος και την οργή τους κατά του ασυμβίβαστου Αραφάτ. Εάν το Ισραήλ προχωρήσει με πιο ανοικτές σκέψεις στη γραμμή του Όσλο, σήμερα όλα θα είχαν διαφορετική βάση.

Η ηγεσία του Ισραήλ αντιδρά με τον μωσαϊκό νόμο σε κάθε ενέργεια Παλαιστινίων. Δέχεται ένα κτύπημα, δίνει δέκα. Μέχρι τον επόμενο γύρο. Έτσι, ο Σιαρόν κυνηγά την ουρά του. Το πρόβλημα ασφάλειας του Ισραήλ αντιμετωπίζεται μόνο με την δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Αυτή η εξέλιξη θα αφαιρέσει κάθε πρόσχημα από τις εξτρεμιστικές ομάδες των Παλαιστινίων.

Και κυρίως θα ενισχύσει τον Γιασέρ Αραφάτ ως τον εγγυητή της λύσης, άρα και τις συνεργασίες Ισραήλ-Παλαιστινιακού κράτους. Ουδείς άλλος παλαιστίνιος μπορεί, μόνο ο Αραφάτ. Τι λείπει λοιπόν από τον Σιαρόν; Είναι πολιτικά τυφλός; Είναι εκτός πραγματικότητας; Ότι και να συμβαίνει, ένα είναι βέβαιον. Ο Σιαρόν έχει πρόβλημα ανάλυσης, γεγονός που οδηγεί στην ακρισία, στον πόλεμο, στην καταστροφή. Ο πολιτικός με την στρατιωτική σκέψη είναι επικίνδυνος για την περιφερειακή συνεργασία, και κυρίως είναι εχθρός της τάσης πολλών εθνών και λαών για περιφερειακές συνεργασίες. Η περιοδεία Κ.Πάουελ στην περιοχή είναι ένα σύμπτωμα της ταύτισης συμφερόντων ΗΠΑ-Ισραήλ. Γι΄αυτό και η αλληλεγγύη προς τον Γ.Αραφάτ είναι η πιο καλή απάντηση στις τυφλές επιθέσεις του Α.Σιαρόν.