Το δίλημμα της Κυριακής.

Η εκλογική αναμέτρηση της 17ης Φεβρουαρίου έχει μια σπάνιας σημασίας ιδιαιτερότητα. Από το αποτέλεσμά της θα κριθεί εν πολλοίς το πώς θα εξελιχθεί η πορεία του κυπριακού και τα μεγάλα προβλήματα της εσωτερικής πολιτικής- ανάπτυξη, παιδεία, υγεία, αποκέντρωση, αξιοκρατία, διαφάνεια.

Εκτιμώ ότι είναι σημαντικό η Κύπρος να γυρίσει σελίδα. Οι πολιτικές αντιφάσεις, οι κάθε φορά επινοήσεις Παπαδόπουλου στο κυπριακό, δεν έχουν απήχηση στο διεθνή στίβο. Ο ΟΗΕ αρνείται να αναλάβει οποιαδήποτε πρωτοβουλία. Το κυπριακό βρίσκεται στο σημείο μηδέν.

Οι αντιφάσεις Παπαδόπουλου είναι ακανατόητες από τους ευρωπαίους εταίρους μας. Η ΕΕ αντί με τη δική μας δράση να γίνεται ο καταλύτης της λύσης, οδηγείται σε αρνητικές αναλύσεις. Δύο ενέργειες από πλευράς Επιτροπής της ΕΕ βεβαιώνουν την πιο πάνω εκτίμηση:

πρώτον,

οι δηλώσεις Όλι Ρεν εκ μέρους του συνόλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι δεν είναι παράνομη η χρήση των τριών λιμανιών στην κατεχόμενη Κύπρο (Αμμόχωστος, Κερύνεια, Καραβοστάσι) και,

δεύτερον,

η συνάντηση αντιπροσωπείας της ΕΕ στα κατεχόμενα με τον ψευδοπρωθυπουργό Φ. Σιογέρ (25/1/08), με το άνοιγμα 12 κεφαλαίων της εναρμόνισης του ψευδοκράτους με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Αυτό συντελείται ερήμην της κυβέρνησης του κράτους-μέλους και κατά παράβαση του πρωτοκόλλου 10 της Συνθήκης Προσχώρησης της 16ης Απριλίου 2003.

Αυτές είναι δύο πολύ σαφείς αλλαγές στη φύση του κυπριακού εξαιτίας της ακατανόητης από τους εταίρους μας πολιτικής Παπαδόπουλου. Συνεπώς η ΕΕ, εκτιμώντας ότι η πολιτική του ισοδυναμεί με προτίμηση στην ακινησία, αποφασίζει πολιτικά ανοίγματα στους τ/κ που ισοδυναμούν με ένα παράπλευρο βήμα με ότι συμβαίνει τώρα στο Κόσσοβο, με αναγνώριστη ξεχωριστής πολιτικής οντότητας στην κατεχόμενη Κύπρο.

Είναι στο χέρι μας να εμποδίσουμε αυτή την εξέλιξη και να πάμε πέρα από τις αντιφάσεις του παρελθόντος. Είναι σημαντικό να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο εμπιστοσύνης που να αφορά την πολιτική μας απέναντι στην ΕΕ και τον ΟΗΕ, την αναζωογόνηση της υποστήριξης στα ψηφίσματα του ΟΗΕ και το ευρωπαϊκό κεκτημένο για λύση δικοινοτικής-διζωνικής ομοσπονδίας και την αξιόπιστη παρουσίαση των ε/κ θέσεων στο διεθνή στίβο. Είναι εξίσου σημαντικό να αρχίσει μια συστηματική επικοινωνία με την τ/κ κοινότητα και την τ/κ ηγεσία. Η ανάληψη πρωτοβουλιών για συναντήσεις με τον ΓΓ του ΟΗΕ, τα μέλη του Σ.Α., τη θεσμική ΕΕ και τον Μ. Α. Ταλάτ, μπορεί να θέσουν τα πράγματα σε μια διαφορετική τροχιά.

Κλειδί των εξελίξεων, πιστεύω, ότι μπορεί να είναι η προετοιμασία μιας κοινής πρωτοβουλίας ΟΗΕ-ΕΕ για επίλυση του κυπριακού που να στηρίζεται στις θεμελιώδεις αρχές λύσης όπως καθορίστηκαν από το Εθνικό Συμβούλιο. Το κυπριακό είναι απόλυτα συνδεδεμένο με την εσωτερική πολιτική. Στο κυπριακό η πολιτικής της ενότητας, της συναίνεσης, το ήρεμο κλίμα, οι κοινές δράσεις αποτελούν βασικά στοιχεία μιας διαφορετικής πολιτικής. Στην εσωτερική πολιτική η κοινωνική δικαιοσύνη, η αποκέντρωση, η νέα παιδεία ισχυροποιούν μια κοινωνία και την καθιστούν πιο ικανή να αντιμετωπίσει τις εξελίξεις στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πεδίο.