Το δίλημμα του Λιμνίτη.

Η υπόθεση της διάνοιξης οδοφράγματος στο Λιμνίτη εξελίσσεται σε μικρογραφία του κυπριακού. Δυστυχώς, αντί να εξελιχθεί σε ένα ουσιαστικής σημασίας ΜΟΕ, μετατρέπεται σε περιπέτεια από την οποία ζημιώνει η υπόθεση της προσπάθειας για τη συνολική επίλυση. Η τ/κ πλευρά έχει εξ αρχής σοβαρές ευθύνες για το συνολικό αδιέξοδο στην υπόθεση Λιμνίτης. Γι’ αυτό εδώ και μήνες υποστήριξα ότι όταν ένα ΜΟΕ δεν σου βγαίνει, τερματίζεις την προσπάθεια και αλλάζεις ΜΟΕ. Αναζητάς αλλού, άλλες, ενδεχομένως πιο εφικτές λύσεις. Η επιμονή σε ένα θέμα που εδώ και πολλούς μήνες φώναζε ότι δεν «έβγαινε», σήμερα έχει ακόμα πιο αρνητικές εξελίξεις με βάση την εμπειρία στις 2 Σεπτεμβρίου.

Στο ειδικότερο θέμα της μετάβασης ε/κ στη Μόρφου οι ευθύνες της τ/κ πλευράς είναι σημαντικές-κυρίως άρνηση θετικού πνεύματος. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν υπήρχαν δεσμεύσεις από την τ/κ πλευρά που δεν τηρήθηκαν. Είτε υπήρχαν, είτε όχι, η ε/κ πλευρά είχε την ειδική ευθύνη να δουλέψει από πριν ώστε όλα να γίνουν «εντάξει» πριν τα λεωφορεία φθάσουν στα οδοφράγματα. Τα όσα ακούστηκαν για διπλές λίστες ή για πρόσωπα που δεν ήταν σε αυτές και έφθασαν μέχρι την κατοχικό οδόφραγμα, δείχνει ότι σοβαρά θέματα τα χειρίστηκαν άτομα με ελάχιστη γνώση των επιπτώσεων από την ελαφρότητά των πράξεων ή και των παραλείψεών τους.

Αυτά σε καμία περίπτωση δεν μετριάζουν την ευθύνη του ψευδοκράτους και την απουσία ευελιξίας για την αναζήτηση, έστω και προσωρινών ρυθμίσεων, για να ολοκληρωθεί μια κίνηση με παγκύπριο ακροατήριο και με παγκύπριες επιπτώσεις, είτε στη μια, είτε στην άλλη κατάληξη. Η αντίληψη ότι θα χειριστώ τα πράγματα έτσι ώστε να «φταίνε αυτοί», είναι καταστροφική για όσους ενδιαφέρονται να ξεκολλήσει μια βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι μπορεί να προκύψει λύση μέσα από τον πυθμένα του «κοινοτισμού». Είναι ολοφάνερο ότι όλα πήγαν πίσω. Μπορεί να ελπίζουμε; Πιστεύω ότι μπορούμε, φτάνει να αξιοποιήσουμε με έργα και όχι με συνθηματολογίες την σημαντική ευκαιρία που παρέχει η αξιολόγηση της τουρκικής υποψηφιότητας από την ΕΕ. Η πολιτική του μικρού βηματισμού ναυάγησε στο Λιμνίτη. Η πολιτική των μεγάλων κινήσεων αφορά το τρίγωνο Κύπρος-ΕΕ-Τουρκία. Το 1999 δείχνει μια σοβαρή κατεύθυνση.