Το Εθνικό Συμβούλιο και το Ισραήλ

Το κράτος του Ισραήλ έχει πασίγνωστους δεσμούς με τις ΗΠΑ και τις πιο ισχυρές δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Οι δεσμοί έχουν δοκιμαστεί στην πράξη, μέσα σε πολεμικές εντάσεις και βγήκαν ακόμα πιο ισχυροί. Κατά συνέπεια το κράτος του Ισραήλ έχει διαπλεκόμενα συμφέροντα στο διεθνές σύστημα. Ακόμα και όταν ολοφάνερα είναι εν αδίκω, είτε οι ΗΠΑ ασκούν veto στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, είτε οδηγούν τις αντιδράσεις σε μαρασμό μέσα στο χρόνο. Αυτό το Ισραήλ, λοιπόν, με τις πανίσχυρες πλάτες, εδώ και λίγες ημέρες σχημάτισε κυβέρνηση Ευρείας Βάσεως υπό τον Α.Σαρόν, με κύριους πρωταγωνιστές το δεξιό Λικούντ και τους κεντροαριστερούς Εργατικούς. Ο επιφανής εργατικός και νομπελίστας της Ειρήνης Σ.Πέρεζ είναι ο νέος ΥΠΕΞ. Μπορεί κάποιος να εξηγήσει αυτό το νέο κεφάλαιο ως προϊόν του εκλογικού αδιεξόδου και το φόβο αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων. Μπορεί όμως, να το ερμηνεύσει και ως κατάκτηση μιας νέας ανάλυσης, ειδικά στο Κόμμα των Εργατικών (2/3 ψήφισαν υπέρ της συνεργασίας με το Λικούντ). Σημασία, πάντως έχει το αποτέλεσμα, αυτό μετράει και γι΄αυτό διαπλέκεται με τις δικές μας Κυπριακές ιδιαιτερότητες.

Το ζήτημα της ενότητας έχει πολύπλοκη διαδρομή στον Κυπριακό χώρο, είναι μέρος του πολιτικού αγώνα. Παραμονές εκλογών όλοι βάζουν τα καλά τους: ενότητα, όλοι μαζί, κοινές προσπάθειες. Μέχρι να περάσουν οι εκλογές και να ξεχαστούν ως έπεα πτερόεντα. Αυτή η διαδρομή είναι αδιέξοδη, επειδή είναι κρίσιμο πολιτικό ζήτημα (ενότητα, ποιοι, με ποιους και γιατί) αντιμετωπίζεται ως εκλογικό παιχνίδι.

Η ρητορική επίκκληση της ενότητας, η συστηματική μετατροπή της σε λεκτικές ασκήσεις, και ασφαλώς η απόσταση ανάμεσα στα λόγια και στα έργα είναι μια από τις αιτίες που αυτό το εσωτερικό μας μέτωπο είναι όπως είναι. Αδύναμο, πολυτεμασχισμένο, ανήμπορο να διαδραματίσει τον ιστορικό του προορισμό. Να είναι δηλαδή παρόν, μάχιμο, διεκδικητικό, μαζικό.

Η παράδοση είναι σημαντική, και δεν πρέπει να την υποτιμήσει κανείς. Ούτε, επίσης, το πολιτικό κεκτημένo ή οι πρακτικές που έχουν εν τω μεταξύ σχηματιστεί. Γι΄αυτό η ρεαλιστική πολιτική επιβάλλει το ζήτημα της ενότητας στο εσωτερικό μέτωπο να αντιμετωπισθεί υπεύθυνα, και αποτελεσματικά. Κάτω από το βάρος μιας ορισμένης κουλτούρας, αυτό που φαίνεται εφικτό σήμερα, είναι να επικεντρώσουμε την συζήτηση γύρω από την θεσμική αναδιάρθρωση του Εθνικού Συμβουλίου. Είναι τοις πάσι γνωστόν πως το Ε.Σ. στερείται εγκυρότητας, ασχολείται με την ρουτίνα, συχνά συγκαλείται εκ των υστέρων, και γενικά είναι ένα Σώμα με πολύ χαμηλό κύρος. Μια σειρά από λόγοι επιβάλλουν στην γρήγορη αναδιάρθρωση του, την θεσμική μεταρρύθμιση του:

A. Δεκάδες κέντρα εξουσίας στο διεθνή χώρο ασχολούνται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με το Κυπριακό, την Τουρκία τις Ελληνοτουρικές σχέσεις, την Ε.Ε. Η γνώση είναι δύναμη, μόνο εάν την κατέχεις. Κατά συνέπεια, το Ε.Σ. με την παρούσα δομή έχει εξαντλήσει τα όρια του. Χρειάζεται επιστημονική στήριξη, ειδικούς συνεργάτες, δίκτυο πληροφόρησης, αξιοποίηση της δράσης ερευνητικών κέντρων, επένδυση σε υποδομή και χρήματα για να έχουμε σοβαρή λειτουργία του.

B. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια διπλωματική σχολή, την Τουρκική, που έχει πείρα και οργάνωση αιώνων, που χάνεται μέσα στις παραδόσεις των γιουρούκων. Άρα, οργανώνεις τη δράση σου σύμφωνα με τις δυνατότητες σου, αλλά και αυτές τις προσαρμόζεις σύμφωνα με τον αντίπαλο σου. Γι΄αυτό η διπλωματική δράση έχει πολλές πτυχές, όπως λ.χ. συμβάσεις με διεθνείς οίκους, αξιοποίηση μεθόδων του Μάρκετινγκ, λόμπι σε ισχυρές πρωτεύουσες.

Γ. Οι κοινές αποφάσεις του Ε.Σ. στηρίζονται με διεθνείς προσπάθειες όλων των πολιτικών ηγετών, είναι μέρος της δομικής του φιλοσοφίας. Αυτή η δράση είναι εξαιρετικά σπουδαία, εκφράζει έναν συμβολισμό ενότητας μέσα από τη διαφορετικότητα. Είναι πράξη ευθύνης απέναντι τόσο στους Κύπριους πολίτες, όσο και στη διεθνή εικόνα της Κύπρου. Εάν ο Κλίντον είναι ειδικός απεσταλμένος του Μπους, εάν ο Πέρεζ είναι ΥΠΕΞ του Σαρόν, γιατί η πατρίδα μας να μην διεκδικήσει το στοιχειώδες;

Δ. Σε ένα κόσμο που η υψηλή τεχνολογία κάνει θραύσεις, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς πως το website του Τουρκικού ΥΠΕΞ, έχει πλήρη ενημέρωση σε κάθε τι που θεωρούν εξωτερική τους πολιτική. Στον κόσμο του Internet είμαστε για χρόνια απόντες, η Κύπρος ζει στο περιθώριο της ηλεκτρονικής πληροφόρησης, χάνει καθημερινές μάχες, μπροστά σε εκατομμύρια χρήστες του διαδικτύου που η σχέση τους με το Κυπριακό μπορεί να είναι και απαραίτητη. Το ΥΠΕΞ της Κυπριακής Δημοκρατίας ήδη έχει χάσει μάχες πληροφόρησης και η καθυστέρηση –για ένα μικρό κράτος- είναι από χέρι ακατανόητη.

Ε. Το Σ.Κ.ΕΔΕΚ παλαιότερα είχε εισηγηθεί ορισμένες θεσμικές αλλαγές για τη βελτίωση της κατάστασης στο Ε.Σ. Τις ίδιες ιδέες υιοθετεί και το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών. Το ζήτημα δεν είναι το ποιός προτείνει πρώτος και ποιος ήρθε δεύτερος. Το ζήτημα είναι ότι υπάρχει μια πρόταση, μπορεί να τύχει συζήτησης ώστε να προκύψει μια γενική συναίνεση.

Οι εκλογές του προσεχούς Μαϊου είναι σε θέση να προκαλέσουν συζητήσεις στα κεφαλαιώδη, όσα είναι κορυφαίας σημασίας για το μέλλον του λαού μας. Και επί αυτών να γίνει η προεκλογική συζήτηση. Ασφαλώς η όποια ενότητα δεν προκύπτει από εντολές, ή τεχνητές αντιπαραθέσεις. Ούτε βεβαίως είναι προϊόν μιας άνευρης ή πρόχειρης σούπας. Η πολιτική της ενότητας μέσα από την πολυφωνία με άξονα δράσης ένα περιορισμένο Εθνικό Συμβούλιο μπορεί να είναι ένα ρεαλιστικό σχέδιο πορείας, εφόσον προκύπτει από την ελεύθερη βούληση του κομματικού μας συστήματος. Με πρωτοβουλίες, δράσεις, και συγκρίσεις σε όσα είναι κοινά αποδεκτές κατευθύνσεις. Το πεδίο π.χ. της Ε.Ε. προσφέρει αυτές ακριβώς τις κατευθύνσεις και δείχνει προς μια ορισμένη πολιτική φιλοσοφία. Να αντιτάξουμε δηλαδή την περισσότερη ποιότητα απέναντι στην ποσότητα της Τουρκικής απειλής, και να κάνουμε το Ε.Σ. καρδιά των εξελίξεων ατμομηχανή μιας ανώτερης μορφής του πολιτικού μας αγώνα.