Το ΚΚΕ σε ρόλο…Κουτσού!

Εν πρώτοις επαινεί τον εαυτό του, 29 Οκτωβρίου 2016:

«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας παρακολουθεί, μελετάει και τοποθετείται με ευθύνη στο κυπριακό πρόβλημα. Εχει σημαντική συνεισφορά στην καταδίκη της τουρκικής εισβολής – κατοχής, στην ανάδειξη του διεθνούς χαρακτήρα του προβλήματος, στην εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα της Κύπρου, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, Αρμένιους, Μαρωνίτες ή Λατίνους».

Μετά μπαίνει στο ψητό: «Οι προσδοκίες για δίκαιη και βιώσιμη λύση, που καλλιεργούνται από την κυπριακή και την ελληνική κυβέρνηση, δεν πηγάζουν από πραγματικά στοιχεία: Η ίδια η κοινή ανακοίνωση Αναστασιάδη – Ερογλου (Φλεβάρης 2014) και η βασική θέση για τα δύο συνιστώντα κράτη κινούνται στην κατεύθυνση συνομοσπονδιακής, διχοτομικής λύσης».

Σχόλιο: Για χάριν της τεκμηρίωσης παραθέτω τρεις παραγράφους που περιλαμβάνονται στο Κοινό Ανακοινωθέν Αναστασιάδης-Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου 2014:

Στην παρ 1 αναφέρεται ότι «το status quo είναι απαράδεκτο και η συνέχιση του θα έχει αρνητικές συνέπειες για τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους. Οι ηγέτες επιβεβαίωσαν ότι μια διευθέτηση θα έχει θετικό αντίκτυπο σε ολόκληρη την περιοχή, ενώ πρωτίστως θα ωφελήσει τους Τουρκοκύπριους και τους Ελληνοκύπριους, σεβόμενοι τις δημοκρατικές αρχές, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες, καθώς και τη ξεχωριστή ταυτότητα και ακεραιότητα αμφοτέρων, διασφαλίζοντας το κοινό τους μέλλον σε μια ενωμένη Κύπρο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Β Στην παρ. 4 σημειώνεται ότι «το ομοσπονδιακό σύνταγμα θα ορίζει ότι η ενωμένη Κυπριακή ομοσπονδία θα αποτελείται από δυο συνιστώσες πολιτείες. Η διζωνική, δικοινοτική φύση της ομοσπονδίας και οι αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται η ΕΕ θα διασφαλίζονται και θα γίνονται σεβαστές σε όλο το νησί. Το ομοσπονδιακό σύνταγμα θα αποτελεί τον ανώτατο νόμο του νησιού και θα δεσμεύει όλες τις αρχές της ομοσπονδίας και των συνιστωσών πολιτειών».

Γ. Στην παρ 4 σημειώνεται επίσης ότι «η ένωση ολόκληρης ή μέρους της ομοσπονδίας με οποιαδήποτε άλλη χώρα ή οποιασδήποτε μορφής διχοτόμηση ή απόσχιση ή οποιαδήποτε άλλη μονομερής αλλαγή στην κατάσταση πραγμάτων θα απαγορεύεται».

Δ. Στην παρ 3 καθορίζεται το πλαίσιο του διζωνικού χαρακτήρα της ομοσπονδίας ως εξής: «Η διευθέτηση θα βασίζεται σε μια δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου. Η ενωμένη Κύπρος, ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα έχει μια διεθνή νομική προσωπικότητα και μια κυριαρχία, η οποία καθορίζεται ως η κυριαρχία που απολαμβάνουν όλα τα κράτη-μέλη των Ηνωμένων Εθνών υπό το Χάρτη του ΟΗΕ και η οποία πηγάζει ισομερώς από τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους. Θα υπάρχει μια ιθαγένεια της ενωμένης Κύπρου, που θα ρυθμίζεται από την ομοσπονδιακή νομοθεσία».

Ύστερα εκφράζει αβάσιμες καταγγελίες:

«Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ όχι μόνο δεν οδήγησε στην εξασφάλιση ενιαίας κρατικής κυπριακής οντότητας προς όφελος συνολικά του λαού της, όπως ισχυρίζονταν οι υποστηρικτές της ευρωπαϊκής λυκοσυμμαχίας, αλλά εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι είναι επιπρόσθετος παράγοντας δυσκολιών, διαψεύδοντας προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν αυτά τα χρόνια».

Σχόλιο: Η πρόοδος που καταγράφεται σήμερα στις συνομιλίες οφείλεται, σε ένα σημαντικό βαθμό, στη συμμετοχή της ΕΕ στις συνομιλίες με τον προσωπικό απεσταλμένο Γιούνκερ, Πίτερ Βαν Νούφελ. Ο Μ. Ακιντζί είναι ο μόνος τ/κ ηγέτης που έχει αποδεχθεί τη συμμετοχή της ΕΕ στις συνομιλίες. Συμφωνήθηκε με την συμμετοχή Βαν Νούφελ ότι μια ενδεχόμενη συμφωνία λύσης δεν θα καταστεί πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ, καθώς η ρύθμιση θα προκύψει με βάση τη Συμφωνία Προσχώρησης της Κύπρου στην ΕΕ, Πρωτόκολλο 10, Στοά του Αττάλου, 16 Απριλίου 2003. Έχει συμφωνηθεί η εφαρμογή των θεμελιωδών ελευθεριών σε ολόκληρο το νησί, βασισμένη στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, έχει συμφωνηθεί η υιοθέτηση του ευρώ ως κοινού νομίσματος, άρα κατάργηση της τουρκικής λίρας από τους τ/κ, έχει συμφωνηθεί η μια Κεντρική Τράπεζα.

Κεραυνοβολεί: «Μετά την εισβολή, το τουρκικό κράτος δούλεψε συστηματικά για να περάσει η θέση της δικοινοτικής – διζωνικής ομοσπονδίας και πέτυχε να περιληφθεί η θέση αυτή – ως συμβιβασμός – στα υλικά των συνομιλιών, ως βάση εκ μέρους του, για διχοτομική, συνομοσπονδιακή λύση, δύο κρατών».

Σχόλιο Α: Όλοι οι κατά καιρούς Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας έθεσαν τη σφραγίδα τους στην προσπάθεια για ομοσπονδιακή λύση με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και τις συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου. Ο Πρόεδρος Μακάριος το 1977, ο Πρόεδρος Κυπριανού το 1979, το Εθνικό Συμβούλιο υπό την ηγεσία Βασιλείου το 1989, ο Πρόεδρος Κληρίδης, με την έναρξη διαπραγματεύσεων με την τ/κ πλευρά, ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος στις 8 Ιουλίου 2006, ο Πρόεδρος Χριστόφιας με την κοινή δήλωση με τον Ταλάτ στις 30 Μαρτίου 2010, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης με το Κοινό Ανακοινωθέν στις 11 Φεβρουαρίου 2014. Να υποθέσω ότι όλοι οι Πρόεδροι της Κύπρου πείστηκαν από τη διαπίστωση που κάνει το 2016 το ΚΚΕ ότι «το τουρκικό κράτος δούλεψε συστηματικά για να περάσει η θέση της δικοινοτικής – διζωνικής ομοσπονδίας;»

Σχόλιο Β: Με ανακοίνωση τύπου το ΑΚΕΛ θεωρεί ότι «το ΚΚΕ διαπράττει σοβαρό λάθος με την αντικατάσταση της διαχρονικής θέσης του Κόμματος για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με τη θέση για ενιαίο κράτος. Είναι πεποίθησή μας ότι η εγκατάλειψη της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας δεν οδηγεί σε ενιαίο κράτος, αλλά στη διχοτόμηση που είναι καταστροφική για την Κύπρο», (1/11/16).

Παραπληροφορεί: «Χαρακτηριστικό, επίσης, στοιχείο των συνομιλιών Αναστασιάδη – Ακιντζί είναι η πρακτική που δίνει προτεραιότητα στα ζητήματα π.χ. της διακυβέρνησης, της οικονομίας, της ΕΕ κ.ά., υποτιμώντας και αφήνοντας για το τέλος των συνομιλιών ζητήματα που κατέχουν κεντρική θέση στις συνέπειες της τουρκικής εισβολής – κατοχής».

Σχόλιο: Υπάρχει, πρώτο, συμφωνία ότι αυτό θα συζητηθεί σε πολυμερή διεθνή διάσκεψη, εφόσον έχουμε βασική συμφωνία στα άλλα κεφάλαια, δεύτερο, έχει συμφωνηθεί η αρχή ότι τίποτε δεν θεωρείται ολοκληρωμένο αν δεν συμφωνηθούν όλα, και, τρίτο, θα συμφωνηθεί, σε περίπτωση συμφωνίας για συνολική επίλυση, ο μηχανισμός που θα εποπτεύει την αποχώρησή του κατοχικού στρατού, και επίσης η μηχανισμός εποπτείας της διαδικασίας μετάβασης στη νέα κατάσταση πραγμάτων.

Επιθυμεί: «Το ΚΚΕ θεωρεί πως η πάλη της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων πρέπει να κατευθύνεται στο στόχο για μια Κύπρο στην οποία αφέντης θα είναι ο λαός της, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Λατίνοι και Μαρωνίτες. Μια Κύπρος Ενιαία, Ανεξάρτητη, με Μία και Μόνη Κυριαρχία, μια Ιθαγένεια και Διεθνή Προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες. Για το ΚΚΕ, Κύπρος Ενιαία σημαίνει: Ενιαία Κρατική Συγκρότηση: Ενα κράτος και όχι δύο κράτη».

Σχόλιο: έτσι το ΚΚΕ με τη φράση «ενιαία κρατική συγκρότηση», απορρίπτει τη βάση λύσης που συμφωνήθηκε από το 1977, η οποία υιοθετήθηκε από όλες τις μαζικές πολιτικές δυνάμεις στην ε/κ κοινωνία και συναντά τους νέους φίλους του. Παλαιότερα τους μικρού εκτοπίσματος «Νέους Ορίζοντες» με ηγέτη τον Ν. Κουτσού, τώρα περιθωριακές, ακροδεξιές δυνάμεις και, ίσως, και τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο.

Κατάληξη: «Στη βάση αυτή, η θέση του ΚΚΕ για Κύπρο Ενιαία αντιπαλεύει τον εθνικισμό και την γκετοποίηση, που προκαλούν η «διζωνικότητα» και τα δύο «συνιστώντα κράτη», και εκφράζει την αναγκαιότητα της ενιαίας οργάνωσης και της κοινής πάλης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της Κύπρου, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Λατίνων και Μαρωνιτών, ενάντια στην αστική τάξη, ενάντια στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ».

Σχόλιο: Ίσως γι’ αυτό η «κοινή πάλη της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της Κύπρου, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Λατίνων και Μαρωνιτών», συναντά την μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλεται σήμερα στη Λευκωσία για επίλυση με βάση τις κατευθύνσεις που η μεγάλη πλειοψηφία των κυπρίων, ε/κ και τ/κ, επιδιώκει. Ίσως γι’ αυτό καθημερινά σε ολόκληρη την Κύπρο καταβάλλεται προσπάθεια για περισσότερες κοινές δράσεις που προωθούν την συμφιλίωση και τη συνεργασία, ως τους αναγκαίους όρους για μια διαφορετική πορεία.

Η προβολή ανέφικτων στόχων, η καλλιέργεια μιας εξωπραγματικής εικόνας, η περιχαράκωση, η καχυποψία έναντι πάντων οδηγεί στην εσωστρέφεια και αυτή με τη σειρά της στη στασιμότητα. Στασιμότητα όμως δεν θα υπάρξει. Η στασιμότητα σημαίνει πρακτικά κινητικότητα. Δηλαδή, ανεξέλεγκτα σύνορα με την Τουρκία σε όλο το μήκος της Πράσινης Γραμμής, διαρκής αμφιβολία για το αύριο, περαιτέρω δυσκολίες στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου, μια Κύπρος-παρίας στη διεθνή ζωή, μισός εταίρος στην ΕΕ.

Γι’ αυτό η επίλυση του κυπριακού αποτελεί την πιο αξιόπιστη απάντηση στα σημερινά αδιέξοδα -την κατοχή, την οικονομική κρίση, τον αναχρονισμό, την τυποποιημένη σκέψη.

Το κείμενο του ΚΚΕ επαναφέρει, ακόμα μια φορά, το κεντρικό δίλημμα για την Κύπρο του σήμερα: ορθολογική σκέψη ή φαντασιώσεις; Εφικτές επιδιώξεις ή ακόμα μια φορά ραντεβού με τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά;