Το Κυπριακό Σύνδρομο των Καραμανλήδων
Ο Κ. Καραμανλής νεότερος έμαθε το μάθημα. Ο θείος ταυτίστηκε με την Ζυρίχη, και κληρονόμησε ένα ιστορικό συνδυασμό ευρέως φάσματος (αντιπαθής στους Ε/Κ, καμμιά επίσκεψη του στην Κύπρο εως το θάνατό του).
Ο νεότερος Καραμανλής ήξερε καλά το αντί-μάθημα στη Λουκέρνη. Αδρανής στο ξενοδοχείο του, καμιά τηλεφωνική διαβούλευση με άλλους ευρωπαίους Πρωθυπουργούς στη διάρκεια των συνομιλιών, κρυβόταν πίσω από τον Τ. Παπαδόπουλο με το γνωστό του σλόγκαν «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα κρύβεται πίσω της»… Έτσι, κατάφερε να μην μπει στα δύσκολα, και με «χαλαρές» δηλώσεις ξεπέρασε το σκόπελο των δημοψηφισμάτων.
Είναι προφανές πως ο Κ. Καραμανλής επιχειρεί να αντιμετωπίσει προβλήματα αποφεύγοντας τα.
Σήμερα έχει στο ενεργητικό του την 1η Μαϊου 2004 με την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε., αλλά η μή επίλυση του κυπριακού δεν αφορά την Αθήνα (οι κύπριοι αποφασίζουν…)
Η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα έδειξε ακριβώς αυτό το πρόσωπο. Τα δύσκολα έξω από τις συζητήσεις, προώθηση ενός κλίματος διαλόγου με τα κρίσιμα ζητήματα (Κύπρος, Αιγαίο) να μην είναι στο «μενού» των συζητήσεων. Αυτή η προσέγγιση Καραμανλή, δίνει την ευχέρεια να περνάει «ήρεμα» για κάποιο χρονικό διάστημα. Το κρίσιμο τέστ έρχεται με τον ευρωπαϊκό διάλογο, και την τελική απόφαση για να πάρει η Τουρκία χρονοδιάγραμμα για έναρξη συνομιλιών ένταξης. Τι θα κάνει η Αθήνα με το κυπριακό άλυτο;
Οι δηλώσεις της ότι δεν θα ασκήσει βέτο στο αίτημα της Τουρκίας είναι δηλωτικό μίας πολιτικής που δεν θέλει να αντιμετωπίσει το κυπριακό ως τη λυδία λύθο του ευρωτουρκικού εκκρεμούς.
Εάν και έως τότε το κυπριακό είναι άλυτο, πως η Αθήνα θα συναινέσει με τον κατοχικό στρατό στην Κύπρο; Ποια σενάρια πιθανών ανταλλαγμάτων προωθεί;
Με τι ανταλλάσσει το μη veto;
Είναι πιθανόν να έχει εθιστεί η Κυβέρνηση Καραμανλή στο απλοϊκό σενάριο του μήν ακουμπάς το κυπριακό, καίει, ας το πάρει ο χρόνος πιο κάτω, και μετά βλέπουμε – εάν βλέπουμε…
Έτσι, ο Καραμανλής περνά ήρεμα, άλλωστε ο ελληνικός λαός επικροτεί τη χαλαρή γραμμή του, άρα γιατί να μπει σε περιπέτειες; Το «σύνδρομο της Ζυρίχης» είναι πίσω του, και το «Σύνδρομο της Στρουθοκαμήλου» μπροστά του. Δεν ενόχλησε κανέναν στην Αθήνα το ρεσιτάλ Ερντογάν σε Αθήνα και Θράκη. Γιατί να ενοχλεί κάποιον στη Λευκωσία; Οι «ενδοτικοί» (Σημίτης, Παπανδρέου) έφυγαν, ας περάσουμε καλά με την πολιτική του «αγωνιστή» Καραμανλή. Η Ζυρίχη, ως κρύο πιάτο…