Το μάθημα Καραμανλή.

Στο βιβλίο επισκεπτών στο μαυσωλείο του Κεμάλ Αττατούρκ στην Άγκυρα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κ. Καραμανλής έγραψε τα ακόλουθα στις 24 Ιανουαρίου 2008: «Ο Κεμάλ Ατατούρκ με τον Ελευθέριο Βενιζέλο είχαν το πολιτικό θάρρος, τη βούληση και τη διορατικότητα να μην αφήσουν συγκρούσεις και τραγωδίες του παρελθόντος να γίνουν εμπόδιο σε προσπάθειες οικοδόμησης ενός καλύτερου μέλλοντος ειρήνης και συνεργασίας προς όφελος των δύο λαών μας».

Η ρήση του Κ. Καραμανλής είναι εξαιρετικά επιτυχής, μεστή χρήσιμων νοημάτων, με διαχρονική αξία. Δυστυχώς, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι το περιεχόμενο της ρήσης Καραμανλή είναι κυρίαρχο στην ελληνική πολιτική ζωή. Μερικές φορές τα έργα δεν είναι σε αντιστοιχία με όσα περιέχονται στο κείμενο της 24 Ιανουαρίου.

Το 1994 ο Κ. Καραμανλής ήταν παρών στα συλλαλητήρια που ζητούσαν κανένα συμβιβασμό στο ζήτημα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων. Το 2008 απαγόρευσε σε βουλευτές της ΝΔ να παραστούν σε δύο εκδηλώσεις κατά του φημολογούμενου συμβιβασμού στο θέμα με την αποδοχή της λύσης της σύνθετης ονομασίας ως τελικής λύσης. Θεμιτή η προσαρμογή στα νέα δεδομένα αλλά, δυστυχώς,  απουσιάζει η αρετή της διορατικότητας.

Η κυβέρνηση Καραμανλή είναι σταθερά πιστή στο δόγμα «η  Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται». Αυτό όμως οδήγησε το κυπριακό να μην είναι «πρωταγωνιστής» στη λειτουργική δράση του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών. Ακόμα και τώρα που οι πρωτοβουλίες Χριστόφια δημιουργούν ένα νέο μομέντουμ, η κυβέρνηση Καραμανλή δεν δείχνει να δραστηριοποιείται στον απαιτούμενο βαθμό. Πιθανώς ορισμένοι στην Αθήνα να είναι επηρεασμένοι από τις δοξασίες του τύπου το κυπριακό «καίει», άρα να αποφεύγετε τις «κακοτοπιές». Ωστόσο, το μάθημα του παλαιού Καραμανλή είναι ουσιώδες και σήμερα: ότι έμεινε στην ιστορία από τα έργα του είναι εκείνα που είχαν διορατικότητα ( λ.χ. ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ), εκείνα που απαιτούσαν αποφάσεις με πολιτικό θάρρος (λ.χ. Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου), και εκείνα που διατύπωναν ισχυρή πολιτική βούληση (λ.χ. διεύρυνση της πολιτικής δημοκρατίας). Ο νεώτερος Καραμανλής με καθαρότητα διατύπωσε ανάλογες σκέψεις. Είναι βέβαιο ότι γνωρίζει. Η διδακτορική του διατριβή αφορούσε τον κορυφαίο πολιτικό Ελευθέριο Βενιζέλο και τα όσα η εξωτερική του πολιτική διελάμβανε…