Το πραγματικό δίλημμα

Το δίλημμα απαντήθηκε στην Ελλάδα με λάθος τρόπο. Από ένα κάδρο με πέντε ή έξι βασικές πολιτικές, είχε επιλεγεί (από αδυναμία ή και άρνηση εφαρμογής των άλλων) η χειρότερη: enter στα κομπιούτερ, περικοπές μισθών και συντάξεων.

Η Κύπρος μπορεί να απαντήσει το δίλημμα με τον πιο παραγωγικό τρόπο: στα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης η μια πολιτική εισηγείται μέτρα περιορισμού μισθών και συντάξεων. Η πολιτική αυτή στο μέτρο που είναι μονοδιάστατη έφερε ύφεση, μείωση στην παραγωγικότητα, απροσδιόριστο μέγεθος οικονομικής οπισθοδρόμησης. Το δίλημμα είναι καθαρό: αν επιλέξουμε τον πρώτο δρόμο, θα μείνουμε καθηλωμένοι σε συνεχείς περικοπές μισθών σε ύφεση και αρνητικές εξελίξεις γεγονός που θα οδηγεί στον φαύλο κύκλο της οικονομικής στασιμότητας την κυπριακή οικονομία.

Η άλλη πολιτική αφορά τις διαρθρωτικές αλλαγές στην Κύπρο, την εφαρμογή μιας διαφορετικής πολιτικής που δίνει ώθηση στην ανάπτυξη και διατηρεί το κράτος πρόνοιας. Η πολιτική αυτή, κατά τη γνώμη μου,  περιλαμβάνει ως παραδείγματα και τα εξής:

αξιοποίηση χαλίτικης γης, περισσότερη συνέπεια στη συλλογή των φόρων, ειδικό «τέλος αλληλεγγύης» στην μεγάλη κινητή και ακίνητη περιουσία, μερική μετοχοποίηση ημικρατικών οργανισμών, νέα κίνητρα για τις επενδύσεις, αποκρατικοποίηση του Χρηματιστηρίου Αξιών Κύπρου (ΧΑΚ) και του Σφαγείου στην Κοφίνου, στρατηγικός επενδυτής στις Κυπριακές Αερογραμμές.

Αυτή η πολιτική μπορεί να δώσει τις καλύτερες δυνατές λύσεις γιατί δεν στρέφεται στις μονόπλευρες περικοπές, δίνει ώθηση στην ανάπτυξη, προωθεί συνεπείς διαρθρωτικές αλλαγές, συμβάλλει στην παραγωγή μεγαλύτερου εγχώριου εθνικού προϊόντος και δημιουργεί συνθήκες για διατήρηση του κράτους προνοίας για τους μη προνομιούχους.