Το ψάρι και οι προβοκάτορες

Στις 17 Ιουλίου 2010 σε διάσκεψη τύπου ο Τ. Ερτογάν άνοιξε τα χαρτιά του μπροστά στον ψευδοπρωθυπουργό Ι. Κουτσούκ. Η άποψη Ερτογάν συνοδευόταν από εντολή: «αν δεν αφήσετε τις παλιές συνήθειες και συνεχίσετε να λέτε «όχι εγώ δεν θέλω να ψαρέψω ψάρι, θέλω μόνο το ψάρι αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί. Αν δει κανείς τα χρήματα που δίνει η Τουρκία στην «ΤΔΒΚ», θα διαπιστώσει ότι κάθε χρόνο το ποσό αυξάνεται. Το 2002 δόθηκαν 200 εκ. δολάρια και σήμερα δίνουμε 600». Ο Τ.  Ερτογάν υπέδειξε και τους τρόπους για την ανάπτυξη:

Α πρόγραμμα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας με υποθαλάσσια καλώδια από την Τουρκία στα κατεχόμενα, με στόχο να πέσουν οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος.

Β  μεταρρυθμίσεις στον τραπεζικό τομέα και,

Γ  ιδιωτικοποιήσεις και άλλων υπό «κρατικό» έλεγχο εταιρειών.

Στις 28 Ιανουαρίου 2011 δεκάδες χιλιάδες τ/κ διαδήλωσαν εναντίον των απόψεων Ερτογάν και του πακέτου οικονομικής πολιτικής που επέβαλε στον Ι. Κουτσιούκ. Ο Τ. Ερντογάν απάντησε στις απόψεις που εκφράστηκαν στο συλλαλητήριο στις 4 Φεβρουαρίου: «τις τελευταίες μέρες υπάρχουν στη Βόρεια Κύπρο προβοκατόρικες δραστηριότητες… λένε να φύγει η Τουρκία. Ποιος είσαι ρε φίλε; Έχω νεκρούς και τραυματίες στρατιώτες εγώ εκεί… Έχω στρατηγικό ενδιαφέρον. Όποιο είναι το στρατηγικό ενδιαφέρον της Ελλάδας στην Κύπρο, το ίδιο έχει και η Τουρκία. Έχει νόημα το γεγονός ότι αυτοί που τρέφονται από τη χώρα μας καταφεύγουν στο δρόμο αυτό…».

Η  πλατφόρμα των συνδικαλιστικών ενώσεων απαντώντας στον Ερτογάν ανέφερε ότι «δεν μπόρεσε να χωνέψει τη διαμαρτυρία εναντίον του οικονομικού και πολιτικού πακέτου και των μέτρων που επέβαλε η Τουρκία… Είναι δικαίωμα κάθε λαού να αυτοδιοικείται και να ζήσει ελεύθερα και ανεξάρτητα στο έδαφός του». Η πλατφόρμα κατηγόρησε το ΚΑΔ για «θρησκευτική προπαγάνδα», ότι «συνεχίζει την πολιτική της πολιτιστικής και κοινωνικής διάβρωσης των τ/κ» και κυρίως για «νεοφιλελεύθερη ισλαμική πολιτική».

Τρεις παρατηρήσεις πάνω στις εξελίξεις:

1. Ο Ερτογάν θέλει να μειώσει το ποσό της βοήθειας προς τους τ/κ. Τους επιβάλλει να ισχυροποιήσουν την οικονομική τους δυνατότητα ακολουθώντας το δικό του παράδειγμα. Ο Υπουργός Επικρατείας Τ. Τσιτσέκ μίλησε μπροστά σε τ/κ επιχειρηματίες: «είναι πιο εύκολο να βρεθεί νερό στην έρημο παρά να πεισθεί η «κυβέρνηση» (Έρογλου)…οι ιδιωτικοποιήσεις λιμανιών και του αεροδρομίου Λευκονοίκου έπρεπε να γίνουν εδώ και καιρό….νευριάζω με κάποια πράγματα που κάνετε. Η  Τουρκία δεν μπορεί να δώσει περισσότερα χρήματα…».

2. Η «Κεντρική» Τράπεζα του ψευδοκράτους (2 Ιουνίου 2010) εντόπισε άνοδο στο δείκτη της ανεργίας για το 2008 συνολικά 9.882 ανέργους, από τους οποίους το 24,7% είναι στην ηλικιακή ομάδα των 15 – 24 ετών. Το έλλειμμα στον «προϋπολογισμό» του ψευδοκράτους κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2010 έφθασε στα 48 εκατομμύρια ευρώ. Το ποσοστό της ανεργίας στα κατεχόμενα για το 2008 ήταν 9,8%, ο πληθωρισμός στο 14,5%, οι εισαγωγές αυξήθηκαν κατά 2,37% και έφθασαν τα 1.575 εκατομμύρια δολάρια, ενώ οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά 9,92% και έφθασαν τα 48 εκατομμύρια ευρώ. Η «αρχή ηλεκτρισμού» του ψευδοκράτους, χρωστάει σε τράπεζες 85 εκατομμύρια ευρώ. Για την καταβολή μισθών και συντάξεων κάθε μήνα απαιτούνται 18 εκατομμύρια ευρώ. Ο Ν. Έρογλου μετέβη στην Άγκυρα και ζήτησε επιπρόσθετη οικονομική βοήθεια της τάξης των 230 εκ. ευρώ και πίστωση 165 εκ. Ευρώ…

Οι τ/κ βρίσκονται μπροστά σε ένα δίλημμα: ή θα ζουν από τα χρήματα της Τουρκίας (ψάρι) ή θα αλλάξουν οικονομική πολιτική για να σταθούν στα πόδια τους δημιουργώντας δικές τους μορφές ανάπτυξης (να ψαρέψουν). Οι τ/κ έμαθαν στο πρώτο δρόμο: βοήθεια από την Τουρκία, παγιωμένη συντεχνιακή πρακτική, να μην αλλάξει τίποτα. Στην ουσία τα αιτήματα της πλατφόρμας ήταν πλήρως αντιφατικά: αν θέλεις πολιτική αυτονομία από την Τουρκία, πρώτα αποκτάς οικονομική. Δεν τρως ψάρι και  ταυτόχρονα διαμαρτύρεσαι. Αν δεν θέλεις ψάρι εισηγείσαι και τον τρόπο να ψαρεύεις αλλιώς.

3. Μαζί με την οικονομική πτυχή του συλλαλητηρίου είδε κανείς και την πολιτική: οι διαδηλωτές ζήτησαν σεβασμό στην αυτοδιοίκησή τους, άσκησαν κριτική στη στήριξηΈρογλουαπό τον Ερτογάν. Η πλατφόρμα εφηύρε νέο όρο: κατηγόρησε το ΚΑΔ για «νεοφιλελεύθερη ισλαμική πολιτική». Προφανώς απορρίππτουν τον τρόπο που οδήγησε την Τουρκία σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Τους ικανοποιεί το μοντέλο που έφτιαξε ο Ντενκτάς, συντήρησε ο Ταλάτ και υιοθετεί ο Έρογλου.