Υφυπουργεία με δεύτερο καφέ...

Με την επανάληψη κερδίζει περισσότερους πόντους! Έτσι θα έχουμε Υφυπουργείο Ανάπτυξης και Υφυπουργείο Τουρισμού. Η κυβέρνηση έχει προωθήσει σχετικά νομοσχέδια, πολλοί ποντάρουν σε αυτήν την αλλαγή. Το συνταγματικό ζήτημα δεν φαίνεται να εμποδίζει κάτι.

Είναι έτσι τα πράγμα; Μήπως υπάρχει μια άλλη ανάγνωση στο ζήτημα;

Στη δική μου κρίση το κεντρικό ζήτημα δεν είναι αυτό με την συζήτηση σχετική για ένα «τυπικό» Υφυπουργείο. Θα μπορούσε κάλλιστα μια διαφορετική προσέγγιση, μια αλλαγή να σημαίνει:

ή τη δημιουργία ενός Υφυπουργείου,

ή τη δημιουργία μιας Ειδικής Αυτοτελούς Γραμματείας,

ή τη δημιουργία Ειδικής Γραμματείας μέσα σε υπάρχον Υπουργείο,

ή ακόμα και εάν μέσα από την κοινοβουλευτική διαδικασία ένας ικανός παίκτης στο χώρο αναλάβει την ηγεσία μιας αναβαθμισμένης υπηρεσίας, είτε αυτή αφορά στη γενικότερη αναπτυξιακή είτε αυτή αφορά στην περίπτωση της πολιτικής γύρω από τον τουρισμό ή και τον πολιτισμό.

Τι σημαίνουν τα πιο πάνω;

Τι θα αλλάξει σε ένα Υφυπουργείο αν όλα παραμένουν δύσκαμπτα, γραφειοκρατικά, πολύπλοκα, όπως τα γνωρίζουμε για δεκαετίες; Άρα το κρίσιμο ζήτημα συνιστά μια νέα δομή, χωρίς τις υπάρχουσες γραφειοκρατικές εξαρτήσεις.
Στη δική μου κρίση, προηγούνται άλλα: λιγότερη γραφειοκρατία, γρήγορες αποφάσεις, λειτουργία μιας δημόσιας υπηρεσίας που θα αξιοποιεί στοιχεία της ανοικτής αγοράς, κυρίως, όμως επικεφαλής ένα επιτελικό στέλεχος με ισχυρή πολιτικό βάρος, ώστε να μπορεί να ξεπερνά στη μετριοκρατία και να υπερνικά την αδράνεια.
Παίζει ρόλο το πρόσωπο που θα ηγηθεί μιας προσπάθειας; Ασφαλώς, η επιλογή ενός ικανού, με επιτελικές ικανότητες, είναι κλειδί για να πάμε μπροστά. Όμως τι θα κάνει ένας μόνος του αν η κρατική δομή μένει ως έχει; Θαυματοποιός δεν θα είναι. Συνεπώς;
Μένω στο ζήτημα των προσώπων: αν συμβολίζει κάτι σημαντικό, αν επιλεγεί με αξιοκρατικά κριτήρια, αν η κοινωνία τον αναγνωρίζει ως έγκυρο γνώστη του αντικειμένου, θα επιτύχει είτε λέγεται Υφυπουργός είτε λέγεται Επικεφαλής μιας αυτοτελούς εσωτερικής υπηρεσίας σε ένα Υπουργείο.
Στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού το παράδειγμα: οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες αναπτύσσονται εγκλωβισμένες στη συνήθη δημοσιοϋπαλληλική πρακτική. Τι θα αλλάξει αν έχουμε Υφυπουργό Πολιτισμού χωρίς να έχει συζητηθεί ή χωρίς να έχει προηγηθεί η αλλαγή της δομής του, αν δεν έχουμε δημιουργήσει στις κατάλληλες προϋποθέσεις για να επιτύχει;
Αν μια λύση ονομάζεται Υφυπουργείο ή Επιτελικός Φορέας αλλά δεν συνδέεται με νέα δομή, με στελέχωση με άλλα κριτήρια, όχι αυτά της δημοσιοϋπαλληλικής ιεραρχίας όπως την ορίζει η ΠΑΣΥΔΥ, τότε το αποτέλεσμα δεν θα είναι το επιθυμητό και σε λίγα χρόνια θα είμαστε στον ίδιο παρονομαστή.
Γνωρίζω ότι στην κοινή γνώμη αρέσει η εικόνα ενός νέου Υφυπουργείου και η συζήτηση για το ποιο όνομα θα αναλάβει την ηγεσία του. Ωστόσο, πριν από την εικόνα υπάρχει η ουσία και εκεί πρέπει να στρέψουνμε τα φώτα μιας ανάλυσης.
Συχνά μεγάλοι παίκτες πάνω σε μικρή σκηνή άλλαξαν το ρου των πραγμάτων. Συχνά μικροί παίκτες πάνω σε μεγάλη σκηνή τα έκαναν θάλασσα. Είναι θέμα επιλογής.

Λάρκος Λάρκου