Αυτεπάγγελτα και παρατράγουδα

Η είδηση μοιάζει απίστευτη, αλλά φαίνεται να παίρνει τη θέση της στα συχνά παράλογα του κυπριακού θαύματος. Έτσι σύμφωνα με σχετικό ρεπορτάζ (εφ/δα «Πολίτης», κείμενο Μ. Καλατζής, 5/2) «στις 4/2 η διεύθυνση του ραδιοσταθμού «Πολίτης 107.6» έλαβε επιστολή από τον διευθυντή της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, στην οποία αναφερόταν ότι εξετάζονται αυτεπάγγελτα «πιθανές παραβάσεις του άρθρου 29(1) του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου 7(1) και του κανονισμού 33(1)(α) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000». Πού έγκεινται οι πιθανές παραβάσεις; Στη μετάδοση ενός τραγουδιού, που γράφτηκε τη δεκαετία του 1980 και έκτοτε μεταδόθηκε πολλές χιλιάδες φορές από ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς και παρουσιάστηκε σε συναυλίες στην Ελλάδα και την Κύπρο. Σχεδόν 30 χρόνια μετά τη δημιουργία του τραγουδιού η Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου «ανακάλυψε» πως πιθανόν να είναι βλαβερό για τη «σωματική, πνευματική και ηθική ανάπτυξη των ανηλίκων»!

Σύμφωνα με το ίδιο κείμενο που αναδημοσιεύω «το τραγούδι που μπήκε στο μικροσκόπιο της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης είναι το «Σβήσε τα φώτα», σε στίχους του Άγγελου Σφακιανάκη και μουσική του Λάκη Παπαδόπουλου (Λάκης με τα Ψηλά Ρεβέρ) σε εκτέλεση του Γιάννη Κούτρα. Μεταδόθηκε από την εκπομπή «Πρωινή Εφημερίδα» στις 19 Ιανουαρίου».

Από σεβασμό στη νοημοσύνη κάθε πολίτη δεν θα αναφέρω κανένα στίχο από το συγκεκριμένο τραγούδι. Θα θυμίσω κάτι από τα παλιά. Ο Γ. Ράλλης, προτού διατελέσει Πρωθυπουργός της Ελλάδας για δύο χρόνια, (1980-81), χρημάτισε Υπουργός Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας. Με αυτή την ιδιότητά του θυμάμαι πολύ καλά παρέμβαση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο στην οποία ασκούσε κριτική στο τραγούδι του Λ. Μαχαιρίτσα «Διδυμότειχο Μπλουζ» ότι ωθούσε τους νέους στη φυγοστρατία και άλλα συναφή!

Ωστόσο, το παράδειγμα της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου ξεπερνά κάθε φαντασία. Αν το ραδιόφωνο που μεταδίδει τη μουσική έχει ευθύνη, τότε τι θα γίνει με την εταιρεία που το κυκλοφόρησε; Αν ένας σταθμός έχει ευθύνη, τι θα γίνει με τον στιχουργό ή το συνθέτη του; Λοιπόν, αυτή η πρακτική μας γυρίζει δεκαετίες πίσω, όζει αναχρονισμού, ακραίας υποκρισίας και θεσμικού παραλογισμού. Οι στίχοι κάθε τραγουδιού κυκλοφορούν ελεύθερα και παντού και μια πρωτοβουλία ανάλογης ελαφρότητας από την ΑΡΚ, δείχνει ότι κάποιοι λειτουργοί της στερούνται μιας σοβαρής επικοινωνίας με το σύγχρονο περιβάλλον. Κάθε πολίτης μπορεί να ξεχωρήσει, να απορρίψει, να γελάσει, να ξαναακούσει ένα τραγούδι! Γιατί του αρέσει ή γιατί το απορρίπτει με βάση την προσωπική του κουλτούρα.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ εξετάζονται «αυτεπάγγελτα πιθανές παραβάσεις του άρθρου 29(1) του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου 7(1) και του κανονισμού 33(1)(α) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000». Δεν είναι κατανοητό αν λειτουργοί της ΑΡΚ, παρακολουθούν τις εξελίξεις και αναλαμβάννουν την προστασία των αξιών μιας κοινωνίας που προσβάλλονται από στίχους και μουσική που εδώ και δεκαετίες ακούγονται σε ραδιόφωνα, είναι άνετης πρόσβασης στο διαδίκτυο, στις συναυλίες, στις παρέες, παντού. Να μια καλή εισήγηση για το επόμενο βήμα: έρευνα σε κάθε σημείο του παγκόσμιου ιστού έτσι που να ζητηθεί να γίνει κάτι (;) με όποιον κατά λάθος ή από πρόθεση το έχει ακούσει! Γιατί να έχει ευθύνη εκείνος που το μεταδίδει και όχι και εκείνος που το άκουσε;