Αίνιγμα με δύο όψεις

Η κινητικότητα είναι ενδιαφέρουσα. Συνομιλίες σε ποικίλα επίπεδα, δηλώσεις, έκφραση θέλησης για να αλλάξει η κατάσταση στην Κύπρο, επιτέλους κάτι κινείται. Ωστόσο, ορισμένες ειδήσεις από την εσωτερική επικαιρότητα είναι αντιφατικές, δημιουργούν απορίες. Αν ορισμένοι θέλουν να φύγει από τη μέση ο ΟΗΕ, έχουν την ευθύνη να το πουν. Αν δεν θέλουν συνομιλίες για την επίλυση στο κυπριακό, να έχουν το θάρρος να πουν τι προτείνουν. Καθώς ορισμένοι απλώς διαφωνούν και δεν προτείνουν τίποτα, και καθώς ο κίνδυνος της διχοτόμησης διαρκώς και μεγαλώνει, θεωρώ ότι ορισμένες ειδήσεις από την τρέχουσα επικαιρότητα, έχουν κάτι να πουν.

Ειδικότερα:

Στις 29 Μαίου θα γίνει η πρώτη επίσημη συνάντηση του προέδρου Αναστασιάδη με τον τ/κ ηγέτη Ν. Έρογλου στην παρουσία του αντιπροσώπου του ΓΓ του ΟΗΕ Α. Ντάουνερ.  Το κυπριακό ήταν ένα από τα θέματα που συζήτησαν Αναστασιάδης-Νετανιάχου στο Ισραήλ. Ο ΥΠΕΞ. Ι. Κασουλίδης συναντήθηκε με τον ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Τ. Κέρρι και τον ΓΓ του ΟΗΕ Μπα-κι Μουν.

Στις 16 Μαίου ο Μ. Ομπάμα συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Τ. Ερτογάν. Συζητηθηκε και το κυπριακό. Η υπεύθυνη για την Εξωτερική Πολιτική Πολιτική και Άμυνα της ΕΕ Κ. Άστον επισκέφθηκε την Τουρκία και συζήτησε με τον Α. Νταβούτογλου θέματα, μεταξύ αυτών και το κυπριακό. Ο Α. Νταβούτογλου στις 7 Μαίου στο Βερολίνο συζήτησε με τον γερμανό ΥΠΕΞ Γκίντο Βεστερβέλε διμερή και ευρωπαϊκά θέματα γύρω από τον πρώτο «γερμανο-τουρκικό στρατηγικό διάλογο» σε συνέχεια των συζητήσεων Μέρκελ-Ερτογάν στην Τουρκία όπου συζητήθηκαν μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης στην Κύπρο.

Αυτές οι εξελίξεις συνιστούν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Το κυπριακό χρειάζεται να ξαναμπεί στη διεθνή ατζέντα. Στο τέλος όμως τίποτα δεν θα προκύψει, αν ο άμεσα ενδιαφερόμενος, αυτός που υφίσταται τις συνέπειες από την εισβολή και κατοχή, η ε/κ πλευρά, δεν δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις που θα θέσουν σε κίνηση ένα πολιτικό σχέδιο με στόχο μια συνολική προσπάθεια για επίλυση. Χρειάζεται πολλή προσπάθεια, επίπονος διπλωματικός αγώνας, πρωτοβουλίες, πρωτότυπες δράσεις, συμμαχίες, πειστικότητα. Κυρίως όμως χρειάζεται η πίστη και η θέληση να λύσουμε ένα απολύτως δικό μας πρόβλημα με την αλληλεγγύη των ευρωπαίων εταίρων μας.

Πολλοί ε/κ θέτουν το ερώτημα γιατί οι εταίροι μας δεν μας έχουν βοηθήσει, γιατί αδιαφορούν, ενώ συνεχίζεται η κατοχή. Δυστυχώς δεν υπάρχουν τέτοιες «αυτόματες» λύσεις σε αυτό τον κόσμο που ζούμε, εμείς έχουμε την πρώτη ευθύνη να δούμε τα δεδομένα και να καθοδηγήσουμε τις εξελίξεις με στόχο να κτίσουμε πολιτικές αλληλεγγύης, να πείσουμε ότι ξέρουμε τι θέλουμε και πώς θα το πετύχουμε. Αυτό μπορεί να γίνει με τα δίκτυα ανάπτυξης συμφερόντων μέσα στην Ε.Ε.,η αλληλεγγύη κατακτιέται με τις δράσεις που καταθέτεις στην κοινοτική λειτουργία, που να εκφράζουν μια κατανόηση του ευρύτερου κοινοτικού συμφέροντος, έτσι κτίζει τις πρακτικές συμμαχίες και την πραγματική αλληλεγγύη για την ελεύθερη Κύπρο.

Κλειδί για την επίλυση είναι η συνεπής πολιτική δράση της Λευκωσίας ώστε να τεθεί το κυπριακό στις προτεραιότητες της διεθνούς και ευρωπαϊκής ατζέντας. Χρειάζεται να δώσουμε έμφαση στη θετική δράση, στη δημόσια συζήτηση πάνω σε σημαντικά ζητήματα γιατί η δημόσια διπλωματία αφορά πολίτες και πολιτικούς που δεν συμφιλιώνονται με την ιδέα της λύσης «όπως είμαστε», αλλά οργανώνουν με αυτοπεποίθηση βήματα και σχέδια για το μέλλον.

Είναι δική μας ευθύνη να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για μια κοινή πρωτοβουλία ΟΗΕ-ΕΕ για την επίλυση του κυπριακού. Είναι δική μας ευθύνη να δημιουργήσουμε μια διαφορετική Κύπρο.