Ακιντζί στα βαθειά

Οι εξελίξεις στην κομματική ζωή των τ/κ τρέχουν με πυκνούς ρυθμούς. Η «κυβέρνηση» συνασπισμού ανάμεσα στο ΡΤΚ και το ΚΕΕ δεν υφίσταται πλέον, καθώς το ΚΕΕ επικαλέστηκε ασυμφωνίες με το ΡΤΚ ως προς την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική και αποχώρησε. Δημόσια το ΚΕΕ έκανε αναφορά στην καθυστέρηση που παρατηρήθηκε στις πληρωμές σε μισθούς και συντάξεις τον τελευταίο μήνα. Οι ζυμώσεις αφορούν τον νέο συνασπισμό εξουσίας, ποιοι, με ποιους και πόσα «υπουργεία».

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Ρ. Παπαγεωργίου στο ΚΥΠΕ στις 5 Απριλίου «ο Τ/κ ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί συναντήθηκε πρώτα με τον πρόεδρο του ΡΤΚ, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, ο οποίος έχει συναντήσεις με τους αρχηγούς των «κοινοβουλευτικών» κομμάτων πριν αποφασίσει σε ποιον θα δώσει την εντολή σχηματισμού «κυβέρνησης». Σε δηλώσεις μετά την συνάντηση, ο κ. Ταλάτ επανέλαβε ότι το ΡΤΚ είναι έτοιμο να αναλάβει την ευθύνη, να βρει λύσεις για τα προβλήματα της χώρας και να στηρίξει τη διαδικασία των συνομιλιών. Σημείωσε ότι οι «κυβερνήσεις» πρέπει να είναι υποστηρικτικές προς τον «πρόεδρο» που διεξάγει τις διαπραγματεύσεις.

Αμέσως μετά τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στο «προεδρικό» προσήλθε ο Χουσείν Οζγκιουργκιούν, πρόεδρος του ΚΕΕ με τους δύο να χαιρετιούνται για πρώτη φορά μετά τη διάλυση της συνεργασίας τους. Μετά τη δική του συνάντηση με τον Τ/κ ηγέτη, ο πρόεδρος του ΔΚ, Σερντάρ Ντενκτάς δήλωσε ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί σήμερα να ισχυριστεί ότι έχει τις 26 ψήφους που χρειάζονται για να πάρει την «ψήφο εμπιστοσύνης». (ΚΥΠΕ, 5 Απριλίου 2016).

Η κρίση δείχνει απλές αλήθειες: η τ/κ αριστερά παραμένει η πιο αξιόπιστη δύναμη σχετικά με τη λύση στο κυπριακό. Γι’ αυτό πολύ σωστά ο Μ. Α. Ταλάτ σημειώνει ότι «οι κυβερνήσεις πρέπει να είναι υποστηρικτικές προς τον πρόεδρο που διεξάγει τις διαπραγματεύσεις». Ωστόσο, στα ζητήματα ανάπτυξης και οικονομίας η τ/κ αριστερά παραμένει ιδιαίτερα συντηρητική, δεν έχει ακόμα κατανοήσει πως ούτε και η εξουσία Ταλάτ (2005- 2010), δεν παρουσίασε κάποιο αξιόλογο πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής. Ο κανόνας παραμένει σταθερό: ενώ το κόμμα του Ταλάτ καταγγέλλει την πλήρη εξάρτηση της τ/κ οικονομίας από την Άγκυρα, στην πράξη συντηρεί αυτό τον φαύλο κύκλο της εξάρτησης από την οικονομική βοήθεια της Τουρκίας, επειδή δεν εξελίσσεται και δεν κατανοεί σύγχρονα φαινόμενα της αναπτυξιακής πολιτικής. Οι ανισότητες σε μισθούς και συντάξεις, ο πλήρης έλεγχος του «κράτους» σε κάθε μορφή οικονομικής εξέλιξης, οι πανίσχυρες συντεχνίες που επιθυμούν μηδέν αλλαγές στο τ/κ οικονομικό σύστημα οργάνωσης, οδηγούν σε αποτελέσματα όπως αυτά που σημειώνονται σήμερα. Χαμηλή παραγωγικότητα, αδυναμία στην αύξηση των ιδίων πόρων, στρεβλό αναπτυξιακό πλάνο με εξαίρεση τον τουρισμό και τα έσοδα από τα πανεπιστήμια. Αυτά οδήγησαν την τ/κ οικονομία στη στασιμότητα και αυτό με τη σειρά του οδήγησε στην υπογραφή «οικονομικόυ πρωτοκόλλου» ανάμεσα στην Άγκυρα και την τ/κ ηγεσία, στην πράξη επιβολή ενός είδους «τρόικας» επί της οικονομικής πολιτικής των τ/κ.

Η αποχώρηση του δεξιού ΚΕΕ από την κυβέρνηση είναι προσχηματική, στην πραγματικότητα επιδιώκει, πρώτο, να στριμώξει το ΡΤΚ ως το μόνο υπεύθυνο για την μη καταβολή των μισθών, δεύτερο, να ενισχύσει τα ερείσματά του στην τουρκική κυβέρνηση μετά τη ρήξη με το ΡΤΚ σχετικά με τους όρους μεταφοράς του νερού από την Τουρκία στο φράγμα στα Πάναγρα, και, τρίτο, δείχνοντας ένα πιο αποφασιστικό πρόσωπο να παρεμποδίσει την αυξητική τάση στο εκλογικό σώμα που εμφανίζει το κεντροδεξιό «Κόμμα του Λαού» με ηγέτη τον Κ. Όζερσάυ.

Πιο πιθανό είναι να βρεθεί μια φόρμουλα, άλλωστε στην τ/κ πολιτική σκηνή όλοι κατά καιρούς συνεργάστηκαν με όλους, όλοι, κατά καιρούς, συγκρούστηκαν με όλους, άρα μάλλον θα βρεθεί και η φόρμουλα. Το κόμμα του Σ. Ντεντκάς φαίνεται να γίνεται ρυθμιστικός παράγοντας ως προς το πού θα γύρει η πλάστιγγα είτε με ΡΤΚ, είτε με ΚΕΕ. Ζητά τέσσερα «υπουργεία», για να δώσει θετική ψήφο στο ένα «υπουργείο» λιγότερο και με τον ίδιο να επανέρχεται στο μόνο παιχνίδι που γνωρίζει καλά: την προσπάθεια για την προσωπική επιβίωσή του με αποσκευές το, ολοένα και πιο αδύναμο, βάρος που διαθέτει το επίθετό του. Είναι σημαντικό να μην γίνει πρόωρη προσφυγή στην κάλπη, πιο σημαντικό είναι να παραμείνει στα πράγματα ως κεντρικός παίκτης το ΡΤΚ, ως η πιο συνεπής δυναμη στην επιδίωξη λύσης και ως ο πλέον ισχυρός υποστηρικτής του τ/κ ηγέτη Μ. Ακιντζί στις συνομιλίες για επίλυση του κυπριακού.