Άκου ανθρωπάκο….
Εδώ και χρόνια το φαινόμενο έχει αποκτήσει κάποια ποιότητα. Ένα μέρος της πολιτικής μας ελίτ και ένα μικρότερο μέρος της κοινής μας γνώμης εμφανίζει την εξής αντιφατική εικόνα. Σε δύο δόσεις:
Η πρώτη: ενώ λεκτικά αυτή η τάση μισεί με πάθος ότι συνδέεται με την προσπάθειες για συμβιβασυτική λύση στο κυπριακό, καταλήγει στο τέλος της ημέρας στη λύση του τύπου «όπως είμαστιν σιόρ»!
Είναι χαρακτηριστικό πως γράφουν οτιδήποτε συνδέεται με τα κατεχόμενα με επτά εισαγωγικά για να μην παρεξηγηθούν σχετικά με το πόσο αγαπούν την Κυπριακή Δημοκρατία. Παριστάνουν ότι δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους σε θέματα που αφορούν κάθε συμβιβαστική σκέψη που προωθεί κατά καιρούς ο ΟΗΕ, ή κάποιο Μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, και επιπλέον αρνούνται κάθε επικοινωνία με τ/κ. Αλλά μέχρι εκεί. Γιατί μετά αρχίζουν τα δύσκολα. Στο βάθος της σκέψης τους είναι η πορεία που οδηγεί στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Επιθυμούν τη «δεύτερη καλύτερη λύση», απλά να μείνουμε όπως είμαστε τώρα. Γι’ αυτό και δεν κάνουν τίποτα για να έρθει η λύση όπως την προδιαγράφουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, γι΄αυτό και παρεμποδίζουν με όσες δυνάμεις διαθέτουν κάθε κίνηση που πιθανόν να οδηγεί σε κάποιο πρόοδο.
Λοιπόν, τι λέει αυτή η τάση; Γιατί κρύβει την πραγματική της επιδίωξη;
Άκου ανθρωπάκο, αν συμφωνείς με τον Ραούφ Nτενκτάς γιατί δεν το λες; Αν συμφωνείς με την πολιτική του γιατί ντρέπεσαι να το πεις;
Άκου ανθρωπάκο, αν σε ενοχλούν οι λέξεις, γιατί δεν σε ενοχλούν και αυτές του Ραούφ με τις οποίες μιλούσε για λύση δίπλα-δίπλα;
Άκου ανθρωπάκο, πες το, αν έχεις το θάρρος, μην αλλάζεις το νόημα των λέξεων ώστε κάποια στιγμή οι λέξεις σου να συναντούν την πραγματική πολιτική επιθυμία σου.
Η δεύτερη δόση οδηγεί στο ίδιο βασικό αποτέλεσμα. Η μέθοδος αφορά την σκιαγράφηση της Τουρκίας ως χώρας «άκαμπτης», «άτεγκτης» ή «απολύτως αδιάλλακτης» με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχει περιθώριο παρερμηνείας. Αν όμως η Τουρκία είναι όπως την περιγράφει αυτός ο ε/κ πολιτικός (άκαμπτη, άτεγκτη, αδιάλλακτη) τότε γιατί ταυτόχρονα θέλει ομοσπονδιακή λύση της μορφής της δικοινοτικής/διζωνικής ομοσπονδίας όπως περιγράφεται από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ; Αν θέλει κάποιος να είναι συνεπής με τον τρόπο που ο ίδιος διαβάζει την πολιτική που διαθέτει η Τουρκία στο κυπριακό, τότε γιατί θέλει ομοσπονδιακή λύση; Είναι πιο αξιοπρεπές να αποδεχθεί ότι με αυτήν την Τουρκία δεν μπορούμε να φτάσουμε σε λύση όπως την προδιαγράφουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, και να πει δημόσια τι πραγματικά θα γίνει και πει ο ίδιος τι ακριβώς επιδιώκει.
Αυτός, ο δεύτερος τύπος πολιτευτή, για να είναι συνεπής με τη βασική του ανάλυση, είναι εντιμότερο να υποστηρίξει μια πολιτική χωρίς διακοινοτικές συνομιλίες, χωρίς συμμετοχή της ε/κ πλευράς στις προσπάθειες του ΟΗΕ. Κατά συνέπεια, να φτάσουμε στην πολιτική που οδηγεί στη συνεχή καταγγελία της Τουρκίας και στην προσπάθεια για πρόκληση κάποιου κόστους σε αυτήν. Έτσι ανοίγεται διάπλατα ο δρόμος για τις «μεγάλες προσδοκίες», δηλαδή τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές ώστε να επιτύχουμε τη διαφύλαξη της οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας στο 60% της επικράτειας της νήσου.
Αυτή η αντιφατική εικόνα, οι δύο δόσεις της διγλωσσίας σε συσκευασία μιάς, επιχειρούν να συσκοτίσουν και να ξεγελάσουν την κοινή γνώμη.
Άκου ανθρωπάκο, αν θέλεις μπορείς να ζητήσεις συγγνώμη από τον Ρ. Ντενκτάς, γιατί κάποτε ήσουν «κάθετα» αντίθετα από αυτόν και εσχάτως βρίσκεστε πολύ κοντά παρά το ότι η αφετηρία της σκέψης σας είναι πολύ διαφορετική.
Άκου ανθρωπάκο, εάν συμφωνείτε στη λύση του τύπου «λύση όπως είμαστιν» οφείλεται μιαν εξήγηση στους καλοπροαίρετους κύπριους πολίτες που νομίζουν ότι έτσι μπορεί να φτάσουν πιο γρήγορα στο τερματισμό του μαραθωνίου.
Άκου ανθρωπάκο, αξιοποιώ τον τίτλο που έδωσε ο Βίλχεμ Ράιχ στο βίβλιο του «Άκου ανθρωπάκο» για να σου πω ότι στο κυπριακό ο καθένας ελεύθερα επιλέγει κάθε πολιτική πρόταση γιατί σε μια ελεύθερη κοινότητα ανθρώπων ο καθένας ακούει, προβληματίζεται και αποφασίζει όπως ο ίδιος κρίνει καλύτερα. Συνεπώς ουδέν ζήτημα περί αυτού. Ζήτημα είναι μόνο η διγλωσσία, η παραπλάνηση, η επιχείρηση περιφρόνησης των πολιτών στο όνομα της Κύπρου και του «εθνικού καλού». Αυτό συνιστά καίριας σημασίας ανεντιμότητα γιατί οδηγεί τη δύναμη που συγκροτούν οι ενεργοί πολίτες στην παράλυση και την Κύπρο στην οριστική διχοτόμηση.
Λάρκος Λάρκου