Αλλαγή “οδηγού” στις Τ/Κ διαδηλώσεις

Στις 7 Απριλίου στην κατεχόμενη Κύπρο έγινε το τελευταίο μεγάλο συλλαλητήριο κατά του οικονομικού πακέτου που επιχειρεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση Ερτογάν στην τ/κ οικονομία. Η αποτυχία τoυ συλλαλητηρίου ήταν θεαματική: 3 χιλιάδες διαδηλωτές, μικροεντάσεις, ασήμαντο σε σχέση με τα δύο προηγούμενα που ήταν μαζικά – πάνω από 50 χιλιάδες και τα οποία, ως γνωστόν, δημιούργησαν αίσθηση και εκτός Κύπρου. Η εξήγηση: τα δύο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης -το ΡΤΚ και το ΚΚΔ- αποφάσισαν να αποσύρουν την υποστήριξή τους στις εκδηλώσεις που οργανώνουν οι συντεχνίες και αποφάσισαν να αναλάβoυν εκείνα την ευθύνη για τις δημόσιες εκδηλώσεις. Αμέσως μετά το μικρό συλλαλητήριο στις 7 Απριλίου το Ρεπουπλικανικό Τουρκικό Κόμμα και το Κόμμα Κοινοτικής Δημοκρατίας ανακοίνωσαν την οργάνωση συλλαλητηρίου στις 24 Απριλίου για να υποστηρίξουν δύο πολιτικές: πρώτο την επίλυση στο κυπριακό και δεύτερο την «αυτοδιοίκηση» των τ/κ. Επέλεξαν την 24η Απριλίου –επέτειο οργάνωσης του δημοψηφίσματος το 2004- για να μεταφέρουν το κέντρο βάρους από την οικονομία στο κυπριακό και την επίλυση.

Τι έχει αλλάξει στα κινήματα διαμαρτυρίας των τ/κ; Πρώτο, η πεποίθηση των κομμάτων ΡΤΚ και ΚΚΔ ότι οι προηγούμενες εκδηλώσεις ξεπέρασαν το μέτρο στην άσκηση κριτικής στον Ερτογάν, την Τουρκία και αδυνάτιζαν τις σχέσεις τ/κ και Τουρκίας. Πιθανώς και η ίδια η τουρκική κυβέρνηση να ζήτησε από ορισμένους τ/κ πολιτικούς να βγουν μπροστά και να μην αφήσουν τις συντεχνίες να ποδηγετούν τις διαδηλώσεις. Δεύτερο, ότι η αντικατάσταση του τούρκου «πρέσβη» στα κατεχόμενα έδειξε την αποφασιστικότητα Ερτογάν να εφαρμόσει το οικονομικό πακέτο, και, τρίτο, οι τ/κ συντεχνιακοί δεν είχαν κάποια πρόταση να διατυπώσουν στο «δια ταύτα» -αν δεν έρθει το οικονομικό πακέτο, τι θα γίνει την επόμενη μέρα;

Ο Ν. Έρογλου αισθάνθηκε την πίεση από τις έως τώρα εξελίξεις και στις 8 Απριλίου βγήκε επιθετικά: «η κινητοποίηση είναι δημοκρατικό δικαίωμα, αλλα αυτό δεν σημαίνει ότι επιτρέπεται να δημιουργήσω χάος και αναρχία. Όλοι οι τ/κ εκτός ενός ποσοστού 1%, αναγνωρίζουν ότι οι εγγυήσεις της Τουρκίας είναι απαραίτητες. Ούτε η Τουρκία είναι κατοχική, ούτε οι βουλευτές μας ειναι μαριονέτες».

Το ΡΤΚ φαίνεται να ξανασκέφτεται πράγματα. Είναι πιθανό να σχεδιάζει μια πιο επιθετική επιστροφή στα πολιτικά πράγματα της τ/κ κοινότητας μετά την ήττα του Μ. Αλι Ταλάτ από τον Ν. Έρογλου, ένα ακριβώς χρόνο πριν. Ο Έρογλου φθείρεται από την άσκηση εξουσίας, η ηγεσία Σογιέρ στο ΡΤΚ διατηρείται και ο Ταλάτ παραμένει, για το ΡΤΚ, μια πολιτική εφεδρεία με σημαντικούς δεσμούς με την κυβέρνηση Ερτογάν…