Από τον Οτσαλάν στον Πάγκαλο

Το Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν «Θεόφιλος» στην Κύπρο με δημόσια ανακοίνωση στις 4 Φεβρουαρίου 2017 κάτω από τον τίτλο «18 χρόνια από τη διεθνή συνομωσία και την αιχμαλωσία του ηγέτη του κουρδικού λαού» λέει τα πιο κάτω:

«Οι Κούρδοι που βρίσκονται στη Κύπρο οργανώνουν μια πορεία, με σκοπό να υπενθυμίσουν τη διεθνή συνομωσία, που πριν 18 χρόνια οδήγησε στην αιχμαλωσία του Κούρδου ηγέτη Αμπτουλάχ Οτσαλάν στις 15 Φεβρουαρίου 1999, από το εργοστάσιο «Κάρλσπεργκ», στο Υπ. Εσωτερικών και στην πρεσβεία της Ελλάδας. Οι συμμετέχοντες θα βάλουν ένα μαύρο ύφασμα στα κάγκελα της πρεσβείας, για να θυμίσουν πως στη διεθνή συνομωσία εναντίον του Οτσαλάν και του Κουρδικού λαού συμμετείχαν ενεργά και ανώτατα στελέχη της τότε Ελληνικής κυβέρνησης. Κεντρικό σύνθημα της πορείας είναι η απελεύθερωση του Οτσαλάν, σαν αναγκαίο και αναπόφευκτο μέρος κάθε πολιτικής λύσης στο Κουρδικό ζήτημα».

Αυτή η ανακοίνωση θέτει σοβαρά ερωτήματα για τον τρόπο που προσλαμβάνουμε τα πραγματικά γεγονότα,  και πως διαμορφώνουμε αιθαίρετα συμπεράσματα χωρίς ουσιώδη τεκμηρίωση. Μετά αφού τα πιστέψουμε ως αληθή να οργανώνουμε και μια πορεία βασισμένη σε μια μονομερή και αναπόδεικτη ερμηνεία. Μια τέτοια ανακοίνωση θα μπορούσε να αγνοηθεί, αλλά για έναν, όμως ειδικό λόγο, θα την σχολιάσω παραθέτοντας στοιχεία από την άποψη Κρανιδιώτη στο θέμα.

Ο Α. Οτσαλάν εισήλθε στο ελληνικό έδαφος παράνομα, ορισμένοι ανέλαβαν το ρόλο του προστάτη του παραβιάζοντας κατάφωρα κάθε πτυχή της θεσμικής τάξης όπως την προβλέπει ο ελληνικός νομικός πολιτισμός. Μετά από αυτή την εξέλιξη, ο τότε ΥΠΕΞ Θ. Πάγκαλος συνέλαβε ένα σχέδιο απομάκρυνσής του από την Ελλάδα και με ειδική πτήση να μεταβεί στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα και μετά από εκεί να διαμένει κάπου στην Κένυα. Η πτήση προς την Κένυα έτυχε αναγνώρισης από μυστικές υπηρεσίες και ο Οτσαλάν συνελήφη με την προσγείωση του αεροπλάνου και μετεφέρθη στην Τουρκία.

Αυτή η εξέλιξη οδήγησε τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Κ. Σημίτη να ζητήσει την παραίτηση τριών υπουργών, μεταξυ αυτών και του Θ. Πάγκαλου. Μια προσωπική μαρτυρία επί του θέματος, που νομίζω, αξίζει να γραφεί έστω και τώρα. Συνομιλώντας αργότερα με τον τότε Υφυπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας Γ. Κρανιδιώτη διαμόρφωσα την άποψη ότι ο Θ. Πάγκαλος ενήργησε μόνος του ή με μερικούς έμπιστους συνεργάτες του, και δεν συζήτησε το θέμα ούτε καν με τους υφυπουργούς του.

Τη συζήτηση με τον Γιάννο την θυμάμαι περισσότερα από καλά και την μεταφέρω αυτούσια χάριν της τεκμηρίωσης μιας σφαιρικής γνώσης επί του θέματος. Τον ρώτησα αν ο ίδιος είχε την αρμοδιότητα του χειρισμού της κρίσης με τον Οτασαλάν, τι θα έκανε. Η απάντηση ήταν η εξής: «να συλληφθεί ο Οτσαλάν, να κρατηθεί σε χώρο transit στο αεροδρόμιο της Αθήνας και να ζητήσουμε από την ΕΕ να μας πει τι θα μπορούσε να γίνει. Αυτό έπρεπε να κάνουμε και αυτό θα έλεγα στο Θόδωρο αν με ρωτούσε, αλλά…»

Η άποψη Κρανιδιώτη δείχνει ότι υπήρξε λάθος υπολογισμός των πραγμάτων από την πλευρά Πάγκαλου, αλλά από αυτό μέχρι να υποστηρίζεται «πως στη διεθνή συνομωσία εναντίον του Οτσαλάν και του Κουρδικού λαού συμμετείχαν ενεργά και ανώτατα στελέχη της τότε Ελληνικής κυβέρνησης», η απόσταση είναι χαώδης. Παιδαριώδης ανάλυση και λάθος χειρισμοί έγιναν και αυτό το αντιλαμβάνεται ο κάθε ένας. Αλλά από πού τεκμηριώνεται ότι έγινε «διεθνής συνομωσία»; Δεν γνώριζε ο Οτσαλάν και οι συνεργάτες του ότι υπήρχε συνεργασία μεταξύ ξενων μυστικών υπηρεσιών για τη σύλληψή του; Δεν γνώριζαν ότι τα κινητά τηλέφωνα που χρησιμοποιούσε με τον πιο επιπόλαιο τρόπο μπορούσαν να τύχουν ανίχνευσης από μέσα που είχαν στη διάθεσή τους οι πιο προηγμένες ηλεκτρονικά ξένες υπηρεσίες; Τι θέλει να πει η δημόσια ανακοίνωση που παραθέτω; Ότι ο Θ. Πάγκαλος, αυτός που χειρίστηκε το θέμα ερήμην ακόμα και των υφυπουργών του, ενημέρωσε κάποιον ξένον, άρα έκανε «συνωμοσία» για να συλληφθεί ο Οτσαλάν;

Δεν φτάνει να λες μιαν κουβέντα, μετρά η ανάλυση και η τεκμηρίωση με βάση πηγές και στοιχεία. Ο Θ. Πάγκαλος διέθετε πάντοτε αυτονομία σκέψης και δράσης, με σημαντικές διοικητικές ικανότητες, ωστόσο, ο συγκεντρωτισμός με τον οποίο διεύθυνε πράγματα στο Υπουργείο Εξωτερικών, δεν του επέτρεψαν να σκεφτεί διαφορετικά…

Λάρκος Λάρκου