ΑΠΟΕΛ Vs Αναστασιάδης
Το επεισόδιο ανάμεσα σε μερικούς φίλους του ΑΠΟΕΛ και τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ Ν. Αναστασιάδη εμπεριέχει δυνατά ψήγματα πολιτικής κουλτούρας έτσι όπως διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο. Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον τύπο ακυρώθηκε εκδήλωση που ήταν προγραμματισμένη για τις 30 Μαρτίου με βασικό ομιλητή τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ Ν. Αναστασιάδη στο οίκημα του ΑΠΟΕΛ σχετική με τις επετείους της 25ης Μαρτίου και της 1ης Απριλίου μετά από πρόσκληση της διοίκησης του σωματείου. Ομάδα φιλάθλων του ΑΠΟΕΛ αντέδρασε στην πρόσκληση και με σχετική ανακοίνωσή της ζήτησε ακύρωση της ομιλίας παραπέμποντας στις απόψεις Αναστασιάδη στο κυπριακό (« το 2004 στήριξε το Σχέδιο Ανάν που τουρκοποιούσε την Κύπρο») καθώς και στην επίσκεψη αντιπροσωπείας του ΔΗΣΥ υπό τον Αναστασιάδη στην Κωνσταντινούπολη το 2005 – «συγχώρεσε τους τούρκους για τα πογκρόμς που οργάνωσαν εναντίον των ελλήνων της Κωνσταντινούπολης». Ο ΔΗΣΥ αντέδρασε με ήπιους τόνους και σε σχετική ανακοίνωσή του σημείωσε ότι αφού λυπάται για την ακύρωση θεωρεί ως «πιο σημαντικό να διασφαλιστεί το κύρος του ΑΠΟΕΛ ως ιστορικού σωματείου της Λευκωσίας και να αποφευχθούν αχρείαστες εντάσεις…»
Δεν θυμάμαι τα τελευταία χρόνια ανάλογο επεισόδιο στην πολιτική ζωή της Κύπρου. Ασφαλώς και παλαιότερα υπήρχαν εντάσεις, ασφαλώς υπήρχε εκτεταμένος μικροκομματισμός αλλά όχι αυτού του είδους οι πρακτικές. Όλοι γνωρίζουν ότι η πολιτική ζωή της Κύπρου πέρασε σε άλλο κλίμα κυρίως στα χρόνια της προεδρίας Τ. Παπαδόπουλου. Οι διαφωνίες έγιναν χαρακτηρισμοί και οι χαρακτηρισμοί «αγώνας» για εξόντωση προσώπων με διακίνηση χαλκευμένων ειδήσεων και νοσηρά φαινόμενα προσωπικής επιβολής και άσκησης βέτο στην πολιτική δραστηριότητα βασισμένες σε οργανωμένες αθλιότητες με συντονιστή τον ίδιο τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ακόμα και σήμερα η περιθωρειακή ρητορεία εμπνέεται από τη στρατηγική των «δύο κρατών» που υιοθέτησε με έργα ο Τ. Παπαδόπουλος.
Έκτοτε άλλαξαν κάποια πράγματα, υπάρχει πρόοδος, αν και ζουν ακόμα απομεινάρια της τότε τυχοδιωκτικής πολιτικής. Αν αναλύσει κανείς το όλο επεισόδιο «ΑΠΟΕΛ-Αναστασιάδη» θα συναντήσει ευθύνες σε παρατάξεις που μεγάλωσαν μέσα στη διγλωσσία και τον «πολλαπλό» λόγο απέναντι στους οπαδούς τους με στόχο να μεγαλώσουν τα «κουκιά». Σήμερα η πολιτική διγλωσσία εκδικείται και ο Ν. Αναστασιάδης, ως κληρονόμος μας ανάλογης ρητορείας δέχεται το σχετικό «πογκρόμ».
Ζούμε σε δημοκρατικό καθεστώς και ο καθένας υποστηρίζει ότι θέλει και για ότι θέλει με τον τρόπο που κρίνει προσφορότερο. Η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης είναι η πεμπτουσία κάθε ελεύθερου πολιτεύματος. Η πάλη των ιδεών -επίσης. Το θέμα είναι η απειλή ενάντια στην ελεύθερη έκφραση, η απειλή ότι θα ασκηθεί κάποιας μορφής βία για να μην εκφράσει κάποιος κάτι που κάποιος αποφάσισε ότι «απαγορεύεται»…