Δάσκαλοι και πολιτική
Η ανακοίνωση της ΠΟΕΔ γύρω από την οικονομική συγκυρία προκαλεί μεγάλη εντύπωση. Επί λέξει λέει τα εξής- 31 Αυγούστου:
« Η Παγκύπρια Οργάνωση Ελλήνων Δασκάλων…παρά τις δημόσιες διακηρύξεις για εξαίρεση της Παιδείας από αυστηρές πολιτικές λιτότητας και παρά την παραπομπή στην Εκπαίδευση ως πηγή και φορέα ανάκαμψης και προοπτικής για την οικονομία, βλέπουμε ήδη προθέσεις και τακτικές περικοπών. Η φετινή σχολική χρονιά ξεκινά μέσα στις πρωτοφανείς και ιδιαίτερες συνθήκες της επαπειλούμενης εφαρμογής του Μνημονίου, με σοβαρές επιπτώσεις και επαχθείς απαιτήσεις από τους εργαζόμενους και την οικονομική ζωή του τόπου. Οι δυσμενείς εξελίξεις οι οποίες κορυφώθηκαν με την κάθοδο της Τρόικας απειλούν πλέον με καθολική υποτροπή όλων των ζωτικών τομέων της Πολιτείας. Ιδιαίτερα στην παρούσα φάση, με την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση σε εξέλιξη, η αποδυνάμωση και παρακμή της Εκπαίδευσης θα αποτελέσει καίριο πλήγμα στην άμεση αλλά και μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης. Καλούμε την επίσημη πλευρά, και ευρύτερα την κυπριακή πολιτεία, να διαφυλάξει το δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης, προστατεύοντας την εκπαιδευτική πράξη από πρακτικές εκθεμελίωσης και οικονομικής απονεύρωσης».
Επιλογικά η ΠΟΕΔ λέει ότι «παρακολουθεί με προσοχή τις εξελίξεις και θα συνεχίσει, όπως ως σήμερα, να αγωνίζεται, με όλα τα νόμιμα μέσα που έχει στη διάθεσή της, για να διασφαλίσει την απρόσκοπτη συνέχιση της αποστολής του δημόσιου σχολείου και την αδιάλειπτη προσφορά του προς το κοινωνικό σύνολο».
Η ανακοίνωση προκαλεί ερωτήματα, και πάντως ξενίζει ο βαθύτερος λόγος που η ΠΟΕΔ προχώρησε σε αυτή την ανακοίνωση. Αν αποκωδικοποιήσουμε την ανακοίνωση τότε προκύπτουν βασικές απορίες:
Το βασικό θέμα της ανακοίνωσης είναι να μην γίνουν περικοπές μισθών στους δασκάλους. Αλλά η οικονομική κρίση δεν αφορά την ΠΟΕΔ; Θέλει να είναι υπεράνω; Τότε ποιος θα συμβάλει -έστω σε μικρό βαθμό- στη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος αν εξαιρεθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι; Είναι δίκαιο αίτημα η ισόρροπη κατανομή βαρών και περικοπών, είναι δίκαιη η κριτική σε πολιτικές που δεν μπόρεσαν να κρατήσουν την οικονομία σε καλύτερα επίπεδα και ασφαλώς κάθε κριτική αναφορά στους προνομιούχους που δεν συνεισφέρουν στην κοινή προσπάθεια αλλά, σήμερα, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ποια είναι η θέση;
Ζητείται από την Πολιτεία να προστατεύσει «την εκπαιδευτική πράξη από πρακτικές εκθεμελίωσης και οικονομικής απονεύρωσης». Αυτή η εκθεμελίωση θα συμβεί αν τα μέλη της ΠΟΕΔ συμβάλουν σε κάποιο βαθμό στην αποτροπή του ορατού κινδύνου κατάρρευσης της κυπριακής οικονομίας; Δεν προκύπτει «εκθεμελίωση», αν την κρίση κληθούν να την πληρώσουν μόνο «οι άλλοι»;
Συνήθως οι εκπαιδευτικοί –κυρίως σε μεγάλες επετείους- κάνουν αναφορά σε συλλογικά συμφέροντα, θυσίες, γενναίες πράξεις υπέρ πατρίδος. Σήμερα που ως ένα βαθμό κρίνεται η αξιοπιστία της ρητορείας, η ΠΟΕΔ λέει, ότι αυτό που μετρά είναι να μην περικοπεί κάτι από τα μισθολόγια των μελών της! Η τρόικα δεν θα ερχόταν αν -στο μέτρο του εφικτού- και οι πολιτικές (κυρίως) και οι συνδικαλιστικές ενώσεις προέβλεπαν εξελίξεις και λάμβαναν μέτρα πριν οι κίνδυνοι μεγαλώσουν επικίνδυνα.
Ίσως ξενίζει η αναφορά σε «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Δεν θυμάμαι κάποιες δραστηριότητες της ΠΟΕΔ υπέρ της. Μήπως χρησιμοποιείται ως ένα ρητορικό άλλοθι. Ποια είναι τελικά η πρόταση της ΠΟΕΔ; Μήπως να πει «εγώ δεν συμμετέχω στην προσπάθεια να βγούμε από την κρίση, ας κοιτάξετε αλλού;». Ανεξάρτητα από τη δίκαιη κριτική σε άλλους, η υπεύθυνη στάση δεν σημαίνει να αρνούμαι το μερίδιο της ευθύνης που μου αναλογεί. Αντίθετα: δείχνει αίσθημα ευθύνης, με κριτική στάση στα πράγματα!
Ένα συνδικαλιστικό κίνημα έχει άποψη για την πολιτική, τα μεγάλα φαινόμενα που περιβάλλουν μια κοινωνική συγκυρία ή πορεία. Ο συντεχνιασμός, ερήμην μιας πολιτικής ανάλυσης, δείχνει μια συντηρητική στάση συγκαλυπτόμενη συχνά από εκκλήσεις για το «καλό της παιδείας και του εργαζομένου»…