ΔΗΣΥ. Δεξιότερα. Καλύτερα;
Είναι γνωστό ότι μέσα στον ΔΗΣΥ συνυπάρχουν δύο τάσεις. Σχηματικά λέω ότι η μία, η παλαιότερη, με βαθειές ρίζες στις δεκαετίες του ?40 και του ?50, η άλλη νεότερη, με περισσότερη πίστη στις φιλελεύθερες ιδέες. Η συγκατοίκηση κάτω από την στέγη του ΔΗΣΥ υπήρξε σχετικά άνετη καθώς ο ιδρυτής του Γ. Κληρίδης συχνά μιλώντας δύο «γλώσσες», συνένωσε διαφορετικά ρεύματα. Η πρώτη τάση περιελάμβανε τον πρωτογενή κορμό του ΔΗΣΥ με άξονες τα «εθνικόφρονα» σωματεία και τις οργανωμένες συνδικαλιστικές ενώσεις στο χώρο των εργατών και των αγροτών. Η δεύτερη τάση περιελάμβανε δυνάμεις της αστικής τάξης και προσωπικότητες με φιλελεύθερες ιδέες, πρόσωπα που επένδυσαν στην ένταξη της νήσου στην ΕΕ-Γ. Κληρίδης, Α. Μαρκίδης, Λ. Ιεροδιακόνου, Κ. Λόρδος κ.ά.
Σήμερα, κάτω από την επικυριαρχία της προεδρίας Αναστασιάδη βλέπουμε σημαντική αλλαγή των συσχετισμών με πλήρη κυριαρχία της λαϊκίστικης τάσης με ταυτοχρονη υποχώρηση της φιλελεύθερης. Η προεδρία Αναστασιάδη δεν έχει επιδείξει κάποια διάθεση να ασκήσει πολιτικές που άλλα φιλελεύθερα κόμματα ακολούθησαν σε χώρες-μέλη της ΕΕ. Φιλελεύθερα κόμματα στην ΕΕ επέδειξαν ζήλο σε αλλαγές στο χώρο της παιδείας, κράτησαν διακριτούς ρόλους ανάμεσα στο κράτος και την εκκλησία και προώθησαν αλλαγές με στόχο την ενδυνάμωση του κράτους δικαίου.
Στην περίπτωση της Κύπρου συμβαίνουν πράγματα που βεβαιώνουν στροφή στον αναχρονισμό: Η εναρμόνιση Αναστασιάδη με τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο και οι εμφανίσεις του δεύτερου δίκην «εκπροσώπου» της προεδρίας. Ο πρόεδρος του κράτους πήγε στο δικαστήριο για να υπερασπιστεί τον Ρ. Ερωτοκρίτου! Ο ίδιος ο πρόεδρος συντόνισε τις κινήσεις στη Βουλή για την περισσότερη έμφαση στα σχολεία σχετικά με το ενωτικό δημοψήφισμα του 1950 (και ανέπεμψε, σχετική, αντίθετη απόφαση της Βουλής) με σκοπό την αποδυνάμωση της προοπτικής που (έδειχναν) να έχουν οι συνομιλίες.
Με τις τελευταίες στροφές του στο κυπριακό ο Ν. Αναστασιάδης άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου για αποδόμηση του πλειοψηφικού ρεύματος υπέρ της ομοσπονδιακής λύσης με την επικυριαρχία του εθνικολαϊκιστικού λόγου σε καθημερινή βάση-μια ματιά στα βραδινά δελτία ειδήσεων βεβαιώνει τα πάντα. Το τελευταίο σημείο συμπίπτει να είναι ακόμα πιο επικίνδυνο: Άτομα σε θέσεις -κλειδιά στη δημόσια σφαίρα, άτομα με εμφανή άρνηση της ομοσπονδιακής λύσης, αξιοποιούν το κλίμα που εδώ και δύο χρόνια καλλιεργεί ο Ν. Αναστασιάδης και παίζουν στο ρυθμό της διάλυσης των πάντων με στόχο την προώθηση της μη λύσης ως «λύσης»!
Παρατηρώ την απόλυτη σιωπή της ηγετικής ομάδας στον ΔΗΣΥ στο γεγονός πως για πρώτη φορά από την εισβολή, τίθεται στη δημόσια σφαίρα, από τον ίδιο τον ηγέτη της ε/κ κοινότητας, θέμα αλλαγής της βάσης της επιδιωκόμενης λύσης και, κατά συνέπεια, θέμα λύσης «δυο κρατών». Η παγερή αδιαφορία του Αναστασιάδη για το μέλλον των διακοινοτικών συνομιλιών δεν προκαλεί καμμιά αντίδραση. Ειρωνεία της ιστορίας: ο ιδρυτής του ΔΗΣΥ, Γ. Κληρίδης, μίλησε πρώτος (και πολύ σωστά) για την ανάγκη της ομοσπονδιακής λύσης. Ο διάδοχός του Ν. Αναστασιάδης, έβγαλε στο ξεπούλημα τις ιδέες του Γ. Κληρίδη και δεν τρέχει απολύτως τίποτε. Δεν θυμάμαι ο Γ. Κληρίδης να κοίταξε κάποια δημοσκόπηση πριν μιλήσει στην «Αργώ». Αντίθετα, ο σημερινός πρόεδρος επικαλείται τις-κατά παραγγελίαν- δημοσκοπήσεις για τις συνεχείς μεταμορφώσεις του.
Η απόλυτη συνέργεια του προέδρου του κράτους με τον ηγέτη της κυπριακής εκκλησίας με στόχο τον εκτροχιασμό της ομοσπονδιακής λύσης, καθώς και η περιφρόνηση των κανόνων περί κοσμικότητας της πολιτείας που προκύπτουν από το ισχύον σύνταγμα, δείχνουν ότι η εθνικολαϊκιστική δεξιά με τον Ν. Αναστασιάδη επικεφαλής, έχουν τον πλήρη έλεγχο του σκηνικού.
Σε παλαιότερες εποχές μια τέτοια εξέλιξη θα προκαλούσε αντιδράσεις. Κάποια στελέχη του παλαιού ΔΗΣΥ, που διέθεταν παγκύπριο πολιτικό εκτόπισμα, θα μπορούσαν να εκφράσουν διαφορετικές απόψεις.
Δεν μού διαφεύγει το σημείο που συνδέεται με την ένταξη στην ΕΕ και την πεποίθηση δυνάμεων μέσα στον ΔΗΣΥ ότι «ο Κληρίδης μάς έβαλε στην ΕΕ». Αν ίσχυε αυτό, δεν θα ίσχυε το θέαμα, ως κακέκτυπο τριτοκοσμικής χώρας, με τον πρόεδρο του κράτους να χειροφιλεί τον αρχιεπίσκοπο, δίκην βυζαντινού μοναχού. Ούτε θα βλέπαμε το φόβο να θέσουμε το κυπριακό σε ένα Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ούτε την ακύρωση του ρόλου της ΕΕ στις διαδικασίες επίλυσης-Γενεύη, Κρανς Μοντάνα. Επειδή αυτό δεν ισχύει (ότι ο «Κληρίδης μάς έβαλε στην ΕΕ»), γιατί είναι ο Γ. Κρανιδιώτης και ο Κ. Σημίτης που άλλαξαν το ρου της ιστορίας της Κύπρου, θα υποστηρίξω πως, όταν δεν κατακτάς κάτι με τις δικές σου δυνάμεις, στις πρώτες «δυσκολίες» εύκολα σιωπάς, και ακόμα πιο εύκολα γυρίζεις στις λαϊκίστικες κορόνες για να κρύψεις το πραγματικό σου πρόσωπο…
Λάρκος Λάρκου