Δύο εκκλήσεις και μια πρόκληση…
Η Ελ. Βενιζέλος συνομιλεί με τον Π. Τσιμπιδάρο (εφ. Έθνος, 5/5/1948, Γ. Πικρός «Ο Βενιζέλος και το Κυπριακό») σχετικά με την Κύπρο:«Δεν μπορώ εγώ να είμαι εις τα νέφη και να λέγω «θέλω τα Δωδεκάνησα ή θέλω την Κύπρο όταν αι αντικειμενικαί συνθήκαι δεν μου εξασφαλίζουν έδαφος επιτυχίας. Δεν εννοώ να διακυνδυνεύσω τας σχέσεις μου με την Αγγλία και την Ιταλία όταν δεν πατώ εις ασφαλές έδαφος..».
Κρατώ το μείζον για τη σημερινή Κύπρο: αντικειμενικαί συνθήκαι, στέρεο έδαφος, χρονικό πλαίσιο, διασφάλιση εδάφους για επιτυχία…
Ο Κ. Σημίτης ομιλεί στην Ελληνική Βουλή: « Η στρατηγική της περιχαράκωσης και της στασιμότητας ισοδυναμεί στις μέρες μας με παραίτηση. Είναι ο δρόμος της μακρόσυρτής εθνικής ήττας. Πατριωτισμός δεν σημαίνει τύμπανα πολέμου. Όπως δεν σημαίνει ηχηρές διακηρύξεις. Ούτε μπορεί να αποτελεί πατριωτισμό η ανυποχώρητη στάση στα μικρά και επουσιώδη και η σιωπή και η απουσία στα μεγάλα και σημαντικά. Αγάπη προς την πατρίδα, πατριωτισμός σήμερα σημαίνει προσπάθεια και θέληση για συνολική ενδυνάμωση της χώρας, πατριωτικό καθήκον είναι να δώσουμε φωνή και κύρος στη χώρα μας, στις διεθνείς της σχέσεις με τις θέσεις και τους χειρισμούς μας. Πατριωτική υποχρέωσή είναι γι’ αυτό να δημιουργήσουμε μια οικονομία ανταγωνιστική, να εκσυγχρονίσουμε το κράτος, και τις κοινωνικές συμπεριφορές, να προωθήσουμε την κοινωνική συνοχή και την πολιτιστική ανάπτυξη (Αθήνα, 6 Μαίου 1996).
Κρατώ το μείζον για τη σημερινή Κύπρο: συνολική ενδυνάμωση, μεταρρύθμιση, παρουσία με θέσεις και χειρισμούς, ανταγωνιστική οικονομία, αλλαγή στις κοινωνικές συμπεριφορές…
Η Κύπρος σήμερα κινείται σε παραδοσιακούς ρυθμούς: αναφορά στο χθες, κίνηση προς τα πίσω, διαπάλη γύρω από παρελθοντικές ρήξεις. Αναμφίβολα η αναφορά στο χθες είναι μια αναντικατάστατη διαδικασία σύνδεσης με την σημερινή πραγματικότητα. Όμως όχι μόνο αυτή!. Το μείζον είναι διασυνδέουμε την ιστορική πτήση με το μέλλον, να έχουμε συνεπή σχέση με το αύριο, να διασφαλίζουμε τη διαλεκτική σύνδεσή τους, να οργανώσουμε τις σημερινές προκλήσεις με ότι πραγματικό μας περιβάλλει! Είναι ολοφάνερο ότι η σχέση μας με το μέλλον είναι προβληματική, δύσκολη, ασυνεχής. Γι’ αυτό το λόγο ο βασικός πυρήνας της δημόσιας ατζέντας στην Κύπρο βρίσκεται στη χθεσινή μέρα. Απόδειξη ότι ούτε το πέντε πανεπιστήμια που λειτουργούν στη Λευκωσία και τη Λεμεσό δεν μπόρεσαν να επηρεάσουν τις εξελίξεις-να συμβάλουν έστω στη δημιουργία ενός κάπως πιο ορθολογικού δημόσιου λόγου. Ζούμε στον αστερισμό της ομφαλοσκόπησης, χωρίς ένα δημόσια διατυπωμένο κατευθυντήριο πλαίσιο για το αύριο. Γι΄ αυτό οι αναφορές στον Ε. Βενιζέλο και τον Κ. Σημίτη μπορεί να βοηθήσουν όσους ενδιαφέρονται να αναπτύξουν τη συζήτηση για το πώς η κοινωνία μας μπορεί να αντιμετωπίσει με επιτυχία τα πιο σοβαρά της επόμενης μέρας.